David Lagos op zijn Jerezaans

28 februari 2014:
We sloten het festival goed af: flamenco op zijn Jerezaans!
Het was vrijdagavond én zaterdagavond (hij trad tweemaal op) de CD-presentatie van David Lagos zijn tweede album “Made in Jerez. Mi retoque al cante jerezano” in de Sala Compañia.

Tijdens de persconferentie meldde hij dat hij de voorzijde van de CD-cover zelf getekend had: een soort van grafiti op een oude Jerezaanse muur. Bij het proces om de CD te maken was de dans ook belangrijk geweest. Hij betrok Mercedes Ruiz erbij, zowel voor het voetenwerk als voor advies. Zijn belangrijkste adviseur is echter zijn vrouw: de flamencozangeres Melchora Ortega en die was vaak duidelijk in haar commentaar, lachtte hij, ze vond het meestal helemaal niks.

In de voorstelling werd er ook door het trio David, Melchora én Londro gezongen. Londro zong eerst om 21:00 uur in de voorstelling van Rafaela Carrasco en daarna om 24:00 uur bij hem die avond. De stem van Londro zag David als een goede aanvulling in de voorstelling. Er zaten ook twee gitaristen op het podium, zijn broer Alfredo Lagos, waarvan David vertelde dat hij die áltijd bij zich voelde, of hij er nou zat of niet en Santiago Lara, de man van Mercedes Ruíz, hij had de muzikale leiding voor zijn rekening genomen. Verder bracht David de rol van “El Bo” onder de aandacht; een palmero die hem in het opnameproces erg geholpen had. Hij grapte dat Bulería eigen Bolería was. Het was voor hem de eerste maal dat hij de leiding had over het hele opname en productieproces van zijn tweede CD en dat had hij toch wel moeilijk gevonden.

De voorstelling van David Lagos was Jerezaans, en flamenco-flamenco. Ik heb in dat uur en een kwartier meer flamenco gezien, gehoord en gevoeld dan de hele afgelopen week van voorstellingen bij elkaar geteld. Lekker was dat om mee af te sluiten. Hij had een relatief onbekende danser bij zich “Diego de la Margara“. Die danste weinig technisch, niet geschoold, geen ingewikkelde dingen, maar meer als een aficionao en daarbij zeer elegant en toch mannelijk. Leuk om te zien. Verder danste ook Mercedes Ruíz een Guajira. Ze danste daarbij o.a. een deel van haar dans terwijl ze op de grond zat, en dat zag er goed uit vond ik; het was anders, maar leuk anders.

Mercedes Ruíz danst Guajiras vanaf de grond

Het gitaarspel was goed verzorgd. Wat een beetje tegenviel was de begeleiding van zijn broer van de Tientos: erg veel rasgueados. Of dat een bepaalde stijl van spelen is weet ik niet, maar mij beviel het niet. Zeker niet met de wetenschap dat hij zo geweldig mooi en lyrisch kan spelen. Maar O.K., de zang van David compenseert eigenlijk alles waar je wat beperkte kritiek op kunt hebben. De man heeft écht een geweldige stem, een beetje hees, erg flamenco. Voor mij een genot om naar te luisteren.

Diego de la Margara danst burlerías met Mercedes Ruíz

Rond 01:15 uur was de voorstelling afgelopen en keerden we voor de laatste maal dit jaar terug naar ons hostal. Een voldaan gevoel vocht om voorrang met een gevoel van triestheid. Een weekje is kort, maar soms kan het i.v.m. het werk in Nederland even niet anders. Volgend jaar proberen we weer twee weken te gaan.

Adios y hasta luego, Jerez!