22 juli 2016:
Gisterenavond hebben we onze eerste flamencovoorstelling van onze Spanje-vakantie meegemaakt. Precies een week na aankomst in Barcelona keken we in Cádiz, tijdens de Jueves Flamenco, naar een aantal zangers en een tussenliggend dansoptreden.
De avond begon redelijk op tijd, rond 22:40 uur met de eerste zanger: Antonio Puerto, afkomstig uit, jawel Puerto de Santa María. In het inleidende praatje vertelde de woordvoerder van de organiserende flamencopeña dat de zanger in het begin van zijn carriére zó onzeker en zenuwachtig tijdens optredens was, dat hij zijn colbertje dan over zijn hoofd trok en zo zong. Na een tijdje verlangde ik terug naar die tijd, want de man zat er geregeld goed naast qua toon én ritme: ook lastig voor Pascual de Lorca, de begeleidende gitarist, om zijn werk te doen. Ik zou zeggen: reiskosten vergoeden en op naar de volgende.
Lidia Cabello in 2015 in Jerez
Het vervolg was een beetje verrassend, want dat werd het dansoptreden. Normaal gesproken doen ze dat wat later op de avond. Het was Lidia Cabello die met haar groep optrad. Als danseres vond ik haar qua beweging enigszins standaard: niet erg goed, maar ook zeker niet slecht. Qua figuur mag er wat af, maar het zou zo maar kunnen zijn dat ze zwanger is. Toch maakt dat voor flamenco eigenlijk weinig uit. Het is iets dat me pas opvalt als het dansen er niet uitspringt en ik dan blijkbaar anders naar een danseres ga kijken. Ze danste een Farruca en aan het einde vanalles por Bulerías. Toen viel me ook pas op dat ze wel érg witte schoenen aanhad bij haar afsluitende dans (ook zoiets dat me nooit opvalt en nu opeens wél). Die afsluiting was een soort van potpourri van muziek: ik hoorde hen met een Zorongo beginnen, er kwam een stukje tangos langs, een stukje opeens van “lo bueno y lo malo” van Ray Heredia, Bulerías, vanalles. Ik vond het geen succes, laat dat duidelijk zijn. Wat ik wel erg goed vond was de zanger (er waren een zanger en een zangeres); Raúl Gálvez. Man, wat een kracht en drive kon hij geven in zijn zang: geweldig voor dans én publiek!
José Canela gisteravond in Cádiz
Na een onnodig lange pauze was het de beurt aan de zoon van de iets minder dan een jaar geleden overleden Canela de San Roque, José Canela. Hij was van een ander niveau. Erg goed. Hij werd op gitaar begeleid door Antonio Higuero. Hij zong cantiñas, soleá, bulerías en vroeg vervolgens aan het publiek of ze een fandangos of seguiriyas wilden. Wij kozen massaal voor de Fandangos. José had inmiddels dorst gekregen en vroeg om een flesje water. Dat duurde veel te lang, dus besloot de voorzitter van de peña, die uiteraard vooraan aan een tafeltje zat, zijn nog ongeopende flesje water aan de zanger te geven, mét het verzoek daarna een Seguiriyas te zingen. En zo geschiedde: de avond werd afgesloten met een Fandangos voor het publiek en een Seguiriyas voor de voorzitter.
Het was inmiddels 02:00 uur geworden en blijkbaar het signaal voor een aantal mensen om op te stappen. Zo ook een tafel vóór ons waar een mix van Spanjaarden en Nederlanders zaten, die op dat moment besloten – met dus de hoofdartiest in het vooruitzicht – op te staan en naar huis te gaan. Het bed wachtte blijkbaar.
Antonio Reyes en Diego del Morao
Het was nu de afsluitende beurt aan Antonio Reyes die samen met zijn geweldige begeleidingsgitarist Diego del Morao en drie palmeros het podium betraden en een mooie afsluiting verzorgden. Hij zong Soleá, Alegrías, Fandangos, Tangos en sloot af – waarbij zijn vrouw Patricia Váldes op blote voeten danste – met een Bulerías. Antonio gaat steeds beter zingen en de combi met de Morao is een goeie: we gaan daar toenemend van horen, let maar op.
En zo eindigde een mooie avond in een rit van Cádiz naar Jerez, waar we overnachtten. Morgen – vrijdag – een voorstelling in het kader van Viernes Flamenco in Jerez zelf. De familie Farruco treedt op en met die gedachte viel ik rond 05:00 uur bij een opkomende zon in slaap.
