| |
María Pagés; Siete golpes y un camino18 september 2014:
Gisteravond was het de beurt aan de flamencodanseres María Pagés in het Teatro de la Maestranza om haar speciaal voor de Bienal gecreëerde voorstelling “Siete golpes y un camino” te brengen.
 |
Ze had het aangekondigd als een soort van samenvatting van haar dansen in de afgelopen 7 jaar, en dat zou dan goed geschikt zijn voor toeschouwers die haar nog nooit hebben zien optreden, maar in de praktijk bleek daar niks van. Dat zou nl. voorspelbaar kunnen worden, maar ze verraste juist steeds weer met mooie invalshoeken, verrassende theaterbeelden en choreografische hoogstandjes. Anderzijds was het begin van de show vlak en weinig aansprekend met een groot gemis van de zang. Dat duurde totdat de Tanguillos er in kwam en toen kwam de boel op gang.
Ze gebruikte in deze voorstelling ook een voice-over, maar dat was geen succes in die zin dat de geluidskwaliteit dan maar zelden zó afgesteld kan worden dat iedereen verstaat wat er gezegd wordt. Zo ook deze keer.
Er kwam vervolgens een door de groep strak gedanste Farruca, diverse Cantiñas, waaronder een Alegría in bata de cola, en kort een castagnettendemonstratie door María.
Ze droeg vaak zwarte kleding en de belichting was eigenlijk te weinig, waardoor het zicht ongebruikelijk slecht was voor een voorstelling van Pagés. |
Verder zagen we Tonás, Tientos en Tangos de Triana. Trilla en Soleá door de – zeer goed samendansende – groep en vervolgens danste ze als afsluiting op de tonen van een Granaína, gekleed in de enige lichter gekleurde jurk in de hele voorstelling: een rode.
Ze kreeg een terechte en langdurige staande ovatie.
María Pagés (foto: Adam Newby)
|
|
