De Media Granaína is afkomstig uit de Andalusische zang, meer nauwkeurig betreft het een stijl van Málaga.
Er is geen vast ritme, zodat er bijvoorbeeld niet op gedanst kan worden.
Het komt voort uit de vroegere Fandango die zich ontwikkelde in de streek van Ronda en Málaga. Van daaruit werd een variant geboren die toegeschreven werd aan Granada. Zie verder daarvoor de omschrijving die ik bij de Granaína heb gegeven.
Het was Antonio Chacón die zowel de Granaína als de Media Granaína creëerde. Hij wilde aan de Granaína een vollere klank toevoegen en heeft op enig moment blijkbaar gezegd “als het aan mij zou liggen zou ik die vorm, die ik afleid van de Granaína, Media Granaína willen noemen”. En de nieuwe stijl was geboren.
Manuel Vallejo heeft vervolgens de zang beïnvloed door het laatste deel ervan extreem uit te rekken. Zijn voorbeeld werd door de volgende generaties zangers gevolgd en daardoor ontstond de media granaína zoals we die nu kennen.
El Polaco zingt, begeleid door Paco Cortés op gitaar, een Media Granaína
Hoewel dus een afgeleide van de Granaína, is het een aparte stijl geworden die ook duidelijk verschillend is van de Granaína. Men ziet de Granaína vaak als mooier, emotioneler, en de media Granaína als zang die weliswaar minder emotioneel is, maar wel meer bewondering wekt omdat hij moeilijker lijkt. Hij wordt ook gezien als de meer rauwere versie van de Granaína die vaker gebruik maakt van melisma’s.
Het couplet van de Media Granaína bestaat uit 5 zinnen van steeds 8 lettergrepen, die rijmen op de 1e, 3e en 5e zin. Bij het zingen wordt steeds de eerste zin herhaalt waardoor het eigenlijk lijkt alsof het couplet uit 6 zinnen bestaat.