Javier Barón danst in de plaza de toros in Ronda (Deflamenco.com)
Javier Barón startte in zijn vroege jeugd met sevillanas dansen in Alcalá de Guadaíra (Sevilla) bij de danser / docent Zarandilla. Hij werd van daaruit in flamenco geïntroduceerd bij Pepe Ríos uit Morón de la Frontera. Daar viel hij op als talentvolle danser. Op zijn 10e ging hij met steun van zijn ouders naar zijn oom, de matador Manolo Rico, in Madrid die hem in huis nam. Hij nam lessen van een aantal grote artiesten zoals; José Granero, Rafael de Córdova, Faíco, Manolete, Toni el Pelao, El Güito and Farruco.
Vanaf zijn twaalfde reeds trad hij toe tot de companie van Luisillo, Rafael de Cordoba, Ciro en Rafael Aguilar.
Hij kreeg een eervolle vermelding “Pastora Imperio” bij het “VIII Concurso Nacional de Arte Flamenco” van Córdoba in 1977.
Zijn carrière kwam in een stroomversnelling toen hij, zoals bijv. ook Sara Baras en Joaquin Grilo, de eerste prijs in een Spaanse TV-show “Gente joven” won met zijn optreden in 1980.
In 1981 werd hij gecontracteerd door het Nationaal Ballet van Spanje onder leiding van Antonio Ruiz Soler, María de Ávila en vervolgens door Antonio Gades. Hij voelt zich het meest beïnvloed door Antonio (Ruiz) gedurende de vier jaren die hij daar danste. Hij leerde daar escuela bolera en klassiek dansen.
Hij maakte in die tijd ook deel uit van de groep van Victor Monge “Serranito” en toerde daarmee rond in Oost-Europa. Hij werd in die tijd nog Francisco Javier genoemd. Zijn oom besliste dat zijn artiestennaam anders moest zijn, meer commercieel moest klinken: Francisco ging eraf omdat dat teveel als een heilige klonk volgens zijn oom en Barón werd toegevoegd.
In 1988 won hij de Giraldillo voor dans tijdens de 5e Bienal de Flamenco de Sevilla (een prijs die eens per 6 jaar gegeven wordt); dat was een mooie terugkeer naar zijn geboortegrond vanuit Madrid.
In 1991 opende hij het Maestranza Theater met zijn voorstelling "Estrellas de la Bienal". In 1996 richtte hij zijn eigen danscompanie op m.b.v. subsidie van het Minsterie van Cultuur van Andalucía; daarin omringde hij zich met andere goede professionals, en vaak ook een muzikaal directeur, omdat hij zich realiseerde niet alles alleen te kunnen doen en niet alles zelf te weten: hij heeft de input van die anderen nodig om er een mooie show van te maken en heeft mensen nodig die ook de zangers en gitaristen aanwijzingen kunnen geven.
In 2008 won hij zowel de “Premio Nacional de Danza” (Nationale dansprijs in de categorie uitvoerende dansers o.a bestaand uit een geldbedrag van 30.000,-) toegekend door het Ministerie van Cultuur van Spanje als de recensentenprijs “Flamenco hoy 2008” als beste danser van dat jaar. Zijn dans kenmerkt zich door een oprechte en ingetogen wijze van dansen vrijwel zonder commerciëel effectbejag.
Javier Barón tijdens een homenaje aan Camarón
Hij heeft meegewerkt aan de volgende CD's:
1988: "Cantaora" (Carmen Linares)
1989: "Flamencos en Nueva York"
(Gerardo Nuñez)
1996: "La mujer en el cante" (Carmen Linares)
Overzicht van de optredens die ik live meegemaakt heb van Javier Barón:
