Mercedes Ruíz begon haar professionele danscarrière op haar 6e jaar toen ze danste in de voorstelling “Semilla Flamenco” geregisseerd door Ana María López.
Vervolgens maakte ze deel uit van de companies van o.a. Manuel Morao (1987), Antonio el Pipa (1998) en Eva la Yerbabuena (2000).
In de companie van Manuel Morao trad ze op in de voorstelling “Esa forma de vivir” waarmee ze in Madrid en New York (meer dan 10 dagen in de lente van 1992 in het Town Hall Theater) stond.
De hulp van Manuel Morao is erg belangrijk voor haar geweest.
Ze was geen zigeunerin en er bestond geen flamencotraditie in haar eigen familie. Haar moeder hield wel van flamenco, dus toen ze zag dat Mercedes en haar zusje geïnteresseerd waren heeft ze hen naar een flamenco dansschool gebracht. Na een tijdje bleek dat Mercedes haar zus eigenlijk geen interesse meer had; in tegenstelling tot Mercedes zelf.
Haar eerste docente was Pilar, maar na een tijdje kwam ze onder de vleugels van Ana María López van de Peña Flamenca “Los Cernícalos”; daar bleef ze 7 jaar lang les nemen.
Na haar vertrek bij Morao realiseerde ze zich dat ze over onvoldoende basis danstechniek beschikte; ze nam klassiek balletlessen gedurende twee jaar bij het Conservatorium in Sevilla.
Daarna heeft ze nog veel geleerd in haar periode in het tablao flamenco “El Cordobés" in Barcelona.
In 1998 trad ze op in de companie van Antonio el Pipa in de voorstelling “Vivencias” waarmee ze successen vierde tijdens het flamencofestival in Jerez de la Frontera, in Madrid en tijdens het Festival internacional de flamenco de Cante de la Minas in La Unión (Murcia). Ze had Antonio leren kennen omdat hij destijds in dezelfde periode in de companie van Manuel Morao zat als Mercedes.
Vervolgens trad ze op in de companie van Eva La Yerbabuena in de voorstelling “5 mujeres 5” tijdens de Bienal de Flamenco de Sevilla in 2000; deze voorstellingenreeks liep tot eind 2001. Ze heeft veel geleerd in de companie van Eva en had grote bewondering voor haar.
Er was een klein probleempje dat later wat groter werd toen ze besloot om de companie te verlaten en als solodanseres verder te willen gaan; er zat een andere danseres in de companie met dezelfde naam.
Dat was in het begin geen probleem en eigenlijk wel grappig, maar toen Mercedes in Córdoba en later tijdens de Bienal in Sevilla prijzen won (haar optreden in het Teatro Lope de Vega was haar eerste solo optreden in Sevilla) en ze dus solo verder wilde gaan dacht een deel van het publiek dat ze nog steeds in het gezelschap van Eva danste. Dat vond ze vervelend.
Haar manager heeft vervolgens haar artiestennaam laten registreren, waarna het andere meisje haar naam heeft moeten aanpassen: zij maakte er “Mercedes Ruíz de Córdoba” van (inmiddels noemt ze zich: "Mercedes de Córdoba").
In 2002 toerde ze o.a. door Japan samen met Belén Maya. In datzelfde jaar maakte ze ook deel uit van de companie van Andrés Marín in de voorstelling “Más allá del tiempo” waar ze o.a. optrad in Los Angeles en de Bienal de Flamenco de Sevilla 2002.
In 2003 vervolgde ze haar carrière als solo-artieste met haar voorstelling “Dibujos en el aire” waarmee ze o.a. optrad tijdens het Flamenco Festival in Jerez de la Frontera in 2003.
Haar eerste wedstrijd waaraan ze deelnam was “La Perla de Cádiz” op haar veertiende jaar.
Tussen de prijzen die ze won zaten o.a. de “Antonio Gades” (Zapateado) tijdens het “XVI Concurso Nacional de Córdoba” in 2001 en de prijs van de beste jonge danseres (Giraldillo jóvenes) tijdens de 12e Bienal de Flamenco de Sevilla in 2002 waarin ze de steun vond om haar solocarrière vorm te gaan geven.
Ze had voorafgaande aan de wedstrijd in Córdoba – nadat ze de companie van Eva had verlaten – heel veel audities gedaan om te kunnen dansen in een companie, maar werd overal afgewezen… Om haar zin in dansen niet te verliezen schreef ze zich in bij de wedstrijd in Córdoba; ze deed mee in 5 verschillende categorieën. Met vier dansen kwam ze in de finale, en ze won dus de “Antonio Gades” met haar zapateado.
In 2004 trad ze op met haar nieuwe voorstelling “Gestos de mujer”.
In 2006 ging haar nieuwe voorstelling in première “Junca” waarmee ze grote successen behaalde (o.a. 5 opeenvolgende dagen in Venetië) en de Europa rondtoerde. In 2007 won ze met deze voorstelling de prijs van de recensenten tijdens het Flamencofestival in Jerez.
In 2009 trad ze op met de voorstelling “mi último secreto”.
Ze is ook in de wereld van het lesgeven gestapt en geeft wokshops tijdens festivals in Europa.
