Gevarieerde voorstelling van Belén Maya

25 februari 2014:
Gisteravond werden we om 21:00 uur verwacht in het inmiddels bekende Teatro Villamarta. Daar stond de voorstelling van Belén Maya geprogrammeerd; “Los Invitados”.
Het werd een mooie gevarieerde avond.
Belén Maya heeft meerdere dansgezichten en daar zijn er bij waar ik mijn blik van afwendt – het “héél moderne” gezicht – en waar ik niet genoeg van kan krijgen – het “meer traditionele” gezicht. Maar in dat meer traditionele gezicht is niet de moderne kant van haar dansen verdwenen; zij blijft haar eigen bewegingen houden die moderner zijn, maar wel flamenco blijven.

Ik was de voorafgaande dag naar de persconferentie geweest en daar vertelde Belén dat ze artistiek bipolair is, zoals ze dat zelf omschreef. Soms zocht ze de vernieuwing, zoals ze een hele tijd gedaan had met Israel Galván in de voorstelling “Lo Real”. Na een tijd kreeg ze dan genoeg van dat “onderzoek”, zoals ze het benoemde, en wilde dan vervolgens weer gewoon lekker flamenco gaan dansen, en dat had ze ons beloofd voor vanavond. Mooi! Want een flamencodansende Belén Maya is een genot om te zien.
Verder werd de start van de persconferentie behoorlijk vetraagd vanwege.....een marathon. Belén Maya en Carmen Linares zouden samen naar Jerez rijden. Belén woont direct buiten Sevilla in een dorpje en Carmen verbleef in een hotel in het centrum van Sevilla. Belén had beloofd haar op te halen en vervolgens kwam ze vast in het verkeer te zitten i.v.m. een marathonloop die in de stad gehouden werd. Zodoende begon de persconferentie 35 minuten later dan gepland.

Gema Caballero

In de voorstelling, die een lange voorbereiding geëist had (zoals Belén dat trouwens ook graag altijd ziet) danste ze samen met Manuel Liñan. Ze beschouwt hem als een broertje en vertelde dat als zij samen repeteerden of nieuwe choreografieën bedachten er altijd iets bijzonders gebeurde op artistiek gebied. Verder deden er vele zangers mee, om ieders kracht te kunnen gebruiken in de voorstelling. Zo zongen gisteravond José Valencia, Tomás de Perrate, José Anillo, Gema Caballero én Carmen Linares. Een keur aan zangers dus die de revue passeerden.
Wat aan de voorstelling opviel was de verscheidenheid. Het deed een beetje denken aan de voorstelling van Rafaela Carrasco van vorig jaar, maar dan wat meer flamenco. Ze danste met veel moderne bewegingen, ze danste traditioneel, ze danste zelfs ballroom. Qua zangers viel mij Gema Caballero op: wat een krachte, mooie en heldere flamencostem: een genot om naar te luisteren. Opmerkelijk was het dan ook dat in de lokale krant, “Diario de Jerez” er met geen enkel woord over haar gerept werd. Alle zangers werden bedolven onder de complimenten, maar over Gema geen wóórd; raar.
De zangers waren in goede doen en dat was precies de reden warom ze niet vaak, maar wel hún palo mochten zingen.

Manuel Liñan

Wat mij irriteerde was de dans van Manuel Liñan: in bata de cola. Als het nou grappig bedoeld was en hij dat ooit eens een keertje deed, dan zou ik er nog om kunnen lachen, maar het is bepaald niet de eerste keer dat hij dat doet. Hij deed het ook al in 2 andere voorstellingen en dan vind ik dat je bezig bent om flamenco belachelijk te maken, een parodie wordt het dan en daar zit ik niet op te wachten. Overigens vond het publiek het g-e-w-e-l-d-i-g. Maar ja, het is niet de eerste keer dat ik het niet eens ben met de meerderheid van de toeschouwers. Verder viel me op dat het sowieso, maar dan voor Belén Maya, een bata de colavond was: ze heeft er een paar aangehad...
Wat ik daarentegen wel grappig vond, was een traditionele Tomás de Perrate die opeens “Cheek to cheek” van Frank Sinatra begon te zingen – in Spanglish: Engels dat alleen Spanjaarden kunnen verstaan - bijgestaan door een kinderkoor, waarop de eveneens aanwezige acteur en Belén ballroom gingen dansen. Dat was wat mij betreft de enige toegevoegde waarde trouwens van de acteur: die had verder geen tekst en mocht af en toe van links naar rechts over het podium lopen. Ik heb daar waarschijnlijk te weinig artistiek gevoel en inzicht voor om te snappen waarom je daar iemand voor zou betalen...

Mooie lijnen, goede kleurencombi: helft van het verkeerde geslacht

De voorstelling eindigde met een Taranto (Seguiriyas en Taranto zijn de favoriete dansen van Belén) gezongen door Carmen Linares en dat was een emotionele dans voor Belén. Emotioneel omdat jaren geleden Carmen Linares vaak zong voor de al lang geleden overleden moeder van Belén: Carmen Mora. En deze Taranto had zij ook voor haar gezongen. Er werden ook filmbeelden vertoond van Carmen Mora. Belén voelde hierdoor wellicht bijna de aanwezigheid van haar moeder op het podium en zag de afsluiting dan ook als een soort van klein en intiem eerbetoon aan haar moeder.

Carmen Linares zingt voor Belén Maya een emotionele taranto

Tijdens de persconferentie vertelde ze overigens over deze Taranto dat ze als jonge meid auditie moest doen om te mogen dansen in het Tablao “Los Gallos” in Sevilla. Ze had die Taranto op een band staan, gedanst door haar moeder. Die heeft ze vervolgens ingestudeerd. En hoewel de beoordelaars van Los Gallos vreemd opkeken (het is een ongebruikelijke dans voor een auditie) werd ze er op aangenomen.

Nou, het was een leuke en gevarieerde voorstelling die ze waarschijnlijk niet zo héél vaak zal kunnen brengen: probeer alleen al maar eens steeds die 5 zangers bij elkaar te krijgen...

Los Invitados - Belén Maya