Sfeerbeeld FdJ: Rosario Toledo
25 februari 2015:
Gisteravond geen hoofdvoorstelling in het Teatro Villamarta (bezuinigingen, neem ik aan), maar een vervangend optreden in Sala Paúl. Flamencodanseres Rosario Toledo trad aan met haar nieuwe voorstelling ADN (de Spaanse afkorting van ons DNA).

Ze werd bijgestaan door David Palomar (zang) en Roberto Jaén (percussie) en onze aloude Rafel Rodríguez dook ook bij de voorstelling op als de eerste begeleidingsgitarist. Daarnaast had ze een gastartiest uitgenodigd; Juanito Villar begeleid door Niño Jero, el "Periquin". Dat beloofde een mooie avond te worden en die belofte werd voor mij ook grotendeels ingevuld.

v.l.n.r.: David Palomar, Rosario Toledo, Roberto Jaén, Juanito Villar en Niño Jero
Al binnen een paar seconden wist je het: dit is een voorstelling die vooral komisch bedoeld is. Niet dat ze gek ging dansen of zo, maar er werd ook enigszins geacteerd / toneel gespeeld en dat was vooral komisch bedoeld. Risico wat je daarmee loopt is dat niet iedereen van dezelfde humor houdt en dat kan je de kop kosten in een voorstelling die vnl. onverwacht komisch bedoeld is. Zo kon het mij wel bekoren, maar mijn vriendin totaal niet. Die vond het een bewijs dat flamenco, qua dansvernieuwing, in Spanje op dat gebied 30 jaar achter loopt. Tja.

Rosario Toledo (foto: Javier Fergo / Festival de Jerez)
Ze begonnen met achtereenvolgens Alegrías, Milonga en Rumba en dat bracht een leuk sfeertje. Na dat eerste deel brak de tijd aan om de gastartiest zijn plek te geven en die ging er serieus in; Seguiriyas. Hij werd gevolgd door een solo optreden van David Palomar die Solea zong a palo seco. Juanito ging er nog eens met Soleá por bulerías overheen en vervolgens danste Rosario een Zapateado die strak en precies begeleid werd door Rafael Rodríguez. Een Zapateado luistert nauw tussen danseres en gitarist, maar het ging goed.

Rosario begon zowaar zelf ook nog te "zingen"; Tanguillos en dat deed ze o.k., hoewel Tanguillos in dit geval vooral bestond uit een soort van, wat we tegenwoordig, "rap" zouden noemen.
David Palomar zong Caña en Rosario danste haar voorlaatste dans daarop in een witte bata de cola, die ze op het podium aantrok. Het past blijkbaar bij haar om dat soort dingen te doen, want tijdens haar vorige voorstelling "Aleluya erótica" liet ze zich volledig (doorschijnend) nat "regenen" en daarvoor in "Pintoresca" danste ze in natte nauwomsluitende kledij en vanavond stond ze dus, weliswaar met de rug naar het publiek toe, topless, een nieuwe jurk aan te trekken. De kleding was sowieso wel opvallend gisteravond. Ze had de helft van de tijd een avondjurk o.i.d. aan en de andere helft dus flamencokleding, maar aangezien ze wel flamenco danste stoorde het niet echt, althans niet voor mij.

Rosario kleedt zich op het podium om
De avond werd na een voorstelling van 7 kwartier por Bulerias afgesloten. Zowel David Palomar als m.n. Juanito Villar zongen en ze werden door beide gitaristen begeleid (die daar af en toe moeite mee hadden, gewend als ze zijn om alleen te begeleiden).
In deze voorstelling ging Rosario, afkomstig uit Cadiz, op zoek naar haar roots, haar afkomst, haar DNA en liet zien dat ze een Gaditaanse is. Al met al een leuke voorstelling, afwisselend wat zang en dans betreft alleen soms net even te lang voor mij. Of lag dat er aan dat moeder natuur mij dwong direct na afloop met een sprintje naar het toilet te gaan?
De gastartiest, net als Rosario zelf en zanger David Palomar afkomstig van Cádiz, was niet in goede doen. Natuurlijk, Juanito wordt ouder, net zoals we allemaal ouder worden, maar zijn stembereik en zuiverheid lieten gisteravond te wensen over en dat is jammer, want ik had me erop verheugd. Het kan blijkbaar niet altijd feest zijn.
Nadat we een hapje waren gaan eten rond 22.30 uur, kwamen we om middernacht in ons Hostal aan waar nog een feestje aan de gang was. De eigenaren organiseren dat jaarlijks tijdens het festival om de gasten ook in het hostal te vermaken en met elkaar kennis laten te maken. Dan huren ze een gitarist een zangeres en een zangeres annex danseres is en die spelen die avond een paar maal voor de gasten. Het was deze keer het derde achtereenvolgende jaar dat het georganiseerd werd. Wij waren i.v.m. de voorstelling van Rosario vrijwel de hele avond afwezig, maar er bleken nog een 25-tal gasten bij elkaar met de muzikanten te zitten en gezamenlijk sloten we de avond rond 00.30 uur muzikaal af.

Rosario Toledo (foto: Javier Fergo / Festival de Jerez)
|