|
|
El Estampío
Artiestennaam: |
El Estampío |
Eigenlijke naam: |
Juan Sánchez Valencia y Rendón Ávila |
Geboren: |
In 1879 in Jerez de la Frontera |
Overleden: |
In Madrid, in 1957 |
Hoewel géén zigeuner werd hij in barrio Santiago (een van de twee zigeunerwijken van Jerez de la Frontera) geboren. Vanaf zijn tiende jaar danste “El Stampío” in de straten van Jerez.
 |
De eerste die hem enkele flamencopassen heeft bijgebracht is waarschijnlijk Antonio “el Raspao” geweest maar degene die beslissend voor zijn loopbaan was, bleek Salud Rodriguez “Hija del Ciego” te zijn.
In zijn jonge jaren lag echter zijn échte interesse bij het stierenvechten. Hij kreeg daarbij de bijnaam “El Feo” (de lelijkerd) en heeft ook daadwerkelijk een aantal stierengevechten geleverd in Extremadura, maar dan wel als novillero, als voorbereiding op het échte werk. |
Hij vond flamencodansen ook wel aardig en wilde dat ook wel doen, maar het ontbrak hem aan techniek.
Toen hij als stierenvechter niet doorbrak vertrok hij, in het begin van de 20e eeuw, naar Madrid en ging daar werken – als flamencodanser - in het “café de la Marina”; hij danste tangos, maar dat werd geen succes.
De volgende dag danste hij in het “café de la Magdalena”. Hij besloot om zich te kleden in de traditionele kleding gebruikt bij het stierenvechten en het verhaal te dansen van een mislukte picador (man die te paard voorafgaande aan het gevecht met een lans de stier verzwakt). Daarmee creëerde hij de dans “el picaor”. Dat werd een groot succes.
In het café de la Magdalena sloot hij vriendschap met de ster van het café, Salud Rodríguez “Hija del Ciego” en aan haar zijde leerde hij pas goed dansen. Hij heeft steeds aan haar gerefereerd als zijn grote leermeesteres.
Als danser is hij onomstreden een groot artiest geworden en stond hij vooral bekend om het gebruik van zijn armen in de dans. Vervolgens ging hij dansen, gekleed dus als een picador, in Londen en Parijs en maakte deel uit van het balletgezelschap van Serge Diaghilev.
Toen zijn glorietijd voorbij was in de jaren 30 van de 20e eeuw, vestigde hij zich in Madrid. Hij gaf danslessen in Madrid; zo stond hij leerlingen een zapateado voor te doen en aan te leren op slippers (!) tijdens zijn lessen. |
 |
In 1948 kwam de Mexicaanse danser Roberto Ximénez naar Madrid en nam lessen bij Estampío. Hij had rondgevraagd en steeds te horen gekregen dat Estampío de beste docent flamenco van die tijd was, ondanks zijn leeftijd. Ximénez heeft tot aan Estampíos overlijden les genoten van hem en vrijwel zijn gehele repertoire aangeleerd gekregen.
In 1953 nam Mario Maya enkele weken les van "El Estampío".
El Estampío leefde een eenvoudig leven waarbij hij in een zolderkamertje woonde in barrio “Lavapiés”.
Op bijna tachtigjarige leeftijd overleed hij daar omringd door zijn katten en vrijwel vergeten door iedereen. |
|
|