15 november 2015:
Morgen, maandag, is het 16 november. De dag die binnen flamenco een speciale betekenis heeft omdat dat de dag was dat UNESCO in 2010 besloot om flamenco toe te laten tot het wereld culturele erfgoed en opnam op haar lijst van immateriële erfgoederen. Enkele jaren eerder was het verzoek nog afgewezen. Tegelijkertijd dacht en denk ik te zien dat flamenco floreert, er veel voorstellingen zijn, workshops over de hele wereld gegeven worden en – maar dat geldt voor veel zaken – dat men alleen last heeft van de economische crisis; maar in welke kunstsector is dat niet het geval?
De UNESCO-lijst is eigenlijk bedoeld om te beschermen, te voorkomen dat het erfgoed verdwijnt, maar daar is volgens mij bij flamenco geen sprake van. Dus daar waar zowat de hele flamencowereld feest vierde omdat het opgenomen werd op die lijst, vond ik het een onterecht besluit; wat floreert hoeft niet beschermd te worden. Wat ik vervolgens wél zie is het effect daarvan; dat het m.n. in Andalucía gevolgen heeft omdat daar nu programma’s opgenomen worden binnen het onderwijs op de scholen en dat zou niet zonder het UNESCO-besluit het geval geweest zijn.
Goed dat terzijde. De invulling van dit eerste lustrum is m.n. een Spaanse aangelegenheid, hoewel er op vele plaatsen op de wereld aandacht aan geschonken zal worden. In Nederland heb ik niets aparts kunnen vinden overigens. Vorige jaar werd er in samenwerking met Google op internet een pagina aan gewijd.
In Andalucía daarentegen wel. Daar hebben ze het dan ook niet bij één dag gelaten, maar hebben meer dan 100 activiteiten gepland tussen 13 en 21 november.
Conferenties, exposities, album- en boekpresentaties, documentairevertoningen waarbij Paco (de Lucía) vaak een centrale rol vervult, etc. Verder zijn er in 36 flamencopeñas optredens, er worden prijzen toegekend en uitgereikt, radioprogramma’s (Canal Sur) besteden er aandacht aan, net zoals bibliotheken, diverse kunststichtingen en universiteiten, kortom: het gonst er. En dat is goed om te zien.
Maar de noodzaak van de opname op de UNESCO-lijst bestaat m.i. niet, toen niet en nu niet. We moeten ons pas zorgen gaan maken als dat wél terecht gebeurt…
