Artesano; Miguel in Eindhoven

16 november 2013:
Gisteravond ben ik naar de voorstelling van Miguel Poveda geweest in Eindhoven.
Ze begonnen iets te laat; blijkbaar last gehad van het verkeer in het centrum van Eindhoven, waar diezelfde avond het drukbezochte Glowfestival plaatsvond: overigens veroorzaakte dat wel een gezellige sfeer in de stad.
De inleiding - waar niemand op zit te wachten, niemand naar luistert én niemand zich nog iets van kan herinneren - was gelukkig niet al te lang en de voorstelling kon beginnen. Overigens; die inleiding lijkt trouwens een beetje op die men ook steeds tijdens de kleine dorpsfestivals uit laat spreken door de voorzitter van de organiserende peña: meestal een signaal voor de goegemeente om nog wat te drinken of een broodje te gaan halen want dadelijk begint het optreden; alleen wij kunnen in een theater niet weg...

Miguel Poveda begeleid door Jesús Guerrero

Het was een degelijke voorstelling hoewel veel korter dan de editie die ik in Plaza de Toros in Málaga bijgewoond heb, vorig jaar zomer. Ik vond het jammer dat Chicuelo of Bolita niet de begeleidend gitarist was. Natuurlijk, Jesús Guerrero is geen verkeerde gitarist, maar ook geen Chicuelo en ook geen Bolita.
Miguel bracht een gevarieerd programma waarin ik de gezongen Malagueña, Bulerías en Soleá - eenmalig begeleid door palmero Carlos Grilo op gitaar! - het mooist vond.
Het geluid was niet geweldig, althans de balans. De palmeros overstemden de gitaar en dat ligt niet aan de artiesten, maar aan de geluidstechnici. De artiesten wéten immers niet hoe het in de zaal klinkt. Anderzijds hoorde ik van anderen dat zij daar geen last van gehad hebben: dus wellicht ligt het aan de plek waar je toevallig zit.

Miguel en Lupi direct vóór het optreden in de kleedkamer in Eindhoven.

De dans van Lupi vind ik in deze voorstelling (te) weinig toegevoegde waarde hebben. En als ik dan toch even de dans aanroer; als er iets is waar Miguel accuut mee moet stoppen, is het wel zijn éigen "dans"pasjes. We hebben het als publiek waarschijnlijk zélf veroorzaakt door enthousiast te reageren als hij een keertje op dat gebied iets deed - iedere beweging is immers leuk van een zanger die een poging doet - maar door dat enthousiasme hebben we wellicht bij Miguel de indruk gewekt dat hij écht kan dansen. Helaas, ik heb steeds de neiging om mijn ogen neer te slaan en krijg last van plaatsvevangende schaamte als hij weer begint te bewegen. Geen flamenco en zelfs niet passend. Waar de theaters verder iets aan moeten gaan doen, vind ik, is het - misschien wel niet meer te stuiten - opnemen van delen van een concert of maken van foto's door de toeschouwers. Het is gewoon niet prettig als er iemand voor je zit, met de lichtbron in je ogen schijnend, boven haar hoofd, precies in mijn gezichtsveld een opname gaat maken. En O.K., als je even een foto wilt maken; geen probleem, maar als je aan het filmen slaat dan wordt het écht vervelend. Degene aan wie ik vroeg om haar camera wat lager te houden zodat ik ook naar Miguel kon kijken reageerde zó geschrokken - en stopte direct met filmen - dat ik veronderstel dat ze niet eens wéét hoe het stoort en dat haar bedoeling ook niet geweest is.

Hoewel ik me nu realiseer dat ik weer érg kritisch ben (en wie ben ík dan wel om dat te doen... een betalende toeschouwer en voor de rest niks), was het natuurlijk een geweldige avond: Miguel is een van de topartiesten binnen flamenco, heeft een geweldige stem en zingt dan ook geweldig mooi: ik heb er van genoten en zou zeker wéér gaan mocht hij binnenkort in de buurt optreden.
Blijkbaar ben ik sneller klaar met complimenten dan met kritiek...