| |
Rubem Dantas
| Artiestennaam: |
Rubem Dantas |
| Eigenlijke naam: |
Rubem Dantas Fernández |
| Geboren: |
9 december 1954 in Salvador de Bahía (Br) |
Rubem Dantas werd geboren in een muzikale familie in Salvador de Bahia in Brazilië.
In zijn vroege jeugd leerde hij van- en met zijn moeder pianospelen; zij was muziekdocente aan de lokale universiteit. Maar hij haatte de oefeningen; toonladders spelen.
Rubem Dantas en Jorge Pardo
in de film "Flamenco"
|
Hij hield wel erg veel van
klassieke muziek en percussie. Dus concentreerde hij zich op percussie.
Hij leerde het meest van Vadinho do Gantois en speelde op alle belangrijke en grote festivals in Brazilië. Hij groeide uit tot een van de meestveelbelovende percussionisten van Brazilië. Hij werkte in groepen als “Sangue e Raça” waar hij grote hits mee scoorde en “Machina Naturale”. Toen hij zijn vriend, Leonardo Vincenzo Boccia, een minera hoorde spelen vroeg hij hem verbaasd wat dat was; flamenco dus. |
De vriend was een klassiek gitarist en was een aantal maanden in Andalucía geweest en had daar een paar palos leren spelen. En vervolgens vroeg hij hem welke percussie daarbij paste en gebruikt werd, maar daar bleek dus behalve voetenwerk en klappen geen percussie in gebruikt te worden. Toen nam hij zich voor om percussie binnen flamenco te gaan introduceren.
In 1977 verhuisde hij naar Madrid, nadat hij enkele jaren in Parijs had gewoond en gewerkt, wat hem in staat stelde om met veel verschillende musici samen te spelen en midden in de nieuwe stroming binnen flamenco zich mee te ontwikkelen. Hij ontmoette Paco de Lucía en Ramón de Algeciras in een café en ze spraken over muziek.
Aan het einde van het gesprek zei Paco: “dus jij bent percussionist? Ik zoek eigenlijk een percussionist. Hier heb je mijn telefoonnummer, bel me!” Hij schreef echter op “Francisco Sánches Gómez” en niet “Paco de Lucía”. Een tijd later had hij allemaal kleine papiertjes met telefoonnummers verzameld van mensen in de muziekwereld en hij kocht zichzelf een zakagenda zodat hij alles bij elkaar kon zetten. Terwijl hij de namen en telefoonnummers opschreef keek een vriendin mee over zijn schouder en ontdekte dat hij het nummer van Paco de Lucía en maakte hem duidelijk van wie hij nu eigenlijk het telefoonnummer had gekregen.
Zanger Pedro Ruy Blas nodigde hem uit om in zijn groep, Dolores, te komen spelen. In deze groep ontmoette hij o.a. ook Jorge en Jesus Pardo. In die tijd kruiste opnieuw zijn pad dat van Paco de Lucía. Paco vroeg Rubem met hem samen te komen spelen en waarom hij Paco niet gebeld had; hij had toch Paco’s telefoonnummer..? |
Rubem Dantas (www.esflamenco.com) |
Maar Rubem vertelde hem dat hij, nadat hij gehoord had wat voor een beroemdheid Paco was, hem niet wilde lastigvallen. Paco vond dat eigenlijk wel prettig dat Rubem zo in elkaar zat; dat was het begin van een goede relatie tussen de twee.
Rubem Dantas en Camarón (esflamenco) |
Paco vormde vervolgens een quintet. Ze speelden met Pepe Pereira als basgitarist, Jorge Pardo met zijn dwarsfluit, Paco’s broer Ramón de Algeciras als gitarist, Paco en Rubem. Destijds speelde hij op bongo’s, een darbuka en op conga’s. Later werd het een sextet en uiteindelijk een septet met artiesten als bassist Carles Benavent, gitarist Ramon Algeciras, danser Joaquín Grilo, zanger Duquende en gitarist José Bandera.
Terwijl hij in Peru was tijdens een tour met Paco de Lucía ontdekte hij het lokale percussie-instrument, de cajón. |
Hij zat in een hotel te wachten totdat hij kon inchecken en hoorde drie mannen spelen; twee gitaristen en één op een cajón. Hij vond het geweldig klinken en dacht dat het wel iets aan flamenco zou kunnen toevoegen in die tijd waarin er steeds meer geëxperimenteerd werd met andere instrumenten.
Hij kreeg vervolgens teovallig een cajón cadeau. Diezelfde avond besloot hij op het podium de cajón te gebruiken in het nummer “Solo Quiero Caminar” waarmee dat het begin was van de opmars van de cajón binnen flamenco.
Rubem intrduceerde overigens niet alleen de cajón binnen flamenco, maar is ook verantwoordelijk voor het eerste gebruik van instrumenten als atabaque, berimbau, cuica, agogó en bongo’s binnen flamenco.
Jorge Pardo, Pepe Perera, Paco de Lucía, Rubem Dantas en Ramón de Algeciras
|
In november 2003 nodigde Chick Corea hem uit om deel te nemen aan een tournee door Spanje samen met artiesten als Jeff Ballard, Avishai Cohen en Steve Wilson. Ze werkten vervolgens ook nog samen toen hij in de band “Chick Corea & Touchstone” zat samen met voormalige leden van het Paco de Lucía sextet zoals Carles Benavent en Jorge Pardo. Ze toerden over de wereld en waren erg succesvol.
In augustus 2004 introduceerde Rubem een nieuwigheid binnen de flamenco wereld door het opzetten van de “Rubem Dantas & Flamenco Bigband” waaraan o.a. artiesten als Carles
Benavent, Carlos Carli, Jorge Pardo, Miguel Angel Chastang en Rafael de Utrera deelnamen. Dit experiment bleek echter al snel onbetaalbaar; er deden 27 muzikanten aan mee…
In 2005 en 2006 na de opname van de CD van Cick Corea “The ultimate adventure” vertrok hij op een wereldtour met “Chick Corea & Touchstone”. Deze CD leverde overigens 2 Grammy Awards op.
Naast optredens met diverse artiesten geeft hij ook cajónles.
Op 17 maart 2009 kwam zijn eerste eigen solo CD uit: “Festejo”. Op deze CD speelt hij met zijn eigen groep en daarnaast veel gastartiesten. Zijn groep bestond op dat moment uit 8 mensen: Irapoãn Freire (trompet), Joaquín Galindo (saxofoon), Rogerio de Souza (vibrafoon), José Ferreira (piano), Edu Nascimento (elektrische gitaar), Alberto Gallo "Piti" (bas), Rafa Pérez (drums) en Rodney D'Assis (percussie). |
Aankondiging wokshop Rubem Dantas |
De gastartiesten hoefde hij niet eens uit te nodigen. Het werd bekend dat hij aan zijn eerste CD was begonnen en de mailtjes kwamen al bij hem binnen: “je maakt je eerste CD en ik sta er niet op?“. Dus het aantal artiesten groeide snel, tot in totaal 32…: o.a. Paco de Lucía, Chick Corea, Carles Benavent, Jorge Pardo, Pedro Ruy Blas, Chano Dominguez, Antonio Serrano (harmonica), Luis Pastor (zang), Agustin Carbonell "El Bola", Ove Larsson (trombone), Said Oughassal (o.a. zang), Edith Salazar (zang), Norman Hogue (trombone), Joaquín Grilo en vele anderen. Hij speelt naast percussie overigens ook nog trombone en stelde ook wel eens aan zijn broer (klassieke pianist) voor om samen klassiek te gaan spelen.
CD’s die hij als solo-artiest opnam en uitbracht:
2009: "Festejo"
|
|
