Flamenco Fantasy van María Juncal

2 december 2016:
Gisteravond in Arnhem naar de voorstelling van María Juncal geweest. Ze tourt momenteel door Nederland en België met haar nieuwe voorstelling “Flamenco Fantasy”.
Ik had María éénmaal eerder live gezien: dat is inmiddels alweer bijna 10 jaar geleden en was tijdens het Festival Cante de las Minas in 2007 in La Unión. Dat was geen goede ervaring geweest en had slechts tot irritatie bij mij geleid. Ik vond haar destijds vooral van “pose naar pose” bewegen en meende zelfs dat ze niet echt danste (vloeiende bewegingen, de flow, de verbinding tussen delen, ontbraken). Met dat beeld heb ik haar de afgelopen jaren ontlopen maar vond het inmiddels tijd geworden om te kijken of/hoe ze zich ontwikkeld heeft.

Na direct naast het theater geparkeerd- (dichterbij kon nauwelijks én het was de laatste vrije plek), een hopeloze zoektocht naar een uiteindelijk niet gevonden parkeermeter uitgevoerd- en een betaling via de app van Yellowbrick verricht te hebben, liep ik rond 20:00 uur de zaal binnen. Het was nog niet druk. En het zou ook niet erg veel drukker worden. De zaal bleek bij de aanvang van de voorstelling rond 20:15 uur uiteindelijk tussen de helft en tweederde deel gevuld te zijn.

De voorstelling verliep redelijk soepeltjes, er waren maar twee dingen die onverwacht en merkbaar even niet goed liepen en dat was dat een van de twee gitaristen tijdens een samenspel een stuk oversloeg daarbij de ander radeloos achterlatend, maar die pakte dat vervolgens weer snel op en het feit dat aan het einde van de voorstelling de versterking van het voetenwerk wegviel waardoor María de muzikanten en palmeros (de andere dansers) even moest manen veel zachter te spelen omdat ze er anders niet bovenuit zou kunnen komen.

De avond vond ik een plezierige verrassing. Natuurlijk, ik kwam binnen met “of dit iets gaat worden is nog maar de vraag” (gezien mijn eerdere oude ervaring), en dan is het al snel beter-dan-toen, maar toch denk ik dat het ook objectief gezien een aardig optreden is. Een die de moeite waard is om te bezoeken.

Er waren maar liefst drie dansers, drie gitaristen en drie zangers aangekondigd in de reclameuitingen, maar die zijn er of niet allemaal bij of men wisselt elkaar af. Er bleken twee zangers, twee gitaristen en gelukkig wel drie dansers te zijn.

De zangers waren O.K.: Manuel Tañé vind ik altijd goed voor dans zingen en kan de boel opstuwen en de andere zanger, ik kende hem niet en betwijfel of dat een van de andere aangekondigde zangers was, zong meer lyrisch en gevoelig: niks mis mee.

De aanwezige gitaristen waren Cameron de la Pitita en Basilio Garcia en zijn gitaristen uit de Madrileense scene waarbij Basilio de eerste guitarist was.

Als dansers had María twee mannen meegenomen: Sergio Aranda en José David Paniagua.
Sergio kende ik nog niet en had ik niet eerder zien dansen en David Paniagua had ik al weer héél wat jaren geleden gezien als danser in het Madrileense tablao Las Carboneras. Hij was duidelijk ouder geworden, maar ja, dat geldt voor iedereen 13 jaar na dato…
Sergio vond ik een prettige danser om naar te kijken. En ik weet nog niet zo goed waarom nou eigenlijk. Hij bewoog soms een beetje houterig, maar dat maakte me niks uit: het zag er goed uit, hij deed geen rare dingen (in mijn ogen: het was allemaal flamenco), had een sympathieke uitstraling en was technisch gewoon een goede danser. M.n. in zijn solo vond ik hem erg goed. Hij kon ook duidelijk meer aan dan David Paniagua. Dat is een meer spectaculaire danser, maar wel vooral gericht op Bulería. Razendsnel voetenwerk en zijn bewegingen maken het leuk om naar hem te kijken en bij zijn solo kwam het publiek dan ook los in hun reacties. Althans de vrouwen ;-)
María zelf dánste gisteren wél. In tegenstelling tot mijn oude oordeel zag ik flow en bewegingsverbinding, goed en strak voetenwerk en vrouwelijkheid in haar dansen. Mooi. Ze zou wat meer mogen letten op de grimassen die ze kan trekken onder het dansen, maar hé, ik heb me niet verveeld en naar een goede voorstelling gekeken.

V.l.n.r.: Cameron de la Pitita, David Paniagua, Manuel Tañé,
2e zanger, María Juncal, Sergio Aranda en Basilio Garcia.

Tijdens de avond – die om 22:35 uur eindigde – kwamen solo’s langs van Sergio (Martinete-Serguiriyas), David (Bulerías) en María danste Soleá voor- en Alegrías na de pauze. Samen dansten ze nog op een canción en Guajiras en brachten ze een Farruca. Misschien vergeet ik iets, want ik heb geen aantekeningen gemaakt onder de voorstelling…

Al met al een fijne voorstelling om de avond mee door te komen. Als ze in de buurt komen, gewoon gaan kijken.