Marco Flores doolt door zijn labyrinth

3 maart 2014:
Ook al ben ik nu weer terug in Nederland (goh, wat heb ik het gemist....) dat wil natuurlijk niet zeggen dat julie ook niet meer verder geïnformeerd worden over de lopende voorstellingen. Volgend jaar probeer ik weer, net als vorig jaar, het hele festival – 2 weken – te blijven.

Gisteravond stond de voorstelling van de sympathieke Marco Flores op het programma: “Laberíntica”. Hij heeft hierbij de artistieke leiding, choreografie, muzikale directie én de productie voor zijn rekening genomen. Deels hebben Juan Carlos Lérida en Olga Pericet ook nog invloed gehad. Lopen door een labyrinth is continu beslissingen nemen op zoek naar de uitgang. Met het risico deze niet te vinden. En daar is Marco Flores in deze tweede solo-voorstelling van hem vanuit gegaan. In de kunst is – net als in het leven – de reis erheen belangrijker dan de aankomst.

Goed uitgevoerde synchrone sprong en op het juiste moment genomen foto

Hij had 4 dansers in een groep meegenomen in deze voorstelling; geen van allen flamencodansers, maar dansers die óók flamencoballet kunnen dansen (bailarines en geen bailaores). Ieder heeft zijn eigen stijl waarbij Marco optrad als een soort van gids in de mist. Steeds stapte een danser uit de groep en deed dan zíjn dans: een zapateado, tangos, zambra, soleá, taranto.
Op enig moment werd er ook, tot enthousiasme van het publiek – op zoek naar flamenco? –, een bulerías gedanst. Dat doet al vermoeden dat de voorstelling niet heel erg flamenco-flamenco is geweest en dat vind ik altijd jammer tijdens een flamencofestival. Maar O.K.: ik vertrouw er blind op dat hij een staande ovatie heeft gekregen en dat gun ik hem als mens zeker: hij heeft een sympathieke uitstraling.