Op zesjarige leeftijd won zij reeds haar eerste wedstrijden in flamencodans.
Op twaalfjarige leeftijd debuteerde ze als professioneel danseres in het Tablao Flamenco “El Zoco” in Córdoba. In die tijd stond ze in Córdoba bekend onder de naam “Blanquita Molina la Platera”, een bijnaam die o.a. afgeleid werd van de straat waarin ze woonde, “Calle de la Plata”.
Op 14-jarige leeftijd vertrok ze naar Madrid. Daar trad ze op in het Tablao “Cuevas de Nemesio” en vervolgens in het tablao “El Corral de la Morería”. Daar leerde ze ook haar toekomstig echtgenoot kennen; Manuel del Rey. Daarmee werd haar definitieve artisetnnaam ook bepaald “Blanca del Rey”.
Na haar huwelijk trok ze zich tijdelijk terug uit de flamencowereld en studeerde in die 10 jarige periode de achtergronden van flamenco en voedde haar twee kinderen op die in die tijd geboren werden.
Toen ze terugkwam op het podium werd ze vooral bekend met haar choreografie “Soleá del mantón”. Ze werd beroemd vanwege haar dansen met de mantón. Ze richtte haar eigen danscompanie op wereld ze successen mee vierde. Ze was choreografe en danseres.
Blanca del Rey
In 1998 kreeg ze de belangrijke onderscheiding in Madrid “Calle de Alcalá”. In 1999 werd ze onderscheiden met de prestigieuze prijs de “Premio Nacional de Flamenco”, toegekend door de Cátedra de Flamencología” in Jerez de la Frontera.
Blanca del Rey danst voor het laatst op haar podium
Toen in 2006 het tablao flamenco “Corral de la Morería” haar 50-jarig bestaan vierde kwam de eigenaar, haar echtgenoot, te overlijden.
Inmiddels heeft ze in 2011 afscheid van het podium genomen en houdt ze zich alleen nog bezig met het tabla Corral de la Morería.
Overzicht van de optredens die ik live meegemaakt heb van Blanca del Rey:
