Sfeerbeeld: optreden Farruquito in Jerez

19 juli 2014:
Nadat we afgelopen woensdag nog in het mooie Pontevedra (Galicië) rondliepen zijn we via een overnachting in het eveneens mooie Mérida (Extremadura) aanbeland in Jerez de la Frontera waar we gisteravond in het kader van “Viernes Flamenco” een optreden van Farruquito hebben bijgewoond. Het was een onrustige avond. Onrustig in de zin dat het publiek onrustig was. Ze belden, maakten veelvuldig selfies en kletsen er op los, behalve dan als Farruquito op het podium danste. Maar als er even alleen zang was of een gitaarsolo, was het maar goed dat de artiest daar niks van meekreeg (hoop ik) want dat was ondankbare arbeid voor hem.

Farruquito bracht zijn nieuwe voorstelling “Impovisao”, en dat was ook te zien. Hij improviseerde – schat ik – de helft van zijn optreden. Hij danst geweldig goed, heeft een ijzersterk en strak voetenwerk en danst tegenwoordig ook niet meer alleen Bulería: iets waar hij al dan niet terecht de naam van had, m.n. bij de ouderen in het publiek. Het was niet uitverkocht en dat had m.i. twee redenen: er stonden ook wel érg veel stoelen, ik schat een 700 à 800 en de voorstelling kostte 25,-. Dat is een normaal entreebedrag voor ons, maar in Jerez was men jaren geleden gewend om gratis of voor een paar euro naar voorstellingen te kijken. Maar ja, subsidies zijn gestopt (dat drijft de prijzen omhoog) en de werkloosheid heeft hard toegeslagen (dan daalt het besteedbaar inkomen) in Spanje. Zo viel mij al de explosieve toename – in Madrid – op van de daklozen, de mensen die in dozen overnachtten op bijvoorneeld het Plaza Mayor. En in Andalucía heeft de werkloosheid nog harder toegeslagen en Jerez is na Madrid de gemeente met de meeste schulden in Spanje.

De voorstelling werd geopend door Farruquito met Seguiriyas waarin hij een Jerezaanse tint had aangebracht door Manuel Moneo uit te nodigen te komen zingen. Tot enthousiasme van het publiek.

Los van zang en gitaarsolo’s danste Farruquito 4 stukken. Na de Seguiriyas.was het een Alegrías die hij danste met de kleindochter van Manuel Moneo, Gema Moneo. Hij vervolgde met Taranto-Tangos en sloot de voorstelling af met een Solea-Bulerías. Uiteraard werden de dansstukken afgewisseld met zang en sologitaar.
Bij de Fin de Fiesta stonden maar liefst 6 zangers op het podium: Pepe de Pura, Encarnita Anillo, Sambu (heb ik gehoord dat er naar hem geroepen werd: hoe hij echt heet weet ik niet) en Maria Vizárraga als zangers die bij de groep hoorden en als gastartiesten Manuel Moneo en Quique, een palmero/zanger vanuit de lokale peña. Naast de twee gitaristen, Román Vicenti en Juan Requena was er nog een percussionist, Ané Carrasco, waarmee de bezetting voor die avond op 11 kwam. Tijdens de Fin de Fiesta danste trouwens ook nog een klein jochie, ik schat hem een jaar of 2 met Farruquito. Volgens mij was het een zoon van Gema Moneo.

Met een aangekondigd begin om 22:00 uur begon de voorstelling daadwerkelijk om 22:20 uur en eindigde rond middernacht. Desondanks hoorden we na afloop van de voorstelling bij het naar buiten lopen geklaag door Jerezaanse toeschouwers die vonden dat hij te weinig gedanst had voor dat geld: “hij danste maar twee keer en dat voor 25,-!”. Tja, als je zit te kletsen en te bellen onder het optreden mis je misschien wel de helft...

p.s.: als ik dit bericht maak zit ik op het strand in Chipiona. Er wordt zojuist omgeroepen dat er een vrouw, María genaamd, van 65 jaar zich heeft gemeld die een beetje slecht ziet en haar familie op het strand is kwijtgeraakt... hahaha, dat is nog eens wat anders dan weggelopen kinderen!