| |
Juan Antonio
| Artiestennaam: |
Juan Antonio |
| Eigenlijke naam: |
Jan Poeckling |
| Geboren: |
In 1935 in Amsterdam |
| Overleden: |
Op 9 mei 2012 in Amsterdam |
| Burgelijke staat |
Gehuwd en 2 kinderen, Rafi en Nana. |
Juan Antonio mer zijn vaste danspartner, Marisa
Hij begon als etaleur, maar na het horen van flamenco op de radio (een plaat van Carmen Amaya) en het zien van een viertal spaanse dansvoorstellingen ergens in 1956/1957 zowel in de Stadsschouwburg als in Carré was hij verkocht. Dát wilde hij ook!
Juan Antonio
|
Zijn eerste liefde was het eigenlijk om acteur te worden, maar door een vergroeiing waar hij in zijn vroege jeugd een paar maal aan geopereerd werd zat dat er niet in.
Hij heeft heel even met een beroepsgezelschap gespeeld maar moest vervolgens een hele tijd in een sanatorium verblijven om te kuren. Zijn eerste danslessen volgde hij bij María Petrelli in Amsterdam, maar daarna ging hij al snel naar Spanje; het ging hem te langzaam in Nederland en het was onvoldoende “flamenco”.
Hij vertrok in 1958 voor het eerst om er les te gaan nemen van Francisca González “La Quica”, waar hij gedurende drie maanden privéles van kreeg. |
Hij kwam in Spanje aan met een paar honderd gulden en toen die op waren deden zich - tussen de momenten van pure armoede - steeds nieuwe kansen voor om geld te verdienen; een TV-uitzending in Spanje, een filmrol in “Luna de Miel” in het ballet van Antonio op een choreografie van Leone Massine, een optreden in Olympia in Parijs (ballet van Alfredo Gil dat rondom de optredens van de zanger Luís Mariano gebouwd werd), de kansen regen zich aaneen.
Zijn eerste optredens begonnen na die drie maanden privéles. Hij kreeg een contract en danste in een Spaans Ballet van José Toledano in de openlucht.
In die tijd waren er nog niet veel buitenlanders die flamenco dansten in Spanje en hij werd er geaccepteerd. Hij nam vervolgens ook lessen bij Antonio Marín. Hij bleef anderhalf jaar aaneengesloten in Spanje voordat hij weer naar Nederland terugkeerde.
Een tijdlang moest hij ook lessen in Spanje nemen terwijl hij het lesgeld schuldig bleef. |
Juan Antonio zong soms ook |
Tweemaal kreeg hij een beurs voor drie maanden toegewezen, zodat hij zijn opleiding in Spanje kon vervolgen. Nel Roos, die hem had zien dansen voor de aanvraag van de beurs, bood hem een uur lesgeven in de week aan, en hij begon vervolgens op meer scholen door Nederland les te geven.
Hij vormde een groep, “Los Heredia’s” en trad daar 9 maanden lang mee op in Nederland.
In 1960 danste hij 15 voorstellingen “Carmen” bij het Amsterdams ballet o.l.v. Mascha ter Weeme.
Juan Antonio
|
Hij verbleef in het verleden steeds 8 maanden in Nederland en 4 maanden in Spanje. Hij ging daarheen om zijn tempo weer op te halen dat in 8 maanden Nederland wegzakte.
Hij gaf gedurende drie jaar gastlessen aan de dansers van het Nationaal Ballet. Hij werd door de opera-afdeling van het Nationaal Ballet gevraagd om de mannelijke rol voor zijn rekening te nemen in de opera Carmen.
Alleen lesgeven wilde en kon hij niet; hij moest ook zelf dansen. De lessen gaf hij verspreid over Nederland (terwijl hij van al de gereis eigenlijk niks moest hebben); in Den Bosch, Groningen, Venlo, Enschede, Eindhoven, Utrecht, Rotterdam en Amsterdam. In 1967 gaf hij o.a. les aan de Rotterdamse Dansacademie en later aan de Scapino Academie.
|
Weer enkele jaren later gaf hij ook les aan de Arnhemse dansacademie. Hij kwam in contact met het Internationaal Folkloristisch Danstheater en is daar vele jaren verbonden aan gebleven.
Tijdens optredens – hij trad op in een trio – zong hij ook wel eens, hoewel hij dat een erg moeilijk onderdeel van flamenco vond.
Hij had bewondering voor Antonio Gades en Carmen Mora als dansers.
In 2003 werkte hij nog mee aan de choreografie van een voorstelling van het I.F.D. (reizigers uit Rajastan).
Hij werd in het verleden vanwege zijn verdiensten geridderd met de Spaanse onderscheiding “el Cruz de Cabellero de la Orden del Mérito Civil”.
Nadat hij recentelijk geopereerd werd reisde hij naar Spanje. Terug in Nederland kwam hij te overlijden.
Ik denk, zonder overdrijving, te kunnen stellen dat hij de meest invloedrijke flamencodanser in Nederland in de vorige eeuw was. |
|
