Jorge is zoon van Rafael Pardo en Vitorina Cordero. Met de kerst kreeg hij een gitaar cadeau van zijn ouders. Vervolgens nam hij lessen en leerde gitaarspelen.
Op zijn veertiende jaar begon hij met zijn muziekstudie aan het Real Conservatorio de Madrid.
Jorge Pardo
Met een stel vrienden kwam hij vervolgens geregeld samen om muziek te maken, en op dat moment begon Jorge te twijfelen aan zijn keuze voor de gitaar. Die speelde immers “iedereen” al. Hij ging op zoek en er ontstond bij hem in de jaren zeventig vervolgens een bijzondere interesse in blaasinstrumenten en dan vooral de dwarsfluit en de saxofoon.
Hij was student en werkte de hele zomer als verkoper die langs de deuren ging om o.a. zeep te verkopen. Met het geld dat hij in die zomer verdiend én gespaard had, kocht hij zijn eerste dwarsfluit. In een krant zag hij een kleine aankondiging staan; “als je van jazz houdt, kom dan naar het auditorium van de opleiding tot industrieel ingenieur in het centrum van Madrid”. Hij ging er heen met Ángel Carrero en Santi el Pelucas en er was een groep studenten aan het spelen; hij stelde zichzelf voor en vanaf die dag speelde hij ook jazz.
Als fluitist kwam hij er wel snel achter dat als hij zich daartoe zou beperken zou hij er in ieder geval niet van kunnen leven. Dus als een bijna noodzakelijke keuze leerde hij ook tenor- en sopraansaxofoon spelen, zoals hij velen in de Jazz-wereld had zien doen die zowel dwarsfluit als saxofoon speelden.
Tijdens “jam”sessies speelt hij samen met artiesten als Diego Carrasco, Manuel Soler, de drummer Peer Wyboris, de zanger David Thomas en de saxofonisten Pedro Iturralde en Vlady Bas. Hij voelde zich steeds sterk aangetrokken tot diverse soorten van muziek en het maken van muziek en vanaf het moment dat hij gevraagd wordt om te spelen en er dus ook nog geld mee ging verdienen, was hij “om”: dit werd zijn toekomst!
Onder de naam “Dolores” vormde zich een groep rondom de zanger en percussionist Pedro Ruy Blas met diverse andere muzikanten uit Madrid, waaronder Jorge. De naam Dolores werd genomen van een LP die in 1976 werd opgenomen van Jorge, Pedro en Jean Luc Vallet. De band wisselde geregeld van samenstelling en zo kwamen ook percussionisten in de band als Rubem Dantas en José Antonio Galicia “Gali”.
Er werden 3 LP’s opgenomen en op een van die opnames stond ook Paco de Lucía waarmee hij in de tijd daarna vaker zou gaan optreden en opnames maken. Zijn eerste samenwerking met Paco was op een tribute-LP voor de de Falla; Paco vroeg de groep Dolores om mee te spelen op een nummer van die LP “La danza del fuego”.
Jorge Pardo
Vanaf dat moment traden ze vele malen samen op en de groep die deze opname inspeelde vormde vervolgens de basis voor het Paco de Lucía Septet.
Hij ontmoette ook Camarón in die tijd en nam deel aan het revolutionair album (of je het nu mooi vindt of niet) “La Leyenda del Tiempo”.
In die tijd ontstond er ook een groep van artiesten waar Jorge ook mee ging samenwerken; “Los jóvenes flamencos”. Sindsdien zijn de dwarsfluit en de saxfoon instrumenten geworden die ook in flamenco gebruikt kunnen worden. Hij nam ook albums op met mensen als Carles Benavent, Tino di Geraldo en Chick Corea. Hij werd en bleef bewonderaar van artiesten als Miles Davis, Coltrane en Coleman; mensen die hun muziek veranderden. In Spanje luisterde hij vooral naar Lole y Manuel, Paco de Lucía en Camarón. Hij speelt vaak fusie tussen flamenco en Jazz en werd in beide werelden gewaardeerd.
In de flamencowereld is hij degene die de toon gezet heeft voor het gebruik van dwarsfluit en saxofoon.
In 1982 nam hij zijn eerste LP op “Jorge Pardo” gevolgd in 1984 door zijn twee album “El canto de los guerreros" en een derde met “A mi aire” in 1987.
In juli 1990 werd hij uitgenodigd, samen met Carles Benavent, om op te treden met de pianist Gil Goldstein, de percussionist Don Alias en de drummer Alex Acuña tijdens een Zwitserse TV-uitzending.
Jorge Pardo, Manuel d'Oliveira en Carles Benavent
In oktober van dat jaar werd de band in deze samenstelling gevraagd in New York te spelen en e.e.a. resulteerde uiteindelijk in 1991 in een plaatopname.
In de volgende 10 jaar realiseerde hij diverse plaatopnames zowel als solist met “Las cigarras son quizá sordas” uit 1991, “Veloz hacia su sino” van 1993, “2332”in 1997 of“Mira” uit 2001, als in samenwerking met anderen zoals “El concierto de Sevilla” in 1995 samen met Carles Benavent en Tino di Geraldo of samen met Chano Domínguez met “Diez de Paco”. Deze laatstegenoemde opname bestond uit 10 nummers van Paco de Lucía die uitgevoerd werden zonder gitaar.
Ook trad hijzelf als gastartiest op bij opnames van anderen zoals bij “Ketama” en bijv. “La Barbería del Sur”.
Samen met Francis Posé (contrabas) en José Vázquez “Roper” (drums) richtte hij het trio D'3 op. In deze samenstelling namen ze drie albums op: “Directo” in 2001, “Quid pro quo”in 2003 en "3dd3" in 2006, en daarnaast een brachten ze een DVD uit "Live at the Auditori Pau Casals, El Vendrell" in 2007.
Vanaf 2004 maakte hij deel uit van de groep waarmee Chick Corea een internationale toer deed onder de naam “Touchstone Tour”.
Jorge Pardo
In 2005 nam hij een CD op “Vientos Flamencos” waarin diverse artiesten hem begeleidden. Het was ook de eerste flamenco-CD die je kon downloaden vanaf internet.
In 2008 kwam vervolgens Vientos Flamenco II” uit.
In 2009 speelde hij mee met het nummer “De la Buena Onda” dat tevens het titelnummer van de CD werd, van het nieuwe album van de Italiaanse gitarist Flavio Sala.
CD’s die hij als solo-artiest opnam en uitbracht:
1982: Jorge Pardo
1984: El canto de los Guerreros 1987: A mi aire 1991: La scigarras son quizá sordas 1993: Veloz hacia su sino 1997: 2332
2001: Mira
2005: Vientos Flamencos 2008: Vientos Flamencos II
2012: Huellas
Hij werkte samen met anderen op de CD’s:
Met D’3: 2001: Directo 2003: Quid pro Quo 2006: 3 de d'3 2007: DVD, Live at the Auditori Pau Casals, El Vendrell
2012: Sobre la marcha
Met Paco de Lucía: 1978: Paco de Lucía interpreta a Manuel de Falla 1981: Sólo quiero caminar 1984: Live... one summer night 1991: Ziryab 1994: Live in América
Met de groep Dolores: 1975: Dolores 1977: La Puerta Abierta 1978: Asa-Nisi-Masa
Met Camarón:
1975: La Leyenda del Tiempo
1984: Viviré
Met Gil Goldstein
1992: Zebra Coast
Met Carles Benavent:
1982: Carles Benavent 1985: Dos Copas 1991: Colors 1995: Agüita que corre 2001: Aigua
Met Carles Benavent en Tino di Geraldo:
1995: El concierto de Sevilla
Met Cales Benavent en Josemi Carmona: 2006: Sumando
Met Chano Dominguez:
1995: 10 de Paco
Met Tomás San Miguel: 1993: Vida en catedrales 1995: De Dos en Dos
Met Iñaki Salvador: 2003: Jorge Pardo + Iñaki Salvador: 20 años de Altxerri
Met anderen: 1987: Met Mecano: Descanso Dominical 1989: Met Nana Caymi en Wagner Tiso: Live in Montreux 1989: Met Pedro Ruy-Blas: Madre Ciudad 1991: Met Bismut-Paillard-Roucan: Socco 1991: Met La Barbería del Sur : La Barbería 1991: Met Ray Heredia: El que no corre vuela
