Sfeerbeeld: Marina Heredia gaf genoeg

23 januari 2015:
Gisteravond was het dan zover: de opening van het "Amsterdamse" deel van de Flamencobiënnale, en mijn tweede voorstelling nadat ik vorige week de opening van de hele Biënnale had meegemaakt met de voorstelling van Belén Maya in Rotterdam. Het duurde even voordat ik er was. Om maar niet te laat te komen en ook even te kijken naar de experimenten van Ana Morales rond 19:30 uur voorafgaande aan de voorstelling, vertrok ik rond 17:45 uur vanuit Arnhem met een verwachte aankomsttijd van +/- 19:00 uur. Dacht ik... Er was een ongeluk op de A12 gebeurd, dus dat zorgde voor een file en vertraging, maar de échte vertraging kwam door een ongeluk - een baan afgesloten - op de A1: daar heb ik een hele tijd letterlijk stilgestaan, geen méter ging ik vooruit. Maar gelukkig wind ik me tegenwoordig alleen nog maar echt op als ik er invloed op kan uitoefenen, en dat kon ik niet. Al-met-al kwam ik zo ongeveer om 20:13 uur aan in het Muziekgebouw, ging snel op rij 3 zitten, het licht werd gedimd en het begon.... nét op tijd.

Marina Heredia en haar vader Jaime el Parrón

Het was gisteren de beurt aan Marina Heredia. Inmiddels 9 maanden na de bevalling van haar tweede zoon, Diego, was ze een paar maanden geleden weer begonnen met optreden. En het was een mooi optreden. Ze werd bijgestaan door haar vader, Jaime el Parrón, Paquito González op cajón (de rest waar hij verder af en toe op sloeg was echt overbodige chitchat), Bola en Diego el Morao op gitaar en twee palmeras (een vanuit Marina's geboortestad Granada, de andere uit Cádiz).

Jaime El Parrón

De voorstelling begon door haar vader de opening te gunnen met seguiriyas, en vervolgens was het de beurt aan Marina Heredia zelf. Vanachter haar vader staand zong ze indrukwekkend. Haar vader nam afscheid en de vloer was voor Marina. De gebruikelijke palos kwamen langs, bulerías, soleá, seguiriyas maar - en dat is niet zo gebruikelijk - ook een Caña die halverwege overging in Polo. Haar vader werd vervolgens zijn wat meer uitgebreide optreden gegund, terwijl Marina zich ging omkleden (die hoge hakken liepen in ieder geval niet makkelijk). Hij zingt meer traditioneel met een rauwe stem. Je moet er van houden; ik vind het niet slecht, maar ik zou er niet speciaal voor naar Amsterdam gaan.

Dat deed ik voor Marina wel, want nadat ze in een gemakkelijker outfit terugkwam (en inderdaad op blote voeten) en ze er steeds meer "in" raakte kwamen er een paar indrukwekkende uithalen; loepzuiver, álles gevend en erg mooi! Wat een beetje jammer was, was dat ze ook een paar "liedjes" zong. Wel uiteraard Spaans, maar geen flamenco-flamenco. Meer flamenco-achtige liedjes en dat hoeft voor mij niet. Maar ja, ze kwam niet alleen voor mij, want het publiek genoot. Nadat de gitaristen hun solo mochten spelen, kwam ze weer terug voor het laatste deel van haar optreden. Samen met haar vader zong ze afwisselend en eindigde uiteindelijk alleen, op blote voeten, voor aan het podium staand.

Als voorstelling was het redelijk recht-toe-recht-aan: geen gekke dingen, de lichtechnici hadden een vrije avond (zo ongeveer één standje licht en als ze ging lopen duurde het even voordat iemand in de gaten kreeg dat ze onbelicht rondliep en licht bijzette van voren). De gitaristen hadden hun goede momenten van samenwerking, maar ook zeker hun momenten van vertwijfeling: er was m.i. te weinig geoefend om alles goed te laten lopen op dat gebied. maar met een lach herstelden ze zich dan weer snel, of stopte een van de twee gewoon even met spelen. dat is het handige van twee gitaren...

Na bijna twee uur onafgebroken voorstelling ging ze nog éénmaal voor de "extra" waar ze terug het podium voor op kwam en toen was deze mooie avond alweer ten einde: de tijd was omgevlogen, het was inmiddels 22:15 uur. Ze kreeg - zoals iedereen tijdens de meeste festivals - een staande ovatie. Ik stond ook: omdat ik het goed vond wat ze gedaan had, maar ook omdat ik anders alleen nog maar ruggen zie... Ze heeft zich er in ieder geval niet makkelijk vanaf gemaakt en er waren een paar uithalen die écht geweldig waren en dat maakte mijn avond helemaal goed, voordat ik weer in de auto op de weg terug naar huis stapte.

Marina begeleid door Bola en Diego el Morao