Op vijfjarige leeftijd begon Angelita met flamencodansen bij docenten als María Pantoja, La Gitana Blanca en Sebastián Núñez. Op haar elfde jaar trad ze voor het eerst voor publiek op en sommigen beschouwden haar als een wonderkind.
In de jaren zestig trad ze met grote namen van die jaren op, zoals de zangers Terremoto de Jerez, Tío Borrico, Sernita de Jerez, El Sordera, etc. In 1962 won ze de Premio Paco Laberinto de Bulería tijdens een nationale flamencodanswedstrijd in Jerez. Vanaf dat moment trad ze op met vele groepen in vele voorstellingen zowel in Spanje, als de rest van Europa en in Zuid-Amerika.
Gelijktijdig ontwikkelde zij zich als een dansdocent die haar eigendansschool oprichtte en daarnaast iedere zomer lesgaf in cursussen die georganiseerd werden in Jerez door de “Cátedra de Flamencología de Jerez”.
Nadat ze halverwege de jaren 60 afscheid nam als actief optredende flamencodanseres bleef ze populair als dansdocente en zo geeft ze inmiddels al vanaf het begin cursussen gedurende het Festival de Jerez.
In 2004 werd er een voorstelling tijdens het flamenofestival van Jerez vertoond die aan haar opgedragen was: “Ayer y siempre”. Daarin traden leerlingen van haar op, zoals María del Mar Moreno, en zangers als Antonio Malena, Fernando Terremoto en Luís Moneo. Zelf trad ze daarin ook nog op na een afwezigheid van 40 jaar van het podium.
