Piano

Een beschrijving

De Spaanse pianomuziek heeft geen langlopende continue traditie in de afgelopen eeuwen gekend. In de 16^e en 17^e eeuw werd er in Spanje geweldig goede orgel / clavecymbelmuziek gecomponeerd. Toch leidde dat er in de daaropvolgende eeuwen niet toe dat deze muziek overgezet werd naar piano.

Halverwege de 18^e eeuw, toen de pianomuziek meer populair werd, waren de partituren simpel van opzet en niet te vergelijken met de orgelmuziek. De pianomuziek leek meer gebruikt te worden als dansbegeleiding. De destijds bekende Italiaanse clavecymbelspeler Domenico Scarlatti (1685-1757), had vervolgens een gigantische invloed op de latere Spaanse pianocomponisten. Hij woonde bijna zijn hele leven in Spanje en schreef veel nummers gebaseerd op Spaanse volksmuziek.

Halverwege de 19^e eeuw werd de Spaanse pianomuziek vooral beïnvloed door de Italiaanse operamuziek.

Domenico Scarlatti

Isaac Albéniz

Manuel de Falla

Arturo Pavón

Pas in de 19^e eeuw kwamen er, later bekend geworden, Spaanse componisten die zich wierpen op pianomuziek. We spreken dan over componisten als bijv. Isaac Albéniz (1860 - 1909) en Manuel de Falla (1876-1946). In plaats van virtuoze stukken te componeren betrok Albéniz traditionele Spaanse volksmuziek erbij, en liet zich inspireren door de Spaanse gitaarmuziek, iets waar hij vervolgens niet meer mee ophield. M.n. zijn “Suite Española” laat duidelijk het gebruikte gitaaridioom horen. Hij gebruikte echter niet alleen de gitaarklanken en -technieken om die om te zetten naar piano, maar ging verder. Dat inspireerde veel gitaristen weer om juist de pianopartij op gitaar te gaan spelen.

Hij liet zich vaak en veel inspireren door flamenco en Andalucía, wat weer een reden is te veronderstellen dat daar zijn bekende stuk “Granada” vandaan kwam. De gebruikte gitaartechnieken, zoals bijv. de rasgueado” werden omgezet naar piano. Vervolgens kwamen er "echte" flamencopianisten. De in 1930 geboren Arturo Pavón was de zoon van flamencodanseres Eloísa Albéniz en flamencozanger Arturo Pavón, neef van Tomás Pavón en van La Niña de Los Peines. Hij was de eerste flamencopianist in de historie. Hij begeleidde Caracol m.n. bij diens populaire Zambras.

Chano Domínguez

Diego Amador

Dorantes

Pedro Ricardo Miño

In de tweede helft van de 20e eeuw ontdekten meerdere pianisten dat flamenco goed gespeeld kon worden op piano; athans dat vonden die artiesten en een aantal volgers. Ik zelf krijg nooit een flamencogevoel bij piano, wie er ook achter zit. Degene die er nog het dichts bij komt is Diego Amador.

Ondertussen groeide het gebruik van de piano in flamenco en leverde die aandacht een aantal inmiddels bekende flamencopianisten op, zoals Chano Dominguez, Dorantes, de door mij zojuist genoemde Diego Amador (die overigens alle pianostukken die hij componeert eerst op gitaar speelt), Pedro Ricardo Miño, etc.

Lessen / cursussen / workshops