Sfeerbeeld FdJ: "&identidades"
7 maart 2015:
Gisteravond was het zover, mijn laatste voorstelling tijdens dit festival brak om 21.00 uur aan. Vandaag, late namiddag, vangen we onze terugreis aan (Jerez - Madrid - Amsterdam) en dan komen we ergens rond middernacht thuis.
Het was Pastora Galvan die ons uitzwaaide. Ik was er bij aanvang niet gerust op. Ik heb een aantal live-optredens van haar meegemaakt en opnames op Youtube gezien en daar werd ik niet blij van. Dus ik heb zelfs getwijfeld; zal ik wel of niet gaan kijken want zo'n laatste voorstelling geeft je toch een gevoel mee naar huis, en als dat een vervelend gevoel is, dan is dat jammer. Maar goed, de gok is genomen.

Pastora Galván (foto: Javier Fergo / Festival de Jerez)
Haar voorstelling heet “&dentidades”. Ik dacht nog even “huh?”, maar mijn vriendin zag het wel direct; “&” spreek je uit als “i” (y) en dus werd het “identidades” en dat betekent “persoonlijkheden”. En dat was wat ze ging uitbeelden. En nog wel onder artistieke leiding van Antonio Canales.
Het viel niet tegen, het viel mee, het viel zelfs zo mee dat ik het persoonlijk de meest onderhoudende dansvoorstelling van het festival vond! O.k., vanavond komt Maria del Mar Moreno nog, maar die ga ik niet meer zien. Goh, wat was dat een meevaller.
Overigens begon de voorstelling met een minuut absolute stilte ter nagedachtenis van het overlijden gisterochtend aan Pilar Montoya “La Faraona”, afgesloten met een donderend applaus voor haar.

Pastora Galván (foto: Javier Fergo / Festival de Jerez)
Ze heeft een voorstelling gemaakt waarin ze een eerbetoon geeft aan een aantal andere, nog levende (artiesten doen dat wel eens vaker, maar dan altijd van overleden dansers) Sevilliaanse artiesten, die hun hoogtepunt beleefden in de jaren ’60, ’70 en ‘80. En dat was erg leuk. Het is ook daarnaast nog eens erg moeilijk. Je moet de ander goed bestuderen; hoe danst die, wat zijn karakteristieke bewegingen, en vervolgens moet je er goed op letten dat je er geen karikatuur van maakt. En dat is haar heel goed gelukt! Alle lof daarvoor, en ik héb wel eens anders over haar dans gesproken…
Ze heeft de première van deze voorstelling gehad tijdens de afgelopen Bienal de Flamenco in Sevilla en heeft daar de bedoelde danseressen uitgenodigd en op de eerste rij geposteerd.... Dat moet je ook maar durven, maar tekent ook gelijk de integriteit waarmee het dus gemaakt is. Ze heeft zich verplaatst in de danseressen en gisteravond gedanst als Matilde Coral (Alegrías), Loli Flores (Seguiriyas), Milagros Mengibar (Taranto), haar moeder Eugenia de los Reyes (Caña), Carmen Ledesma (Romance) en Manuela Carrasco (Soleá). Voorwaar een hele rij!
Matilde Coral heeft trouwens zelf de choreografie gemaakt voor de Alegrías die Pastora in Matilde's stijl ging dansen.

Voor mij waren ze niet allemaal even herkenbaar, dat is natuurlijk ook wel logisch want Loli Flores en Eugenia heb ik bijvoorbeeld nooit zien dansen. Daarentegen waren Matilde Coral en Manuela Carrasco zeer herkenbaar en twijfelde ik bij Carmen Ledesma (die ze overigens wel op dat moment deed).
De begeleidende muzikanten gingen bij ieder "optreden" op een andere plek op het podium zitten, zodat er steeds een nieuwe situatie ontstond en uiteraard trok zij bij iedere nieuwe vertolking een andere jurk aan (aardige investering geweest). Ik snapte sommige dingen niet helemaal, zoals het dansen rondom een kapstok en gitaristen die met de rug naar het publiek beginnen en zelfs zangers die dat doen. Gebrek aan mijn creatief en artistiek inlevingsvermogen, zullen we dat maar noemen.

Pastora Galván (foto: Javier Fergo / Festival de Jerez)
De gitaristen, Ramon Amador en Pedro Sánchez waren onopvallend, en als ze al opvielen was dat omdat ze in mijn oren weinig heldere klanken speelden, maar vooral veel rasgueados.
De zangers, Miguel Ortega en Cristian Guerrero waren beiden goed. Miguel heb ik vaker mogen horen, maar Cristian was nieuw voor mij en dat was een goede meevaller!
Verder was er als gastartiest de Jerezaanse zangeres Juana la del Pipa. Haar rauwe stem moet je liggen, en dat doet ‘tie bij mij niet.

José Galván (foto: Javier Fergo / Festival de Jerez)
Wat vooral leuk was, was de opkomst van Pastora's vader, José Galván. Deze eind-zestiger werd met gejuich ontvangen en werd door het publiek direct een warm welkom gegeven. Er gingen de meeste olé's van de avond door de lucht tijdens zijn dans. Aan het einde van de voorstelling kwam hij nog een keer terug en wederom onder enthousiaste kreten mocht hij dansen en zijn olé's aanhoren. Bij de bedankbuiging, waarbij hij degene was die het meeste applaus kreeg, brak hij en huilend (van blijdschap) stond hij in de rij van artiesten. Mooi.
Ik zag nu trouwens hoe Pastora aan het dansen met open mond of onder het prevelen van een soort van "Paaaaaa..." bij sommige bewegingen komt; pa, die een dansschool heeft en zijn eigen dochter het vak heeft geleerd, doet dat ook. Appel en de boom…

Pastora Galván (foto: Javier Fergo / Festival de Jerez)
Het was voor mij de meest onderhoudende dansvoorstelling die ik dit festival gezien heb. Daar is uiteraard het niet iedereen mee eens, sommigen vonden bijv. de voorstelling van Fuensanta mooier, maar ik heb deze voorstelling in mijn armen gesloten.
Fijn om het festival op deze manier af te sluiten, zeker als je bij aanvang onzeker bent over hetgeen je voorgeschoteld gaat krijgen.
Op naar huis, ik kan er weer even tegen!
|