Dorantes, zoals zijn bijnaam luidt, komt uit een traditierijk flamencogeslacht. Zo zitten onder zijn voorouders artiesten als zijn oma María “La Perrata” (die een piano in huis had staan), zijn vader Pedro Peña, die overigens ook piano speelde; zijn oom Juan Peña “El Lebrijano”, Fernanda en Bernarda de Utrera, Diego Carrasco, El Turronero, Pedro Bacán, Bambino, etc.
Zijn broer, Pedro, speelt gitaar.
Zijn stamboom gaat helemaal terug tot de legendarische Mercé La Serneta en Tomás “El Nitri”.
Hij studeerde aan het Koninklijk Conservatorium (Real Conservatorio Superior de Música) in Sevilla piano, harmonie- en compositieleer.
Hij begon in zijn vroege jeugd met gitaarspelen, deed mee aan diverse wedstrijden en wón er ook een aantal. Vervolgens ontdekte hij de piano en wijdde zich helemaal aan de piano.
Met het geld dat hij verdiende met gitaarspelen kocht hij zijn eerste eigen piano.
Zijn eerste piano-optreden vond plaats in 1991 in het Real Alcazar in Sevilla voor het Spaanse Koninklijk paar.
In 1996 voerde hij – op voorspraak van Yehudi Menuhim daartoe uitgenodigd – voor het eerst zijn werk Orobroy uit tijdens het flamencofestival in Mont-de-Marsan. Enkele maanden later gevolgd door een optreden tijdens de Bienal de Flamenco de Sevilla. Daar werd hem de prijs van de beste nieuwe artiest toegekend en vervolgens kreeg hij ook de Premio Demófilo als erkenning van de beste flamencoshow in de jaren 1995-1996.
Dorantes begeleidt Arcángel
In 1997/1998 nam hij vervolgens zijn eerste CD op, gelijkluidend genaamd aan zijn succesvolle werk “Orobroy”. Ook deze CD leidde tot een bijna eindeloze stroom aan prijzen waaronder “Premio Flamenco Hoy” in 1999 als beste instrumentaal album en wordt gezien als de flamencobelofte voor de 21e eeuw.
Hij vervolgde zijn zegetocht en reeg de optredens wereldwijd aan elkaar.
Een triviaal weetje: de CD en het bijbehorende boekje werden in Nederland gebrand / gedrukt.
In 2000 werd hij gevraagd door het Nationaal Ballet van Spanje om een speciale show op te zetten waarin hij als gastartiest samenwerkte met Aída Gomez en Antonio Canales. Het leidde ertoe dat ze in het theater Zarzula in Madrid meer dan 40 voorstellingen draaiden.
In 2002 kwam zijn 2e CD uit: “Sur”. De opnames vonden plaats in Sevilla, Parijs en Sofia. Net als de vorige keer noemde hij zijn nieuwe voorstelling en de CD hetzelfde; “Sur”. De première vond plaats tijdens de 12e Bienal de Flamenco de Sevilla en hij kreeg er gelijk 3 maal een Giraldillo (prijs) voor. Een voor de beste show toegekend door het publiek, een voor de beste originele muziek en de derde omdat hij de beste solist was tijdens deze Bienal. Ook voor de CD kreeg hij de “Flamenco Hoy” in 2003 als beste instrumentale album.
David Peña "Dorantes" speelt "Orobroy" in het programma "El sol, la sal, el son"
In 2004 bracht hij een DVD uit, samen met Tino di Geraldo, Carlos Benavent, Jorge Pardo en Diego Carrasco, genaamd ” Flamencos del Siglo XXI”, live opgenomen tijdens het “Etnosur Festival” waar hij voor een publiek van meer dan 2000 toeschouwers optrad. De vereniging van Spaanse recensenten kende aan de DVD een prijs toe; “beste flamenco DVD 2004”.
In 2005 componeerde hij de muziek voor een voorstelling van het nationaal flamenco ballet van Tokyo en ging met hen op tournee door Japan.
Als voorbeelden ziet hij binnen flamencopiano Pepe Romero en Arturo Pavón.
Hij speelt niet standaard flamencomuziek, maar gebruikt invloeden vanuit muziekstijlen van veel landen (Bulgarije, Brazilië, maar ook bijv. Jazz).
