|
FdJ - El Choro: Fabuleus
 21 februari 2016:
Gisteravond om 19:00 uur werd ik verwacht in de wat verder gelegen Sala Paúl.
Voor Jerezaanse (en misschien wel Spaanse-) begrippen, moest je daar wel met de auto heen als je vanaf het Teatro Villamarta vertrok. Voor Nederlandse begrippen is het een wandeling van een kwartiertje, niks aan de hand.
Nadat ik mijn aanwezigheid gemeld had bij Pilar (als je geaccrediteerd bent houden ze bij als je reserveert of je ook daadwerkelijk komt) zocht ik snel een plaatsje op en vanaf de bovenste rij van de tribune had ik een mooi overzicht over de uitverkochte zaal en vloer. Laat maar beginnen, zou ik zeggen.
De voorsteling was getiteld “El Choro - Aviso: Bayles de Jitanos” (vrije vertaling: waarschuwing: zigeunerdansen) en was tot stand gekomen met hulp van de Sevilliaanse Flamencostichting Cristina Heeren.
Hoofdartiest: Antonio Molina “El Choro”. |
 |

Choro
(foto: J. Fergo / Festival de Jerez) |
En toen begon het.
En ik begin almaar vast met de conclusie: wat een g-e-w-e-l-d-i-g-e danser is die El Choro. Ik heb hem éénmaal eerder - in het Arnhemse - solo zien optreden, waar hij gedwongen door een toneelvloer waar vloerbedekking op lag (…) beperkt werd in zijn mogelijkheden, maar hier kon hij gewoon los gaan.
Wat een souplesse, kracht, elegantie, rust, ontploffingen, mooie markeerpassen, spetterend voetenwerk, echt hij heeft er in mij een fan bijgekregen. Dít is wat ik onder flamenco versta: gewoon recht-toe-recht-aan flamenco! Zó goed!
Het was ook direct de eerste keer deze week dat iemand van mij een staande ovatie kreeg. In Jerez is het bijna regel dat iedere artiest een staande ovatie krijgt incl. aan het einde daarvan een bulería ritme klappend publiek, maar dat zegt niks over de kwaliteit van de voorstelling. Maar déze keer kon daar geen misverstand over bestaan; zó verdiend!
|
Als ik al iets van kritiek zou mogen / durven geven dan zou het kunnen zijn dat hij nog wat aandacht zou kunnen besteden aan zijn (snelle) draaien: als hij zonder tussenafzetten een paar draaien achter elkaar deed, dan eindigde dat vaak iets uit balans. Maar voor de rest: chapeau!

v.l.n.r.: Pepe de Pura, Jesús Corbacho, Moi de Morón en El Choro
(foto: J. Fergo / Festival de Jerez)
Ik realiseer me nu dat ik geen woord gewijd heb aan zijn partner deze avond: Gema Moneo. Een jonge danseres die ik anderhalf jaar geleden voor het eerst zag toen ze samen met Farruquito in Jerez, in de zomer, op het podium stond in de reeks aan optredens in Jerez onder de naam “Viernes Flamencos”. Goede danseres, maar is nog jong en moet nog haar podiumuitstraling krijgen. Als je dan naast een geweldenaar als Choro staat dan maak je eigenlijk weinig kans. Maar ze heeft een goede techniek en zal over een paar jaar echt wel gaan opvallen. Maar nu nog niet.

El Choro en Gema Moneo
Ik ben maar voor één ding bang: was dit de mooiste voorstelling van deze twee weken? Ga ik vanaf nu alleen nog maar mindere voorstellingen zien…. Het zou kunnen.
|
|