Rafaela Carrasco is begonnen met dansen op haar 6e jaar (vnl. sevillanas, overigens). Toen ze daar uitgeleerd was is ze overgestapt naar de school van Matilde Coral om o.a. flamenco te gaan leren. Ze rondde haar opleiding in Clásico Español bij Matilde Coral af op haar 17e.
Vervolgens deed ze auditie bij Mario Maya en werd lid van zijn companie gedurende de daaropvolgende 5 jaar. Ze was ook lid van Compañia Andalucía de Danza in de tijd dat deze geleid werd door diezelfde Mario Maya.
Ze volgde uiteindelijk dansopleidingen in verschillende stijlen; klassiek bij José Palacios, Rosa Naranjo en José Moreno, spaanse dans bij Ana María Bueno, Merche Esmeralda and Goyo Montero, regionale folkloristische dansen bij Pedro Azorín en Juanjo Linares, flamenco bij La Toná, Manolo Marín, Manolete, El Güito, Milagros Menjíbar, Rafael el Negro en El Mimbre en modern bij Teresa Nieto.
Op haar 23e vertrok ze naar Madrid om, zoals ze zelf verklaarde, haar training als soliste op te pakken, om te studeren en met vele anderen samen te werken op zoek naar haar eigen stijl. Haar “probleem” was dat ze voorheen erg snel en goed andermans stijl kon oppikken en dansen. Maar nu ging ze op zoek naar haar eigen stijl.
Ze werkte samen met Belén Maya in 1996, ze trad als soliste op in de companie van Mario Maya, ze danste als gastartiest bij Javier Barón, bij Adrián Galia en bij Rafael Amargo.
Vanaf 1996 geeft ze vanuit deze achtergrond les op diverse plaatsen zoals in Amor de Dios, tijdens het Flamencofestival in Jerez en in Granada.
Toen Rafaela samen met Belén Maya toerde in Houston, Texas, ontmoette ze Pablo Suárez, een klassiek pianist van Barcelona afkomstig die daar toevallig met zijn band speelde. Het klikte tussen de twee en bij terugkomst in Madrid volgde er na enige tijd hun huwelijk.Hij arrangeert thans alle muziek van haar voorstellingen.
In 2002 richtte ze haar eigen companie op en met haar eerste voorstelling won ze gelijk alle prijzen in Madrid tijdens de 11e Spaanse dans en flamenco choreografie wedstrijd (Certamen Coreográfico de Danza Española y Flamenco de Madrid).
In maart 2003 gaat haar eerste avondvullende show in première tijdens het Flamencofestival in Jerez.
Ze is erg geïnteresseerd in ander muziek- en dansstijlen.
Tijdens de Bienal de flamenco de Sevilla won ze twee belangrijke prijzen; de “Giraldillo” voor de beste choreografie en de persprijs voor de beste choreografie.
Ze werkt geregeld - in tegenstelling tot hetgeen gewoon in flamenco is - met stiltes, rust, geen muziek. Ze doet ook andere ongebruikelijke dingen, zoals bijv. tijdens een van haar voorstellingen 3 mannen laten dansen in een bata de cola..
Daarnaast danst ze vaak in een stijl die mij een minder flamencogevoel geeft, meer als een vorm van moderne dans uitziet. Sterker nog; ik vraag me af waarom ze niet gewoon modern gaat dansen en flamenco achter zich laat; het lijkt haar meer te boeien dan flamencodans.
Compañia van Rafaela Carrasco: mannen dansen sevillanas in bata de cola...
Overzicht van de optredens die ik live meegemaakt heb van Rafaela Carrasco:
