| |
Donn Pohren
| Artiestennaam: |
Donn (E.) Pohren |
| Eigenlijke naam: |
Donald Elmer Pohren |
| Geboren: |
In 1929 in Minneapolis (USA) als nakomeling van Scandinavische en Duitse voorouders |
| Overleden: |
5 november 2007 in Madrid (Las Rozas) |
| Burgelijke staat: |
Was gehuwd met Luisa Maravilla (flamencodanseres); ze hadden één dochter, Tina |
Donn Pohren begeleidt een zigerunermeisje (www.deflamenco.com)
Hij werd geïntroduceerd in flamenco in 1947 tijdens een vakantie in Mexico toen hij in aanraking kwam met Spanjaarden die daar verbleven.
Hij dwaalde door de straten en hoorde gitaar, zang en voetgestamp vanuit een bar en hij liep naar binnen. Tijdens een pauze vroeg hij aan de gitarist wat die muziek was. Die lachte en vertelde hem dat het flamenco was. Pohren herinnerde zich dat hij iets gelezen had in de krant over flamenco-optredens van Carmen Amaya’s companie. De gitarist wees naar de danseres; dat was Carmen Amaya. Die ontmoeting van Pohren met Carmen Amaya en Sabicas was voor hem de omwenteling in zijn leven.
Hij studeerde 2 jaar aan de universiteit van Minnesota en verbleef vervolgens 2 jaar als diensplichtige in militaire dienst. |
Donn Pohren (deflamenco.com) |
Hij heeft prijzen gewonnen met zijn goede accordeonspel gedurende zijn tijd in Minnesota en daarna nam hij het flamencogitaarspelen op in Spanje. Na afloop daarvan vertrok hij en ging hij in Mexico aan de Mexico City College studeren. Hij studeerde vervolgens af aan de Mexico City College en verhuisde met zijn Spaanse echtgenote naar San Francisco.
Donn Pohren bij Antonio Mairena en Juan Talega
(www.deflamenco.com)
|
Daar gaven ze flamencogitaar en –danslessen, traden ze op en openden een tablao.
In 1959 keerden ze terug naar Spanje. In het begin vertelde hij steeds dat zijn moeder een Spaanse was en hij noemde zichzelf Daniel Maravilla, wat hem hielp om geaccepteerd te worden in de flamencowereld. Hij kreeg vervolgens een administratieve baan op een luchtmachtbasis van de Amerikanen in Andalucía. Hij bleef er 3 jaar. Hij deed in die drie jaar veel flamenco-onderzoekswerk en schreef in feite destijds zijn eerste boek, “The art of Flamenco”. Uiteindelijk nam hij zijn ontslag en accepteerde een aanbod om een flamencotablao te openen in Madrid in Calle Echegaray. Binnen een jaar was hij failliet. |
Hij keerde terug naar Andalucía. Hij werd van daaruit bekend zowel door zijn flamencoactiviteiten in Morón de la Frontera als de Engelstalige boeken die hij schreef waardoor opeens een groot deel van de wereldbevolking die het Spaans niet machtig was kennis kon nemen van hetgeen er zich in de flamencowereld afspeelde.
Hij was nl. van mening dat “niemand iets van flamenco snapte”. Daar zou hij met zijn vier boeken verandering in gaan aanbrengen, was zijn voornemen.
De boeken werden wereldwijd verkocht en vertaald en worden gezien als “klassiekers” op het gebied van flamenco.
Hij gaf het boek “The art of flamenco” in 1962 uit, gevolgd door het boek “Lives and legends of flamenco” twee jaar later. Na een boekenstilte van vele jaren vervolgde hij zijn reeks in 1980 met het boek “A way of life” en hij sloot de rij in 1992 met “Paco de Lucía and family”.
Gedurende 8 jaar, tussen 1966 en 1973, runde Donn Pohren, zoals hij bekend stond, een finca (“Finca Espartero“) waarop flamencofeesten en -bijeenkomsten plaatsvonden. Na afloop van deze periode vond hij dat de echte flamencomanier van leven aan het verdwijnen was en sloot hij de finca. Hij vertrok met vrouw en dochter naar Madrid waar hij bleef wonen. |
Donn Pohren op latere leeftijd (www.deflamenco.com) |
Hij gaf ook, vnl. aan Anerikaanse, universiteiten les in- en over flamenco. In 1970 werd hij erkend als flamencologist door de “Catedra de Flamencología” in Jerez de la Frontera en hij was de enige niet-Spanjaard die deze kwalificatie toebedeeld heeft gekregen.
.
Boeken:
1962: “The Art of Flamenco”
1964: “Lives and Legends of Flamenco”
1972: “Adventures in Taste: The Wines and Folk Food of Spain”
1980: “A Way of Life”
1992: “Paco de Lucia and Family; The Master Plan”
|
|
