Vicente Amigo tijdens zijn optreden in 2009 in La Unión (Cante de las Minas)
Hij werd, in tegenstelling tot hetgeen velen denken, niet in Córdoba, maar in Sevilla geboren; in Guadacanal om precies te zijn. Wel bracht hij vrijwel zijn hele jeugd door in Córdoba, waar hij op 5 jarige leeftijd naar toe verhuisde en waar hij overigens nog steeds woont. Op zijn 8e jaar kreeg hij zijn eerste gitaar. Hij nam gitaarlessen bij “El Tomate” en “Merengue de Córdoba”.
Op 15-jarige leeftijd trok hij de aandacht als beschermeling van Paco Peña. En onder diens hoede debuteerde hij ook in Nederland in een show van Sonja Barends.
In 1982 reisde hij naar Sanlúcar de Barrameda om daar les te nemen van Manuel Muñoz Alcón; hij kwam daar binnen als een van de meest getalenteerde Cordobese gitaristen.
Later sloot hij zijn opleiding af bij Manolo
Sanlúcar, met wie hij ruim 10 jaar samenwerkte en in wiens groep hij zijn professionele carrière begon als derde gitarist. In die periode groeide hij-, nam hij deel aan wedstrijden en begeleidde diverse artiesten op hun CD’s. Hij werd – naast Manolo – ook beïnvloed door Manolo’s broer, Isidro en natuurlijk ook door de meester, Paco de Lucía, zelf.
Een opname waarin Vicente, Camarón begeleid
Na zijn periode waarin hij vooral als begeleidingsgitarist optrad (hij maakte o.a. zeer succesvolle CD "De Amanacer" samen met José Mercé) en samenwerkte met dansers als Javier La Torre en Israel Galvan legde hij zich vanaf 1988 toe op het geven van solo-concerten.
Hij deed aan de wedstrijd mee tijdens het Festival Internacional del Cante de las Minas waarin hij de eerste prijs won in de categorie “gitaar”. Later dat jaar won hij ook het “Concurso Internacional de Guitarra Flamenca de Extremadura” in Badajoz en in mei 1989 won hij de Premio Ramón Montoya tijdens het “XII Concurso Nacional de Arte Flamenco de Córdoba”.
Hij is uitgegroeid tot een virtuoos gitarist met een rijke fantasie die te beluisteren is op zijn uitgebrachte CD’s. In navolging van Paco de Lucía wordt hij gezien als een van de grootste flamencogitaristen die er momenteel zijn.
Hij heeft op CD’s de begeleiding voor zijn rekening genomen bij de zang van mensen als Pele (bij "La fuente de lo jondo" in 1986, via “Poeta de esquinas blandas” tot aan “Canto” toe; in diens meest succesvolle CD’s schreef Vicente daarenboven ook de tekst en de muziek), Camarón, Vicente Soto "Sordera" (1989), Luís de Córdoba en de Rocierogroep “Salmarina”.
Hij trad ook op als producer bij opnames van Remedios Amaya en José Mercé.
Daarnaast nam hij deel aan de opnames "Tauromagia" (1988) van de groep Manolo Sanlúcar.
Hij werkte met Camarón samen op diens CD “Soy Gitano”.
In 1991 bracht hij zijn eerste CD uit: “De Mi Corazón al Aire”.
In 1992 componeerde hij “concierto para un marinero en tierra”, een eerbetoon aan Rafael Alberti, samen met Leo Brouwer. Het beleefde zijn première in 1992 toen het werd uitgevoerd door het Cubaanse Symphony Orkest o.l.v. diezelfde Leo Brouwer, die de orkestmuziek voor zijn rekening had genomen. Het werd pas in 1997 op CD opgenomen als onderdeel van zijn CD “Poeta” waarvoor hij prijzen won voor Beste Flamenco Artiest en Beste Flamenco Componist. In 1998 werd het uitgevoerd door het Nationaal ballet geregisseerd door Aída Gómez.
Vicente Amigo
Hij is een groot bewonderaar van Paco de Lucía en trad samen met hem op in 1992 toen hij deelnam aan een groot gitaarconcert “Leyendas de la Guitarra” samen met Keith Richards, Bob Dylan en anderen. Het concert werd in Sevilla gehouden en was een voorproefje voor de EXPO die later dat jaar daar gehouden werd.
In 1995 bracht hij zijn tweede CD uit: “Vivencias Imaginadas” waarop ook een nummer te beluisteren valt van hem samen met Paco de Lucía; een hommage aan Pat Metheny waar voor het eerst een trompet te beluisteren valt op een Flamenco-CD.
In 1997 won hij met zijn derde album “Poeta” prijzen die uitgereikt werden door “Premios de la Música”, de Spaanse equivalent van de Grammies.
In 2000 ontving hij van de Andalusische overheid de “medalla de Andalucía” als eerbetoon aan zijn muzikale carrière.
Hij won de Grammy voor het beste flamenco-album in 2001 met zijn CD “Ciudad de Las Ideas”.
Hij heeft een erg persoonlijk geluid; hij was voor mij de eerste gitarist die ik kon “herkennen” als ik een nummer hoorde.
In 2003 en 2004 toerde hij internationaal en werkte samen bij CD-opnames van andere artiesten, ook van buiten de flamencowereld, zoals Sting, Alejandro Sanz en anderen.
Vicente Amigo met de live-versie van het nummer “Tangos del Arco Bajo”
Na 5 jaar van samenwerking met anderen bracht hij zijn 5e album uit “Un Momento En El Sonido”. Deze Cd werd in 2006 genomineerd voor een Grammy in de categorie “beste flamencoalbum”. Hij nam de CD op tussen de bedrijven door in een plaats genaamd “Rocamador”, in Extremadura, eigendom van Carlos Tristancho en Lucía. Het zijn twee vrienden van Vicente die deze plek aan hem ter beschikking stelden om te componeren.
Op deze CD heeft hij o.a. ideeën die reeds 20 jaar oud zijn (de farruca) uitgewerkt en opgenomen. Vervolgens ging hij naar zijn opnamestudio in Córdoba om ze definitief op CD te zetten.
In 2008 werkte hij o.a. mee aan de nieuwe CD van Niña Pastori. Vanaf juli 2008 werkte hij hard aan zijn nieuwe CD “Paseo de Gracia” die in mei 2009 uitkwam. Hij werkte daarin o.a. samen met Enrique en Estrella Morente, Alejandro Sanz en Niña Pastori.
Hij wordt breed gewaardeerd door zowel publiek als collega-artiesten. Hij trad op met mensen als Camarón, Sting, Alejandro Sanz, John McLaughlin, Al DiMeola en vele anderen.
Ooit vertelde hij dat, zou hij niet gitarist geworden zijn, hij waarschijnlijk de bandoneon was gaan bespelen; een voor hem ideaal instrument om emoties mee uit te drukken.
In 2009 werd hij aan zijn rug geopereerd; hij had al lang – 5 á 6 jaar – last van een hernia (de zithouding van een gitarist is natuurlijk een fikse belasting voor de rug), die verergerde na een val.
DVD's:
2004: Ciudad de las Ideas
Solo-CD's:
1991: De mi corazón al aire
1995: Vivencias Imaginas
1996: Frente a frente (Vicente Amigo - Manolo Sanlúcar)