Verrassende voorstelling Domingo Ortega

Hij heeft als tweede hobby bodybuilding en het leek bij tijd en wijlen meer een atletiekwedstrijd dan een dansvoorstelling. Dát was wat ik mij nog goed kon herinneren. Zou het deze keer hetzelfde zijn? Hij trad op met als danspartner Sandra Guerrero, hoewel ze vrijwel niet samen dansten, en nam als gastartiest Mari Paz Lucena mee, vanuit Madrid. Zij danste gisteravond een vrij kleurloze – op de bewegingen van Güito geënte – Farruca. Zij heeft dan ook jaren in de companie van Güito gedanst, dus dat heeft zijn effect gehad. Domingo had blijkbaar al vanaf het moment dat hij begonnen was met optreden de wens geuit om een keer met Fernando de la Morena te mogen optreden en nu was het zover: die nam deel aan deze voorstelling.

Het publiek kon de zang van Fernando goed waarderen. Hij begon met Bulerías waar Domingo op danste en het dramatische einde van de dans waar Domingo geknield aan de voeten van Fernando eindigde kon ook de goedkeuring van m.n. de Spanjaarden wegdragen. Vervolgens zong hij een Trilla en sloot af met nog een Bulería.

Fernando de la Morena

Verder vertelde Domingo tijdens de persconferentie dat bij het samenstellen van de voorstelling en tijdens de repetities steeds zijn eigen leermeester, Fernando Belmote, had meegekeken. Omdat hij die als zijn vader voelde had hem dat niet nerveus gemaakt en hij had hem ook bij de keuzes betrokken. Op die manier had hij het verleden meegetrokken in zijn optreden. Hij vertelde verder dat hij graag wilde vernieuwen, maar niet met zulke grote stappen als sommige danscollegae: hij wilde wat langzamer in kleinere etappes wijzigingen aanbrengen.

De voorstelling heet “El baile canta” (de dans zingt). De bedoeling was om te zang terug te laten zien in de dans.
De voorstelling begon verrassend: Domingo tegen een pilaar zittend die zong! Een Tonás. En niet onverdienstelijk; het is geen zanger, maar hij zingt niet verkeerd.
Qua sfeer had hij ervoor gekozen om filmbeelden van lucht en landschap tegen het achterdoek te laten projecteren. Dat leidde gelukkig niet af en gaf zelfs wat meer warmte aan het toneelbeeld.

Nee, hij vliegt niet, hij beweegt gewoon snel...

Ik heb de voorstelling over me heen laten komen en was positief verrast. Hij heeft absoluut een eigen bewegingsstijl. Hij beweegt “recht”, ik heb bijna de neiging om houterig te zeggen, maar dat is het bepaald niet. Het lijkt een beetje op een soort van afgezwakte flamenco breakdance. Áls er al iets irriteert zijn dat wellicht twee dingen: hij heeft zijn lange haren recht omlaag hangen, dus bij iedere hoofdbeweging zitten zijn haren in zijn ogen en maakt hij weer een beweging om zijn haren uit zijn gezicht te halen; dat zou anders kunnen lijkt mij… Verder vertelde ik afgelopen week dat Eva la Yerbabuena haar volledige voorstelling gechoreografeerd had waardoor de muziek en de dans wel erg op elkaar afgestemd waren. Nou, Domingo heeft een extremere vorm gevonden. Een heel scala aan bewegingen zitten precies op accenten en afsluitingen in de muziek en zijn hele dans is afgestemd op m.n. het ritme van de muziek. In zijn dans zie je als een “eigenschap” terug dat hij bewegingen in- of aanzet, maar ze dan plosteling stopt, uiteraard óp de muziek. Een serie van een soort van niet afgemaakte dansbewegingen is het gevolg: heel apart en hoewel échte dansers zullen zeggen dat er geen / te weinig flow in zijn bewegingen zit en dat hij daarmee dus niet goed danst, bevalt het mij erg goed wat ik zie. Tja, ik ben dan ook geen danser…

De muzikale begeleiding vond ik tegenvallend. Op een of andere manier had ik de hele tijd het gevoel dat ik niet in een theater zat, maar in een tablao: driestemmige zang is bijvoorbeeld niet iets wat ik gewend ben op een podium.Opvallend was de aanwezigheid van zowel een elektrische slaggitaar, als een elektrische basgitaar.

Concluderend sluit ik af met mijn gevoel dat ik een leuke avond heb gehad, dat het niet een bombardement aan voetenwerk is geweest en dat ik het een goede voorstelling vond met aparte – mij goed bevallende – dans van Domingo Ortega.
Zijn doel was om de zang terug te laten komen in de dans, maar ik denk dat hij m.n. het ritme van de muziek in zijn dans laat terugkomen. Dus die "zang-in-dans"missie lijkt niet helemaal geslaagd.