Zorongo was een populaire dans in de 18e eeuw en is pas veel later opgenomen binnen flamenco. Oorspronkelijk was het een Afro-Amerikaanse dans.
Het is een bijzondere vorm en eigenlijk – in tegenstelling tot flamenco – een “liedje”. Er is nauwelijks improvisatie, de woorden en de muziek liggen vast. Vervolgens kreeg het zijn plek binnen de Andalusische folklore.
Het heeft in de eerste helft geen vast ritme (libre dus) en krijgt vervolgens een compás van 12 tellen. Het sluit steeds af in het ritme van een buleria. Vormen waarin een vierkwartsmaat wordt gebruikt zijn ook bekend.
Het was Federico García Lorca die de Zorongo nieuw leven inblies door ermee op te treden in 1931, waarbij hij zichzelf op de piano begeleidde. Hij schreef ook de tekst die tot op vandaag gebruikt wordt.
La Argentina nam deze dans op in haar programma in 1935.
Pepa Flores zingt een Zorongo.
En wie zijn we in het corps de ballet?.... Toni el Pelao en Antonio Gades!