Op 23 december 1918 in Montorio-nei-Frentani, Molise, Italië
Overleden:
Op 31 december 2000 in Lancaster, Pennsylvania, USA
Burgelijke staat:
Gehuwd met Margaret Ana Borger en vervolgens met Nila Amparo; ze hadden 6 kinderen; 3 dochters en 3 zonen
José werd geboren in Italië, in het kleine plaatsje Montorio-nei-Frentani (tegenwoordig wonen er ongeveer 500 inwoners) en is van Italiaanse ouders. Op zijn 10e jaar verhuisde José, uiteraard
met familie, naar Brooklyn in New York waar hij vervolgens opgroeide.
Hij studeerde tekenen en schilderen maar richtte zijn aandacht op dans nadat hij een keer zijn zus, Norina, naar haar dansles begeleid had. Hij ging op dansles en al snel bleek dat aanleg ervoor had. Vooral het voetenwerk leerde hij zonder veel moeite. Hij ging vervolgens met een beurs naar de dansschool van Helen Veola.
Op zijn 16e debuteerde hij in de opera “La Traviata” in het Hippodrome in Manhattan. Hij was gedurende 2 minuten op het podium en ontving een luid applaus voor zijn dansje. In de kleedkamer ontving hij een enveloppe en vroeg was daarin zat; zijn “loon naar werken” natuurlijk! Het waren 7 dollar. Hij fantaseerde hoeveel dat wel niet zou zijn als hij een uur gedanst had en was vanaf dat moment vastbesloten dat zijn toekomst in dans zou liggen.
Als twintiger danste hij m.n. in cabaretten.
José Greco
Hij was gehuwd met Margaret Ana Borger, een docente Spaans aan de Millersville Universiteit.
In 1942 werd hij gevraagd, door niemand minder dan “La Argentinita” om als haar danspartner op te treden.
Hij had een baantje om in zijn levensonderhoud te voorzien in het Rumba Casino in Chicago; hij verdiende daar 100 dollar per week. "La Argentinita" bood hem, na zijn uitstekende auditie voor haar, 75 dollar per week.
Zij had nadat Antonio Triana haar verlaten had geen geldschieter meer; die zag meer in Antonio`s commerciële aantrekkingskracht. Toch deed hij het omdat hij erg vereerd was dat La Argentinita überhaupt aan hem dacht. Zij wilde alleen dat hij een andere naam aannam. Zij vond "Costanzo Greco" niet erg spaans klinken; "Greco" was geen probleem, maar "Costanzo"?.Dus vroeg ze of hij onder de naam "José Greco" wilde optreden; dat was geen probleem, en sindsdien heette hij dus José Greco. Hij bleef vanaf dat moment haar danspartner tot haar voortijdig overlijden in 1945.
Hij ging vervolgens haar zus, Pilar López, in Europa toeren.
In 1946 stelde hij zijn eigen companie samen; het “Ballet y Bailes de Espana de Jose Greco” samen met zijn tweede vrouw Nila Amparo en toerde in Europa gedurende bijna 6 jaar.
José Greco en Lola de Ronda
Nila was een Amerikaanse van Libanese afkomst (grootouders en vader waren in Libanon geboren) die hij na zijn scheiding van Margaret Ana had leren kennen als danseres in de companie van “La Argentinita”.
Hij speelde in de film “Brindis a Manolete” die de aandacht trok van de eigenaar van het Shubert Theater. Zij haalden hem naar Amerika waar hij zeer succesvol in het theater optrad.
Hij speelde in de loop der jaren in nog meer films, zoals in 1953 in “Sombrero”, in 1956 in “Around the World in 80 Days”, in 1959 in “Holiday for Lovers”, in 1065 in “Ship of Fools” en in 1972 in “The Proud and the Damned”. In zijn companie nodigde hij geregeld gastartiesten uit om op te treden, zoals Farruco en bijv. Matilde Corral. Hij ontving vele onderscheidingen in zijn leven en werd zelfs geridderd met het “Cruz Laureada del Caballero del Mérito Civil” en hij ontving ook nog 4 maal een eredoctoraat.
In 1974 ging hij met pensioen.
Hij publiceerde een autobiografie “Gypsy in My Soul”, die overigens mijn boekenkast staat.
Zijn zonen José Luís en Paolo zijn componisten, José Greco jr. is een danser net als de drie dochters, Alessandra, Carmela en Lola.
In 1988 realiseerde men in de “New York City Performing Arts Library” in het Lincoln Center een collectie ter ere van José, samengesteld met schenkingen die hij zelf aan deze instelling gedaan had van zijn persoonlijke spullen.
José Greco
Eind jaren 80 begon hij weer te dansen en vormde een companie samen met zijn kinderen Lola, Carmela en José jr. Ze waren succesvol en speelde voor uitverkochte zalen gedurende 2 seizoenen.
Begin 1993 was hij gastdocent Dans aan de “Franklin” en “Marshall” College, waar hij tot 2 maanden voor zijn overlijden les gaf.
In 1995 trad hij voor het laatst voor publiek op.
José Greco danst in de film "around the world in 80 days"
Hij overleed op 31 december 2000 aan een hartinfarct, thuis in Lancaster, Pennsylvania.
Hij was gek op schilderkunst (niet vreemd gezien zijn eerste studie) en kon dan dan in het bijzonder genieten van de werken van de schilders (Italiaan) Sandro Botticelli en de Colombiaan Fernando Botero.
