Rocío Molina met "Afectos"

24 februari 2013:
Gisteravond om 21:00 uur werd het flamencofestival wat betreft de "hoofdvoorstellingen" in Jerez, voortgezet in Teatro Villamarta met een voorstelling van Rocío Molina en Tremendita. Ik was eigenlijk van plan om niet te gaan, wetende dat ik geen flamenco te zien zou krijgen.

Wat zal ik er van zeggen. Lezers van eerdere berichten en andere delen van deze site weten inmiddels dat ik enigszins wars ben van moderniteiten en afwijkende bewegingen die desondanks door de betreffende artiest "flamenco" genoemd worden, ook als het "flamencogevoel" volledig ontbreekt (bij mij). Dat deed Rocío Molina in het (recente-) verleden ook, vandaar dat ik geen fan van haar was, en dat is een understatement. Ze heeft wellicht echter het licht gezien en - hoewel haar dans niet zoveel veranderd is - noemt ze zichzelf nu niet meer bailaora - flamencodanseres - maar danzaora. Een samentrekking van danseres en bailaora. Ze doet / deed classico español, bolero, tegenwoordige dans, folklore, klassiek en mixte dat met flamenco.

De voorstelling is desondanks in mijn ogen niet geweldig om naar te kijken. Onderdelen van de mis-en-scene zijn bepaald niet orgineel: lampjes die we bij het begin van de voorstelling aanknippen bijv. Ze laat bij vlagen zien dat ze over een geweldig goed en technisch voetenwerk beschikt, maar alle andere dingen die ze doet kunnen mij niet bekoren. Net als de zang in deze voorstelling van Tremendita; het zijn allemaal liedjes, zelfs de seguiriyas wordt als een liedje gezongen. Hoewel ik het wel knap vind om je dan zelf op gitaar te begeleiden.

Ik blijf het ook een merkwaardige move van de organisatie te vinden om Rocío uit te nodigen met deze voorstelling: alsof je tijdens het EK voetbal opeens een hockeywedstrijd voorgeschoteld krijgt. Ze spelen ook met een elftal, met een keeper, verdedigers, middenvelders en aanvallers, spelen met een bal en een doel, maar het is tóch niet hetzelfde... Ik merk dat ik toch in de worsteling blijf hangen flamenco te verwachten - zelfs als dat niet aangekondigd wordt - tijdens een flamencofestival.
Uiteraard kreeg ze, zoals gebruikelijk in Jerez, een staande ovatie, tja en aangezien het geen flamenco was zat er een toegift niet in: het was immers een volledig gechoreografeerde en ingestudeerde voorstelling.
Nee, ik ben blij dat ze niet meer doet alsof ze flamenco danst, maar ik ben bang dat het toch mijn laatste voorstelling is geweest die ik van haar live gezien heb.

Ga naar het nieuwsoverzicht