Home > Artistas > Gitaar > Rafael Riqueni

Rafael Riqueni

Artiestennaam:	Rafael Riqueni
Eigenlijke naam:	Rafael Riqueni del Canto
Geboren:	Op 16 augustus 1962 in Sevilla in Calle Fabié in Triana.
Burgelijke staat:	Gehuwd, een zoon

Rafael Riqueni (www.deflamenco.com)

Hij werd geboren in de zigeunerwijk Triana in Sevilla en woonde vervolgens een hele tijd in de wijk “El Arenal” in hetzelfde gebouw als “El Pali” (zanger die vnl. bekend werd door zijn Sevillanas).

Op elf jarige leeftijd vertelde hij zijn vader dat hij gitarist wilde worden en nam lessen bij Isidoro Carmona.
Een tijd later nam zijn vader hem mee naar een concert van Manolo Sanlúcar en ging met hem naar de kleedkamers waar Manolo zich aan het warmspelen was. Hij liet Rafael een falseta aan Manolo voorspelen. Het beviel Manolo wat hij hoorde en beloofde de vader dat hij Rafael zou helpen; en dat deed hij vervolgens ook. Rafael verbleef een week in het huis van Manolo in Santander. Ze speelden van 09:00 uur ’s ochtends tot middernacht, geen pauze, geen siësta, geen gesprekken: gewoon spelen… Hij leerde vooral gitaartechniek en weinig of geen palos.
Hij heeft vervolgens ook nog drie jaar op een conservatorium gezeten.

Rafael Riqueni (www.deflamenco.com)

Al op zijn veertiende jaar won hij in Córdoba de Premio Ramón Montoya voor concertgitaar met twee zelfgeschreven stukken; een Zapateado in E mineur en een Taranta.
Een jaar later won hij de wedstrijd Jerez.
Later probeerde hij nog de Giraldillo te winnen, maar die werd tijdens de 3^e Bienal de Flamenco de Sevilla in 1984 gewonnen door Manolo Franco. In die editie deden o.a. mee: Manolo Franco, Pedro Bacán, Tomatito, Rafael Riqueni, José Antonio Rodríguez en Paco del Gastor. De jury bestond uit o.a. Paco de Lucía, Manolo Sanlúcar, Serranito, Mario Escudero, Juan Habichuela. Zij kozen unaniem voor Manolo Franco. Vanaf dat moment is hij gestopt om aan wedstrijden mee te doen.

Rafael Riqueni speelt de Fandangos "Al Niño Miguel"

Zijn echte drive om gitaar te leren spelen ontstond na het luisteren naar Paco (de Lucía, mocht iemand nog twijfelen); hij kon het moeilijk bevatten dat iemand zulke mooie geluiden uit een gitaar kon halen.

Hij heeft enkele jaren coplazangeressen zoals Isabel Pantoja begeleid, die in die tijd ook haar carriere begon, naast Rocío Jurado en María Jiménez (die Riqueni’s tante is).

Hij is een uitmuntend gitarist en componist die zijn verfijnde speelstijl zowel tijdens live-optredens als op zijn CD’s als solist goed tot zijn recht laat komen.

Toch zal hij niet snel de zangbegeleiding achter zich laten, omdat hij erg kan genieten van zang en ook steeds de zang in zijn hoofd hoort als hij gitaar speelt; ook tijdens zijn solospel.
Uiteraard begeleidde hij ook dansers, zoals bijv. Mario Maya en Manuela Carrasco.
Om een goede solist te worden is hij ervan overtuigd dat een gitarist eerst dans en zang dient te begeleiden.
In 1988 verhuisde hij vanuit Sevilla naar Madrid; hij wilde meer van de wereld zien en de kansen grijpen die waarschijnlijk eerder in Madrid langs zouden komen.

In de tweede helft van de jaren 80 begon hij met CD-opnames. Die werden vooral geïnitieerd met behulp van Ricardo Pachón. Hij bracht Rafael in contact met andere artiesten die vervolgens een rol speelden in zijn opnames. Mensen als de groep Ketama (van de familie Carmona), de Amadors (Rafael en Raimundo), Paquete, Carles Benavent, etc.

Rafael Riqueni

Hij nam een CD op in Duitsland nadat hij na een recital in de Frankfurter Opera door een man aangesproken werd die in Heidelberg zijn opnamestudio aan hem ter beschikking stelde. Moest hij wel alle nummers die hij zojuist tijdens het recital gespeeld had op die CD zetten… en zo ontstond “Flamenco”.

Een belangrijk stuk is “Suite Sevilla”: erg mooi gespeeld samen met een klassieke gitarist waarbij zij niet direct flamenco speelden maar meer in de buurt van Clásico Español kwamen.
Hij krijgt ook erg veel krediet voor de Fandangos de Huelva “Al Niño Miguel” die op zijn CD “Juegos de niños” staat.
In april 2002 werd een tweedaagse homenaje in Madrid voor hem georganiseerd en het geld wat daarmee verdiend werd, werd aan hem geschonken.

Hij nam het aan en gebruikte het om gedurende 6 maanden in Málaga opgenomen te worden in een kliniek waar hij kon herstellen van zijn geestelijke onbalans.
Hij vond Enrique Morente de zanger die hem het meeste kon “raken” en was dan ook een fan en bewonderaar van Enrique. Hij heeft vele malen met hem op het podium gestaan en heeft daarnaast zowel op CD’s van Enrique als diens dochter Estrella de gitaarbegeleiding voor zijn rekening genomen.