Eva opent XX Festival de Jerez

20 februari 2016:
Gisteren was het dan zover: via vliegveld Düsseldorf en Barajas in Madrid landden we op de afgesproken tijd in Jerez: zwaar bewolkt weer, maar de regen was al gepasseerd, dus dat was een meevaller. Temperatuur: rond de 17 graden. In een taxi naar het Hostal in het centrum van Jerez en nadat we de tassen haden uitgepakt gelijk doorgelopen naar de organisatie: accreditatiepasje ophalen. Zelf is dit jaar mijn 15e bezoek en dus is het na een paar uurtjes; business as usual. Nog even de kaartjes opgehaald voor de voorstellingen die we wilden zien en vervolgens was het al bijna tijd om naar het theater te gaan voor de eerste.

Eva la Yerbabuena
(Foto: J. Fergo / Fest. De Jerez)

De opening van het Festival de Jerez was een feit bij de start van het optreden van Eva la Yerbabuena kort na 21:00 uur in het Teatro Villamarta; Jerez is even gedurende 15 dagen de hoofdstad van Flamenco. En er waren ook behoorlijk wat collega-artiesten op de voorstelling afgekomen: Domingo Ortega, Andrés Peña & Pilar Ogalla, Blanca del Rey, Javier Latorre, Lupi, Manuel Betanzos, Rocío Molina en alle anderen (m.n. zij die ook lesgeven tijdens het festival) gingen er eens goed voor zitten.

Het was de première van haar nieuwe voorstelling “Apariencias”.
De voorstelling is bedoeld als een verbeelding van de staat waarin de mensheid verkeert. Ze heeft diep in zichzelf gekeken over wat en wie we zijn, hoe we kijken naar anderen, etc. en vanuit al die gezichtspunten heeft ze een voorstelling samengesteld die ze ons gisteren voorschotelde waarbij het publiek natuurlijk eens kon zijn met haar visies of niet.

Eva la Yerbabuena
(Foto: J. Fergo / Fest. De Jerez)

Ze danste o.a. als kale ziel (nee, ze had haar haren bedekt en niet afgeschoren; ik herkende haar in eerste instantie niet eens…) en nam ons mee in bijvoorbeeld de menselijke ervaringen als liefde, verdriet, stress, hoe we elkaar beïnvloeden en welke gezichten we soms zelf opzetten om te tonen hoe we zijn of juist om te verbergen wat we voelen. Politieke verschillen, geloofskwesties, sociale verscheidenheid, alles wilde ze ons laten zien.

Ik ben te weinig kunstzinnig ingesteld om dat allemaal erin te herkennen, dus dat ik niet alles snapte wat ik zag, zegt niets. Er waren mensen die wel zagen wat ze uitbeeldde samen met haar 4 dansers die ze meegenomen had; Christian Lozano, David Coria, Fernando Jiménez en Ángel Fariña. Uiteraard ontbrak de gitaar van haar echtgenoot Paco Jarana niet en werd ze door Antonio Coronel op percussie begeleid. Die laatste had trouwens het eerste deel voor zijn rekening genomen met geluiden van oude instrumenten en alles gebaseerd op oude Afrikaanse ritmes.

Eva la Yerbabuena
(Foto: J. Fergo / Fest. De Jerez)

De zangers José Valencia, Alfredo Tejada en de gastartieste, Afrikaanse zangeres Alana Sinkey waren goed bij stem.
Verder was het opvallend hoe ze in de voorstelling gebruik maakte van het licht. Erg mooi voor het toneelbeeld. Het maakte alleen wel geregeld de kleding die ze droeg op afstand wat kleurloos, maar goed, het toneelbeeld was bij vlagen geweldig door de lichteffecten. Het werd daardoor een hele visuele voorstelling.

Ik kreeg last van een dip midden in de voorstelling, maar ik ga er vanuit dat ik gewoon vermoeid was op deze reisdag vanuit Nederland naar Jerez en dat het niet zo zeer aan de voorstelling lag. Dat was voor mij alleen anders op sommige delen, zoals de solo’s van de mannelijke dansers (die gingen mij wel vervelen) en op de plek in het laatste deel, waar Eva een lang – en in mijn ogen redelijk saai – stuk voetenwerk deed; daar kan de helft wel vanaf.
Oh ja, haar soleá, waar ze ooit bekend mee geworden is, zat er uiteraard ook in, in de eindfase van de voorstelling en die was mooi als altijd.

Eva la Yerbabuena
(Foto: J. Fergo / Fest. De Jerez)

Een kwalitatief goede opening voor een – als je liefhebber bent – feestje dat ruim 2 weken gaat duren. Ik kan niet wachten…

Eva la Yerbabuena