Fijne voorstelling van Canales c.s.

24 februari 2014:
Vanavond was het de beurt aan een aantal samenwerkende artiesten; een ontwikkeling die je steeds vaker ziet; minder soloprojecten en meer samenwerking. Dat zal deels ingegeven worden om zo het financiële risico te spreiden en anderzijds geeft het veel mensen energie en nieuwe inspiratie om collegadansers direct aan het werk te zien c.q. mee aan het werk te gaan. M.a.w.: we moeten daaraan gaan wennen, maar dat is overigens geen probleem, want het leidt geregeld tot mooie voorstellingen. Zo ook vanavond!

Carlos Rodriguez

Er stonden goede dansers op het podium én van diverse generaties: Antonio Canales, Carlos Rodríguez, Karime Amaya (inderdaad, ver familie van Carmen) en Jesús Carmona. En het was goed; allemaal flamenco. En ik was even bang dat dat anders zou zijn: de voorstelling stond onder leiding van Ángel Rojas en die ken ik van zijn eigen voorstellingen die hij doet met Carlos Rodriguez. Weliswaar dan geen rare moderniteiten, maar wel meer Spaans balletachtig dan flamenco-flamenco. Maar dat was het dus vnl. niet: mooi! Achter mij zaten een heel stel Jerezanen en die gingen geregeld uit hun dak. Een opluchting na gisteravond (Eva la Yerbabuena), want jaarlijks denk ik wel eens dat het snel afgelopen zal zijn met de flamenco waar IK van hou en dat er alleen iets overblijft waar sommige anderen van houden, en dat zou IK in ieder geval jammer vinden.

Jesús Carmona

Anderzijds: ik vertelde gisteren dat je in Villamarta altijd kon rekenen op een staande ovatie, en soms moet ik wel eens terugkomen op mijn woorden, maar zelden zo snel als nu.... dat gebeurde nl. gisteravond niet; géén staande ovatie! Ik heb er zelf sowieso niks mee, tenzij ik het écht helemaal geweldig vind, maar ondanks de in mijn ogen goede flamencovoorstelling kregen ze dus geen staande ovatie. Het kan verkeren. Mijn nieuwe hypothese is dan ook dat, nu de zaal voor meer dan 80% gevuld is met niet-Spanjaarden die een een hele andere vorm van flamenco / dans waarderen dan de Spanjaarden (en toevallig ik). Ben benieuwd wanneer ik dáár weer terug op moet komen...

Karime Amaya

Jesús Carmona had ik die middag al aan het tafeltje naast me gezien op het terras en toen viel me al zijn energie op; de man moet ADHD hebben en dat zie je in zijn dansen terug. Erg veel héél snel voetenwerk, flitsende voetentechniek en een hoop “geweld” dus. Daardoor gaat de nuance vaak verloren en wordt het één brij aan voetenwerk. Beetje jammer. Wat wel opvallend was, was dat hij een uitgebreid voetenwerk deed, alleen begeleid door palmeros en de cajonspeler, op een maatsoort in zeven! Die kennen we niet in flamenco. Het viel nauwelijks op, maar ik voelde iets afwijkends in het ritme en toen ik feitelijk ging meetellen was het al snel duidelijk: in zevenen! Grappig.

Antonio Canales

En ondanks al mijn “jammers” hiervoor vond ik het een heel leuke en onderhoudende voorstelling waarin ik alleen maar even een dipje kreeg bij Karime Amaya toen zij Caracoles ging dansen met twee andere danseressen; dat was mij teveel een soort van dansgroepgebeuren en daar sprong ze zelf te weinig uit.
Verder werd er tijdens de voorstelling opeens een pauze ingelast; onaangekondigd en verrassend. Zelf denk ik dat het te maken kan hebben met de geluidsproblemen die er af en toe waren. Soms knalden letterlijk de storingsgeluiden door de speakers en na de pauze was dat niet meer.

Het was een voorstelling waar ik er meer van wil zien, maar gezien het ontbreken dus van een staande ovatie, bevind ik mij in een minderheidsgroep.
Vanavond om 19:00 uur naar Londro luisteren en om 21:0 uur naar de voorstelling van Belén Maya kijken. Ik verheug me er op!