Sfeerbeeld FdJ: Rafaela Carrasco

6 maart 2015:
De voor mij voorlaatste avondvoorstelling bracht me bij het Ballet Flamenco de Andalucia, onder leiding van Rafaela Carrasco.
De companie bestaat alweer 20 jaar en ter gelegenheid daarvan had de gastchoreografe en artistiek directrice-voor-een-jaar (die groep krijgt jaarlijks een andere artistiek directeur-choreograaf), Rafaela Carrasco besloten om in een voorstelling een terugblik te maken waarin ze de 5 laatste voorgangers wilde eren.

De lantaarns van María Pagés

Zo werden Mario Maya, José Antonio Ruíz, María Pagés, Cristina Hoyos en Rubén Olmo artistiek herdacht en bedankt voor hun werk in het recente verleden. Dat deed ze niet door choreografieën te kopiëren en in een voorstelling te plaatsen, maar om bepaalde beelden die typerend waren voor die voorstelling, en bij toeschouwers wellicht waren blijven hangen, terug te brengen in een eigentijds en persoonlijk Carrasco-jasje. Zo ontstond de voorstelling “Imágenes” (beelden).

In de companie zitten inmiddels een paar bekendere dansers die ook al beginnende stappen op het solopad aan het maken zijn, zoals David Coria, Roberto Selles, Ana Morales en Hugo López, en natuurlijk de aanvoerster zelf, Rafaela Carrasco, hoewel die de “beginnende stappen” al jaren voorbij is. Rafaela danste zelf ook mee, dat is gebruik in deze groep; de choreograaf danst een aantal stukken solo c.q. mee met de groep. 

Cristina Hoyos "haar koffers" herdacht

De voorstelling was al gelauwerd; tijdens de afgelopen Bienal de Flamenco in Sevilla werd ze bekroond tot beste voorstelling. Als dat klopt, ben ik blij dat ik afgelopen jaar niet naar Sevilla ben afgereisd om flamencovoorstellingen te gaan zien...

Het eerste deel, van de vijf, was gewijd aan Mario Maya. Er werd gedanst vanaf krukjes, m.n  voetenwerk (zie de banner).
Het tweede deel, gewijd aan María Pagés en haar stuk "El perro andaluz", werd gedanst rondom lantaarns onder een geprojecteerde maan.
Het derde deel was gewijd aan Jose Antonío Ruíz, waarin Rafaela Carrasco met een giga bata de cola danste, nou ja, bewoog. De bata was veel te lang om mee te dansen.

De bata de cola van José Antonio Ruíz

Daarna was het alleen nog het Corps de Ballet / Cuerpo de Baile en haar solisten die dansten; het vierde deel was ter ere van Cristina Hoyos, waarin rondom en op koffers werd gedanst.
En de afsluitende choreografie was voor Rubén Olmo, waarin met mantón werd gedanst.

Het werd vooral een balletavond en weinig tot geen flamencoavond. Daar was het allemaal te glad, te klassiek, ontdaan van iedere emotie, te ingestudeerd voor. Er waren wel een paar stukken die aanspraken. Zo was de Tangos die Ana Morales deed in bata de cola leuk om te zien en het meest flamenco van de hele avond. 

Ana Morales in bata de cola (foto Javier Fergo / Festival de Jerez)

Dat in tegenstelling tot hetgeen Rafaela zelf danste; veel beweging, beetje modern-achtig, geen flamenco.
De afsluiting van de avond was wel creatief bedacht, door meerdere dansers met één mantón te laten dansen, samen en aan elkaar overgevend. Grappig.

Mantón van Rubén Olmo (foto: Javier Fergo / Festival de Jerez)

De gitaristen waren Juan Antonio Suarez "Cano", ja, hij was er deze week vaker, en Jesús Torres, man van Isabel Bayón en vanavond eerste gitarist.
Als zangers waren Gabriel de la Tomasa en Antonio Campos aangetrokken. Ik hoor Antonio graag en ik vond hem ook degene met de beste stem van de avond. Wat wel héél erg vreemd was, was de constatering dat aan het einde van de voorstelling, zoals altijd, de hele groep op het toneel stond om hun applaus in ontvangst te nemen, maar Campos daarbij ontbrak. Dat heb ik eigenlijk in al die jaren flamenco kijken nog nooit meegemaakt, een zanger die niet bij het in ontvangstnemen van het applaus op het podium staat. Ik ben benieuwd, nee nieuwsgierig, naar de reden.