Diego Amador

Artiestennaam:	Diego Amador, ook genaamd “El Churri”
Eigenlijke naam:	Diego Amador Fernández
Geboren:	Spanje, Sevilla, 1973

Diego Amador is een zgn. multi-instrumentalist, zanger and componist. Afkomstig uit Sevilla (Poligono Sur) is hij de jongste van de Amador-broertjes, oprichters van Pata Negra: de bekende flamenco-popgroep.

Hij begon zijn professionele carriere binnen deze groep op 11-jarige leeftijd als drummer maar trad daarnaast ook op met artiesten als Remedios Amaya, La Susi, Potito, Diego el Cigala en anderen. Hij vormde een kwartet genaamd “Patita Negra” dat echter minder dan een jaar bestond (1994), maar daarbinnen wel een CD uitbracht.

Hij is in het bezit van een muziekstudio “aan huis”.
De beslissende dag in zijn muzikale leven was de dag dat zijn vader thuiskwam met een oud Hammond-orgel. Diego twijfelde geen moment, kroop achter het toetsenbord en begon te spelen…..por bulerias, om er nooit meer achteruit te komen.

Zijn muziek wordt vaker omschreven als flamenco-jazz of als spaanse jazz. Hij is jarenlang lid geweest van het sextet van Tomatito.

Als kind zijnde wilde Diego altijd Jazzartiest worden en wilde hij afstand nemen van flamenco, onder invloed van zijn twee oudere broers Rafael en Raimundo Amador. Vanaf het eerste moment dat hij Jazz hoorde was hij verkocht. Zijn broers namen talloze Jazz CD’s mee naar huis die Diego gretig beluisterde. Juist daarom leerde Diego de piano te bespelen, een weinig in flamenco voorkomend instrument.

Hij bespeelde de piano alsof hij gitaar speelde.
De mix met flamenco viel in goede aarde bij zijn collegae, die hem vervolgens uitnodigden om in hun voorstellingen te spelen. Hij kon niet steeds een vleugel mee naar de optredens brengen, vandaar dat hij vaker een kleine synthesizer bespeelde. Langzaamaan werd de piano steeds meer als een mogelijk flamenco-instrument geaccepteerd en werd Diego gezien als de grote roerganger van piano binnen de flamenco.
Als hij echter flamencomuziek componeert gebruikt hij zelf steeds de gitaar daarvoor. Hij was de eerste pianist die op de piano een "gitaar"-rasguedo speelde.

Hij vindt het nodig om flamenco te ontwikkelen door steeds een beetje verder te gaan in de keuzes, maar wel met respect voor hetgeen waar je van afwijkt.
Hij is thans een begenadigd pianospeler, gitarist, bassist en zanger die vaak op zoek naar de connectie / fusie met jazz gaat.
In augustus 2002 trok de pianist de aandacht van 2 mensen van Fantasy Records (Ralph Kaffel en Bill Belmont) die hem hoorden spelen in Barcelona tijdens een van zijn optredens. Niet lang daarna tekende Diego een platencontract bij Milestone (eigendom van Fantasy) en in november 2002 nam hij daar zijn album “piano jondo” op . Hij arrangeerde zelf het album en was daarnaast de co-producent er van. In 2003 werd het album uitgebracht.

Persoonlijk houd ik niet zo van piano in flamenco (naast gitaar als flamenco-instrument zijn er vrijwel geen ander flamenco-instrumenten, geregeld cajon, soms piano en bij wijze van uitzondering saxofoon, maar dat is het dan ook wel, die ik mooi vind), sommige nummers uitgezonderd; ik heb hem wel horen zingen: een prachtige flamencostem!