30 augustus 2016:
De centrale flamenco-ontmoetingsplek in Tokyo “El Flamenco” sluit na bijna 50 jaar haar poorten. Afgelopen maanden ontstond er al op de social-media het gerucht dat El Flamenco zou gaan sluiten en dat gerucht blijkt nu waar te zijn. Ze hebben bekendgemaakt te sluiten en hebben afgelopen 26 juli hun laatste flamencovoorstelling geprogrammeerd gehad. En dat enkele maanden voordat de uitspanning haar 50 jarig jubileum zou vieren.
Het was gesitueerd op de zesde verdieping van een gebouw in de wijk Shinjuku waar inmiddels rond de 900 Spaanse artiesten het podium passeerden in die bijna 5 decennia. Dat waren artiesten die werden uitgenodigd om gedurende een periode van 6 maanden daar in de directe nabijheid te wonen (op 10 minuten lopen) en werken. Vanaf het moment dat Cristina Hoyos er optrad ter gelegeneheid van het 10-jarige bestaan, volgde een keur aan Spaanse artiesten in haar voetsporen, waarmee Tokyo de flamencohoofdstad van Azië werd.
Het is verkocht aan Sonia Johnes, een Japanse flamencokledingonderneming, die minder optredens zal programmeren, de gebruikelijke werkwijze rondom het inhuren van artiesten zal veranderen en sterren-koks gaat inhuren.
Paco Fernández met "Sastipén Tali" in "El Flamenco" in Tokyo
De beheerder ontkende dat er sprake zou zijn van een verminderde Japanse belangstelling voor flamenco.
Bekende artiesten die er optraden waren o.a. Manolete, Rafaela Carrasco en Belén Maya. Manolo Sanlúcar nam er een album op en op haar 18e danste Sara Baras als Javier Barón’s danspartner er, terwijl ook Eva Yerbabuena, op haar 19e vlak na haar huwelijk, er optrad.
De plek heeft meegeholpen aan de naam die Spanje kreeg als passioneel land. De eerste groep die er kwam om op te treden werd ontslagen nadat er een incident plaatsvond rondom een knappe Japanse danseres, Yasuko Nagamine, dat eindigde met zwaaiende messen en een ingrijpend politie-optreden… Vervolgens werd in de nieuw afgesloten contracten met artiesten opgenomen dat ze geacht werden gedurende de verblijfsperiode vredelievend om te gaan met hun Japanse gastheren (…).
Het was in het begin vervolgens Cristina Hoyos die de organisatie adviseerde wie ze wel of niet konden uitnodigen, die voldoende kwaliteit en professionalisme bezaten om risicoloos 6 maanden daar te wonen en werken. Het was de plek waar Japanse flamencoleerlingen stiekem geluidsopnames van de optredens maakten, waarop ze dan vervolgens hun passen probeerden in te studeren. Voorbij...
