Niño Miguel was zoon van de flamencogitarist Miguel el Tomate uit Almería en de oom van Tomatito.
Ondanks de wisselvalligheid van zijn carrière werd hij gezien als een van de grootste flamencogitaristen.
Hij leerde gitaarspelen van zijn vader en begeleidde zang in de diverse tavernes en op straat in Huelva. Op zijn tiende jaar werd gezegd dat hij beter speelde dan zijn vader.
In de jaren 70 veroorzaakte zijn spel een sensatie.
In 1973 ontving hij de ereprijs in het “Concurso Nacional de Guitarra de la Peña Los Cernícalos de Jerez” en de Spaanse televisiezender TVE wijdde een aflevering van het programma “Raices” geheel aan hem.
Hij heeft twee albums opgenomen; “La guitarra del Niño Miguel” en “Diferente”, beiden in de Philipsstudio’s, waar Paco de Lucía zijn albums ook opnam.
Dat zijn zijn minuten van flamencospel die vastgelegd zijn voor het nageslacht: 78 minuten, niet meer.
In 1999 werden deze albums opnieuw uitgegeven onder de titel “Grabaciones históricas. El flamenco es universal. Niño Miguel”.
Hij trad maar weinig op en zijn optredens in de afgelopen twee jaar kunnen gezien worden als zijn afscheidsoptredens in Sevilla en Huelva. In zijn muzikale nalatenschap zitten nummers als de Fandango “Brisas de Huelva” of de Bulería “Lamento”.
Niño Miguel
Als gevolg van zijn verslaving aan heroïne en zijn geestesziekte (schizofrenie) zwierf hij over de straten met zijn gitaar in Huelva waar hij voor een paar euro bedelgeld speelde. Hij stond er lokaal bekend als “el niño tres cuerdas” verwijzend naar zijn gitaar die nog maar 3 snaren telde...
Niño Miguel speelt in een café op 3 snaren...
Volledig geïsoleerd van het huidige professionele circuit was zijn optreden in maart 2005 in Sala Joaquín Turina, als onderdeel van de reeks “Jueves Flamencos” een van de weinig mogelijkheden om van zijn gitaarspel te kunnen genieten, naast de zeer sporadische lokale optredens in Huelva.
In 2007 werd een documentaire gemaakt door Benoît Bodlet en Chechu G. Berlanga over flamenco in Huelva, genaamd “Huelva Flamenca”, waarin Niño Miguel optrad en een alegrías speelde en het nummer “el emigrante”.
In de daaropvolgende jaren werd hij in een kliniek verpleegd.
Tijdens het Filmfestival van Huelva werd in 2009 een film vertoont “La sombra de las cuerdas” (de schaduw van de snaren) gewijd aan Niño Miguel, met daarin interviews met Paco de Lucía, Tomatito, etc en de familie van Niño Miguel. Deze korte film (55 minuten) heeft diverse prijzen gewonnen. In november 2009 werd er een homenaje voor hem gehouden om geld in te zamelen.
Daaraan deden vele bekende artiesten mee, zoals El Pele, Estrella Morente, Pepe de Lucía, Pepe Habichuela, Tomatito, Juan Carlos Romero, José Luis Rodríguez en Miguel Ángel Cortés. Niño Miguel zelf trad ook op voor een publiek van meer dan 5000 man.
In het begin van zijn carrière werd hij gezien als degene die Paco de Lucía in de vergetelheid kon drukken met zijn imponerende gitaarspel. Het mocht echter niet zo zijn als gevolg van zijn fragiele gesteldheid. Volgens Paco de Lucía was hij de beste gitarist tot nu toe.
De trailer van de documentaire "La sombra de las cuerdas"
In november 2011 trad hij, na vele jaren afwezigheid (laatste maal in 2005), weer op in Sevilla in het Teatro Central. Het concert was al weken vantevoren uitverkocht en werd historisch genoemd.
Van zijn optreden werd een DVD uitgebracht in 2012. Zo werd ook de documentaire "La sombra de las cuerdas" op DVD uitgebracht in datzelfde jaar, net als "Huelva Flamenca" waar hij ook kort in verschijnt.
CD's:
1975: "La Guitarra del Niño Miguel"
1976: "Diferente"