| |
Galavoorstelling "Las cinco estaciones"23 februari 2013:
Gisteravond om 21:00 uur werd het flamencofestival van Jerez geopend met de tweede productie ooit (in 2008 deden ze dat voor het eerst) die door het festival zelf op poten gezet werd: “Las cinco estaciones”.
Het werd een lange avond met een voorstelling die ruim 2,5 uur duurde. Dat is langer dan we gewend zijn in Jerez waar de voorstellingen meestal een uur en een kwartier tot anderhalf uur duren. Maar de lengte was wel een logisch gevolg van het aantal artiesten dat meedeed en het feit dat iedere danser(es) tweemaal een hoofdrol had in een deel. Als je dan weet dat Blanca del Rey, Mercedes Ruíz, Marco Flores, Olga Pericet en Laura Rozalén optraden en er solo’s werden gespeeld door de gitaristen Paco Serrano en Santiago Lara dan zijn 2,5 uur zó volgepland. Maar als je er als toeschouwer bij mag zijn dan is dat lang, erg lang zonder pauze.
Marco Flores (www.masjerez.com) |
Het werd een gemêleerde voorstelling; verschillende dansers, verschillende stijlen, leuke delen en oersaaie delen. Om maar met het dieptepunt te beginnen: er was een duet waarin bewogen werd (ik heb er moeite mee om er het woord “dans” aan te plakken, en van “flamenco” was al helemaal geen sprake) door Mercedes Ruíz en Blanca del Rey op muziek die gebaseerd was op een klassiek stuk van Schubert (las ik later). Blanca had daarvóór haar wereldberoemde soleá met mantón gedanst en ik snap dat je deze vrouw op haar 66ste, en die formeel al gestopt is met dansen, niet tweemaal een inspannende solo in één voorstelling mag aandoen. Maar dit was m.i. geen goede oplossing. Dit deel duurde veel te lang; heel wat mensen om mij heen keken geregeld op hun horloge....Laten we het over de hoogtepunten hebben: een escobilla van het duo Marco Flores en Mercedes Ruíz die in een soort van battle geraakten en afwisselend hun beste kunnen lieten zien op voetenwerkgebied. |
Er kwam die avond ook een caña voorbij die gedanst werd door Olga Pericet en Marco Flores waarbij ze erg mooi “samen” dansten: heel goed gelijk en erg mooi. Daarnaast danste Mercedes Ruíz een seguiriya met bata de cola en palillos die erg mooi was en dan ook leidde tot een ovationeel applaus. Tot slot qua danshoogtepunt werd er een Fandangos de Huelva gedanst door Olga Pericet waarbij ik de combinatie zang en haar dans erg mooi vond. Een heleboel energie vloog er over het podium; ze was gracieus, vrolijk en zij danste met een erg fijne uitstraling: een sieraad voor die avond. Wat dan voor mij weer raar is om te voelen is dat een danser als Marco Flores, die mij overigens een zéér sympathiek persoon lijkt, totaal niet kan boeien met zijn dans. En dat voor een danser waarvan ik zojuist vertelde dat hij voorkwam in 2 hoogtepunten van die avond. Hij heeft echter maniertjes in zijn dansen die ik irritant vind.
| Hij danst met zijn mond open (en als je dat opvalt, kun je dat vervolgens nooit meer níet zien…) en heeft arm- en schouderbewegingen die mij heel erg aan de dansmaniertjes van Antonio El Pipa doen denken: bepaald niet mannelijk. En als je als man vrouwelijke bewegingen wilt maken is mijn eerste gedachte altijd: laat dat maar achterwege, dat kan een vrouw veel beter. En andersom trouwens ook met vrouwen die er een mannelijke manier van dansen op na houden. Hij kreeg overigens, samen met Olga, erg veel applaus, al moet ik er bij zeggen dat midden in de zaal een groep vrienden en familieleden zich verzameld hadden, die ervoor zorgden dat een rustig applaus out of the question was. Wat een doorlopend hoogtepunt was waren de zangers: Londro, Miguel Laví en voor mij m.n. Miguel Ortega konden ‘m goed raken: ik heb een paar maal kippenvel mogen voelen. |
Mercedes Ruíz (Javier Fergo) |
In de begeleiding waren de gitaristen vanavond Antonia Jiménez, die ik goed spelen vond, en m.n. Felipe Maya (vader van Jerónimo) die ik zeer geconcentreerd zag spelen en Blanca del Rey volgend alsof hij vast aan haar zat: mooi! De solo van Paco Serrano kwam niet binnen bij mij en de solo van Santiago Lara vond ik vooral leuk omdat de zangers voor jaleo zorgden waardoor er een energieke bulerías uitkwam. Moet je wel weten dat gitaarsolo’s mij zelden langer dan 5 minuten boeien, ik wacht meestal op zang. Dus misschien was het wel allemaal geweldig en ging dat volledig aan mij voorbij...
Laura Rozalén, een stevige verschijning op het podium, danste op een zodanig rustige manier dat ik er “de pit” in miste die voor mij bij flamenco hoort.
Maar goed: het festival is geopend, de cursussen zijn vanochtend begonnen (en inderdaad; er moeten nog cursisten aankomen die door de staking bij IBERIA het gisteren niet gered hebben), de stad, of eigenlijk dorp want Jerez is geen stad, zoemt en dat is goed nieuws voor de lokale economie die wel een boost kan gebruiken: en daar ga ik nu aan meehelpen: een hapje eten in de zon!
Als je ook even wilt kijken naar de voorstelling van gisteren...
Londro zingt voor Laura Rozálen
Ga naar het nieuwsoverzicht |
|
