|
Paco (el) de Lucena
Artiestennaam: |
Paco (el) de Lucena |
Eigenlijke naam: |
Francisco Díaz Fernández |
Geboren: |
1 juli 1859 in Lucena (Córdoba) |
Overleden: |
24 mei 1898 in Lucena (Córdoba) |
Paco (el) de Lucena, payo (= niet zigeuner) en misschien wel de meest belangrijke gitarist van de 19e eeuw, werd op 1 juli 1859 geboren in Lucena.
In de kapperszaak van de gitarist Espinosa waar hij werkte leerde hij gitaarspelen.
Als tiener verhuisde hij naar Málaga waar hij ging optreden in de cafe cantante "El Sevillano" en uiteindelijk professioneel artiest werd.
 |
In het begin werd hij "El Lentejo" genoemd (hij werd geboren terwijl zijn moeder lentejas (linzen) aan het oogsten was) en daarna "El Niño de Lucena" om vervolgens beroemd te worden onder de naam "Paco (el) de Lucena".
Hij begeleidde zangers maar trad ook solo op.
Een verhaal doet de ronde dat hij op een avond de vaste gitarist van een cafe cantante in Málaga - die ziek was - mocht vervangen. Dat beviel de eigenaar zo goed dat hij hem in vaste dienst nam als tweede gitarist. Al snel bleek Paco meer enthousiaste reacties op te roepen en meer applaus te krijgen dan de eerste gitarist. |
Die wilde hem uiteindelijk een lesje leren en speelde op een avond falsetas nadat hij aan zijn linkerhand een handschoen aandeed. Paco, blijkbaar niet vies van een wedstrijdje, deed de volgende avond niet een handschoen, maar een sok over zijn linkerhand en speelde op die manier zijn falsetas...
Gedurende een langere periode was hij verbonden aan Juan Breva; de meest gerespecteerde zanger in die tijd.
Vervolgens trad hij ook op met een nog jonge Antonio Chacón.
In 1895 vertrok hij voor een paar maanden naar Parijs om daar op te treden in de meest prestigieuze theaters.
Na zijn terugkeer in Spanje vervolgde hij zijn zeer succesvolle carriere en uiteindelijk overleed hij op 24 mei 1898 aan tuberculose in Lucena; zijn geboortestad. |

Juan Breva en Paca de Lucena |
Weinig is van zijn leven en zijn werk, zijn muziek gepubliceerd of vastgelegd op enige manier, maar hij heeft desondanks volgelingen; in Morón wordt zijn stijl bewaard en gespeeld.
 |
Hij was getrouwd met Trinidad la Parrala met wie hij ook optrad; de samenwerking was dus zowel op als naast het podium succesvol.
Hij veroorzaakte een revolutie op gitaargebied die echter niet door hemzelf voltooid kon worden als gevolg van zijn vroegtijdig overlijden.
Zijn leerling Ramón Montoya volgde wel het pad dat Paco had uitgezet. Onderdelen van zijn bijdragen aan het flamencogitaarspel waren o.a. het structureren van de caña en het creëren van gitaarspel voor de Rosa.
Door te overlijden op jonge leeftijd had Paco ook weinig volgelingen in zijn stijl.
Later heeft wel Diego del Gastor de speeltraditie van Paco de Lucena voortgezet. |
Hij werd gezien als iemand die de mogelijkheden had om flamenco te spelen en creëren vergelijkbaar met hetgeen Mozart betekende voor de klassieke muziek.
|
|