Flamencovoorstellingen tijdens Biënnale

21 december 2014:
Zoals jullie al eerder hebben kunnen lezen ben ik nogal kritisch over het flamencogehalte tijdens de komende Flamencobiënnale 2015, inderdaad een persoonlijke mening die ik kan en mag publiceren dankzij het feit dat ik me de moeite getroost om een flamencowebsite in de lucht te houden..

In mijn ogen worden niet-flamencovoorstellingen verkocht onder het mom van experimenteel-, samensmelting van-, modern-, avant-gardistisch, flamenco-jazz of fusie- en nog een rij aan kreten en omschrijvingen die nu of in de afgelopen jaren gebruikt worden / werden. Er komt dit jaar zelfs een vrijheidsvechter heb ik begrepen…

Men wil blijkbaar graag bekend staan als een festival dat de grenzen opzoekt en een rol speelt in de moderne ontwikkelingen; ze noemen dat een duidelijk eigen profiel hebben, niks mis mee, zou je zeggen. Ze ontkennen echter daarbij vrijwel iedere grens en plakken dan bijna overal ergens het woord “flamenco” op, in mijn ogen teneinde een in flamenco geïnteresseerd publiek in de theaters te krijgen.
Het is niet zo dat ik per definitie bepaalde artiesten op dat gebied afschrijf, want ik zié die voorstellingen vaak wél (ja, ik betaal om hen te zien), en meestal ook eerder, nl. in Spanje. Steeds weer de – meestal onterechte – hoop hebbend dat het misschien nu beter zal zijn. Het zijn m.n. de dansers die dingen doen buiten de grenzen, om ánders te zijn in de hoop daarmee de aandacht op zich te vestigen, daarbij goed kijkend naar de publieke reacties. Alles is dan goed, van vette afkeuringen tot juichende kritieken, als het maar geen bloedeloos commentaar is. Misschien doen, behalve dansers, sommige zangers en gitaristen dat overigens ook wel, maar dan zie / hoor ik het wat minder snel omdat ook ik geen grote zang / gitaarkenner ben.

Ze hebben allemaal principes, de dansers, maar die zijn wel heel verschillend. Voor sommigen is flamenco geen manier van léven, maar een manier om ván te leven. Als je dan gekke dingen gaat doen en je krijgt groot applaus, wat doe je dan? Nog gekker natuurlijk!
Als je het eigenlijk niks vindt wat je op een festival ziet en wat misschien een organisator van je vraagt, wat doe je dan? Sommige artiesten kunnen het zich veroorloven om “nee” te zeggen, anderen denken “hoe slim is het om in de hand te bijten die je voedt?”. Dus het is niet alleen een festivalorganisatie die dit veroorzaakt maar ook – de soms klem zittende – artiesten zélf.

Het festival wil vooroordelen slechten, zeggen ze, maar dan hebben ze het wel over vóóroordelen, terwijl ik de voorstellingen meestal wel zié en daarop mijn oordeel baseer. Dus meestal een náoordeel. Daarnaast zijn de zalen ook mede-, en misschien wel voornamelijk, gevuld met toeschouwers die weinig of geen kennis van flamenco hebben en daarom iets zien waarvan ze ten onrechte – het is toch een Flamenco Biënnale? – het idee krijgen dat het allemaal “flamenco” is. Zo zijn er ook hartstochtelijke fans van iemand als Rocío Molina en bij de vraag hoe vaak ze haar nou eigenlijk live hebben zien optreden moeten bekennen dat dát nog nooit gelukt is… Ze horen erover, zien stukjes op Youtube en dat is het.

Guadalupe Torres

In tegenstelling tot wat je als lezer wellicht denkt; ik heb geen weerstand tegen het op de planken brengen van dergelijke voorstellingen, maar ik vind wél dat je tijdens een flamencofestival vooral flamenco mag verwachten, en niet boordevol zou moeten zitten met afgeleide projecten van-, en grensoverschrijdende voorstellingen. Dan ben je met iets anders bezig, nl. het afbreken van flamenco en daar kan ik slecht tegen. Ga lekker je voorstellingen organiseren – daar zijn jullie aantoonbaar goed in - maar noem het dan; “De Experimentele Dansbiënnale” en ik heb er nul problemen mee, geen kritiek en zal sommige voorstellingen zelfs met een juist verwachtingspatroon gaan bezoeken. Maar blijf met je poten van flamenco af.

Hieronder staan de optredens die naar mijn mening zeker of vrijwel zeker “flamenco” zullen zijn en waarvan ik hoop dat, stél je moet kiezen waarheen te gaan, je voor (een van-) déze voorstellingen kiest. Dat zijn in aantal minder dan 1/3 van de geprogrammeerde voorstellingen (voor volwassenen), maar daar kan ík niks aan doen, daarvoor moet je bij de organisatie zijn:

Compañía Belén Maya
Los Invitados
16 januari 2015 | 20:15 | Schouwburg (Rotterdam)

Peter Kalb “El Periquín”
Colores
17 januari 2015 | 20:30 | RASA (Utrecht)

Guadalupe Torres
Acuérdate cuando entonces…
18 januari 2015 | 14:15 | Muziekgebouw Frits Philips (Eindhoven)
 
Marina Heredia
A mi tiempo
22 januari 2015 | 20:15 | Muziekgebouw aan 't IJ (Amsterdam)
 
Strings
José Quevedo ‘Bolita’ & Dani de Morón
24 januari 2015 | 20:30 | Bimhuis (Amsterdam)
 
El Pele & Farruquito
Peleando y punto
28 januari 2015 | 20:00 | Koninklijk Theater Carré (Amsterdam)

Als je van zang houdt en je moet kiezen zou ik eerst voor Pele kiezen en dan voor Marina Heredia.
Als je van dans houdt zou ik eerst voor Farruquito kiezen en dan voor Belén Maya.
Als je van gitaar houdt kan ik daar niets van zeggen; beide voorstellingen heb ik niet gezien.