Paco del Gastor is zigeunerneef van Diego del Gastor; m.a.w.: Diego is zijn oom. Zijn vader was ook een gitarist, maar niet van het niveau van Paco en hij speelde ook niet op professionele basis.
Hoewel hij ook aanhanger was van Niño Ricardo leerde zijn oom hem erg veel.
Hij luisterde voor het eerst op tienjarige leeftijd naar het spel van Diego. De volgende dag leerde hij zijn eerste noten spelen…. Hij bleef van hem leren tot uiteindelijk aan 1961 toe.
Op zijn dertiende jaar verdiende hij zijn eerste geld met zijn gitaarspel. Hij speelde tijdens een feest en kreeg daar na afloop 30 duros voor, 150 pesetas. Daarna nam zijn oom, Diego, hem mee naar de Feria de abril in Sevilla. Hij begeleidde daar Porrina de Badajoz.
In 1961 ging hij naar Sevilla en ging spelen in het “Venta Marcelino”. Vervolgens in datzelfde jaar begon hij te werken in de Venta Real in Antequera waar Lebrijano en Bambino voor het eerst optraden. Sernita de Jerez was daar ook net als de grote zigeunergitarist Melchor de Marchena en vele anderen en dat was de omgeving waar hij zijn eerste geregelde salaris begon te verdienen.
Een jaar later was hij de eerste van de Gastor dynastie die Morón verliet om naar Madrid te gaan om daar zijn professionele carrière op te pakken. Hij kwam daar in een omgeving waarin artiesten als Paco de Lucía en Manolo Sanlúcar aan het leren waren.
Hij werd als talent herkend en werd vervolgens uit de groep (het cuadro) van het tablao gehaald door Fosforito om voor hem tijdens vele festivals te gaan spelen in de begeleiding, net als hij dat ook van La Paquera zou gaan doen. In de volgende jaren raakte hij goed bevriend met Paco de Lucía, m.n. tijdens de tournees (bijv. met de voorstelling `Flamenco puro`) die ze samen eind jaren zestig begin jaren zeventig ondernamen waarbij ze optraden in bijv. Duitsland, Zwitserland, Nederland en Engeland
.
Paco de Lucía speelde vaak de toque corto (gebruikmakend van weinig noten en niet gericht op virtuositeit) en Paco del Gastor de toque largo (juist wel uitgesponnen spelen).
Beiden Paco´s vonden elkaars spel inspirerend.
Zijn leerschool als flamencogitarist voor zang en dans begon tijdens de vele juergas in Morón die Don Pohren organiseerde in zijn finca “Esparteros” en waar Diego speelde. Via deze juergas kreeg hij de kans op veel beroemde flamencozangers te begeleiden, zoals Antonio Mairena, Juan Talega en Fernanda de Utrera.
Toen hij uiteindelijk naar Madrid vertrok ging hij spelen in het tablao “El Duende”, kort daarna gevolgd door Torres Bermejas. In de volgende jaren zou hij toetreden tot de companie van Bambino, waar hij ruim 20 jaar verbleef. Hij combineerde dit met begeleidingsspel voor artiesten als Mariquilla (danseres), Fernanda en Bernarda de Utrera, Miguel el Funi en Chano Lobato. Met laatstgenoemde zanger maakte hij een CD `Aroma`. Hij was ook gedurende meer dan 12 jaar de vaste begeleidingsgitarist van de zanger `El Cabrero`.
Hij heeft ook een gitaarwedstrijd in Jerez de la Frontera gewonnen (Concurso de Jerez in de peña la Cernicalos) voor zijn bulerías en reikte tot de finale tijdens de Bienal de Flamenco de Sevilla die uiteindelijk werd gewonnen door Manolo Franco tegen Paco´s verwachting in, die in de voorafgaande uren door iedereen al zo´n beetje gefeliciteerd was met zijn komende overwinning.
Paco del Gastor begeleidt Fernanda de Utrera in soleá
Overigens was het meedoen aan de wedstrijd in Jerez ook opmerkelijk; menigeen snapte niet waarom een gitarist van een dergelijk niveau en bepaald geen twintig jaar meer, nog hieraan meedeed. Geldingsdrang? De reden bleek iets gecompliceerder te liggen; hij had Bambino verlaten als begeleider en wilde door een invloedrijke manager vertegenwoordigd worden. Daarvoor moest hij een statement maken dat hij ook de moeite waard was om vertegenwoordigd te worden. Daarnaast was de editie van dat jaar ook nog eens opgedragen aan Diego del Gastor, en zonder Paco’s deelname zou er niemand van diens “school” vertegenwoordigd zijn in de wedstrijd. Vandaar dus zijn deelname, en voor hem ook gelukkig de winst in de wedstrijd.
Paco begeleidt Antonio Mairena
Zijn favoriete palos zijn Soleá en natuurlijk Bulerías.
In een CD werden artiesten van Morón opgenomen, maar Paco was daar niet bij. Dat bleek later op een misverstand te berusten. Hij hoorde nl. op de radio over de CD praten en alle artiesten die er op zouden staan werden genoemd, echter niet Paco’s naam. Dat voelde als een minachting en hij – hoewel hij het verzoek eerder geaccepteerd had – weigerde vervolgens nog er op te spelen…
Tegenwoordig geeft hij gitaarles privé en in het Casa de Cultura in Morón de la Frontera.
