op 11 mei 1969 in Jerez de la Frontera (Cádiz),
overleden op 13 februari 2010 in Jerez de la Frontera.
Burgelijke staat:
Ongehuwd
Fernando Terremoto, van zigeunerafkomst, is de zoon van de mythische Terremoto de Jerez.
Hij zette niet alleen de erfenis van zijn vader voort door zijn naam maar ook door zijn wijze van zingen. Hij liet ons een echo horen van de stem van zijn vader.
Fernando Terremoto en Moraíto Chico
Fernando begon binnen flamenco met gitaarspelen, o.a. in de groep “Al Alba”. Hij speelde ongeveer 8 jaar gitaar en leerde van Manuel Morao.
Na enige tijd switchte hij, rond zijn 19e, naar zang, ondanks dat hij wist welke nalatenschap hij op zijn schouders nam.
In 1989 debuteerde hij als zanger in la peña “Don Antonio Chacón” in Jerez de la Frontera begeleid op gitaar door Moraíto Chico.
Hij vervolgde zijn loopbaan door bij vele peñas en festivals op te treden m.n. in Andalucía waarna hij ook de sprong naar Madrid maakte.
Vervolgens deed hij diverse voorstellingen als solist: “Arco de Santiago”, gemaakt ter ere van de Wereldtentoonstelling in Sevilla (1992), “Chachipen” met de companie van Manuel de Paula die in première ging tijdens de Bienal de Flamenco de Sevilla in 1994. Met deze voorstelling ging hij ook op tournee.
Vanaf dat moment ontving hij ook diverse prijzen, zoals de eerste prijs in de zangwedstrijd “Concursos de Jóvenes Intérpretes” tijdens de 9e Bienal de Flamenco.
In 1997 trok hij langs peñas in de voorstellingenreeks “Conocer el flamenco” met Israel Galván (dans) en Niño Josele (gitaar).
Hij brak door tijdens de wedstrijden in Córdoba tijdens het 15e “Concurso Nacional de Arte Flamenco” in 1998. Hij won daar drie nationale prijzen. Voor zijn Seguiriya & Martinete kreeg hij de “Manuel Torre”, voor zijn Soleá & Bulería de “Niña de los Peines” en voor zijn Malagueña & Tarantos de “Antonio Chacón”.
Vanaf dat moment werd hij een vaste gast bij alle grote festivals zoals die in Barcelona, de Bienal in Sevilla, het flamencofestival in Mont-de-Marsan (F), La Fiesta de Bulería de Jerez, het Festival de cante grande in Mairena (del Alcor) en trad internationaal op in steden als Parijs, Amsterdam, Hannover, etc.
Zijn doorbraak bij het grote publiek was toen hij zong tijdens het gala ter ere van de oprichting van de Radio Television Andaluza.
Fernando Terremoto (Deflamenco.com)
Zijn favoriete palos zijn Malagueñas, Seguiriyas en Soleá por bulerías.
Eind 2001 ontvangt hij als onderscheiding de “Copa Jerez” uit handen van de voorzitter van de Cátedra de Flamencología de Jerez”.
Fernando nam in 1989 zijn eerste solo-CD op: “La herencia de la sangre”.
Zijn tweede CD kwam uit in 1997 “Cosa natural”. Daartussendoor had hij nog meegewerkt aan de CD “Voces Flamencas de la Campiña, Bahía y Sierra" in 1991.
In 2004 werd het nummer dat hij zong voor de film “Carmen” van Vicente Aranda genomineerd voor een “Premios Goya del cine Español”.
In 2005 werd er gesproken over een nieuwe CD van Fernando, te produceren door Diego Ibáñez. Echter deze overleed in augustus van dat jaar waardoor de plannen voor een nieuwe CD weer in de ijskast verdwenen.
Hij heeft een reeks van voorstellingen (“la edad de oro”) gedurende 4 jaar gedaan waarbij hij zong voor Israel Galván, begeleid door Alfredo Lagos.
Hij verklaarde dat hem dat veranderd had. Hij stond daarna veel meer open voor vernieuwing en vertelde dat Israel’s manier van dansen en in flamenco staan hem daarbij geholpen had.
Hij vond zichzelf een beetje laf omdat hij wel wilde veranderen, vernieuwen maar zich anderzijds ook wel heel veilig voelde in het blijven zingen zoals het al heel lang gebeurde.
In 2008 begon hij echter dan toch aan de opnames van een nieuwe CD die een ander geluid zou laten horen. In maart of april 2009 zou deze nieuwe CD gaan uitkomen. Hij wilde vooruit, niet echt weg van de basis van flamenco, maar ook hij had de behoefte om te vernieuwen. Een deel van de gebruikte teksten heeft hij zelf geschreven.
Eind januari 2009 werd hij echter ernstig ziek; hij bleek een hersentumor te hebben. Dat viel hem erg zwaar, begrijpelijkerwijze.
Na zijn operatie en daarmee samenhangende verdere behandeling ervan voelde hij zich weer beter en het leek weinig effect gehad te hebben op zijn lichaam of stem. Hij had een milde vorm en er traden geen complicaties op gedurende zijn behandeling. Hij voelde zich goed en pakte zijn leefritme weer op.
Op 18 september 2009 trad hij voor de eerste maal na zijn ziekte op in de peña Terremoto, met een grote opkomst van familie, vrienden, collegae, flamencos, journalisten, etc.
Fernando in 2009 (jerezjondo.com)
Hij werd een memorabele en emotionele avond waarbij Fernando zei dat hij voelde dat zijn overleden vader bij hem was. Bij zijn optreden stonden de mensen tot op de straat om binnen te komen om het optreden te mogen meemaken. Het werd een doorslaand succes.
Hij overleed echter toch nog op 40 jarige leeftijd op 12 februari 2010 om 17:30 uur in zijn geboorteplaats als gevolg van de tumor die hij eerder dacht overwonnen te hebben.
De volgende dag - conform de Spaanse traditie - om 16:30 uur werd hij begraven na een mis in de Santa María de la Asunción kerk in Jerez. De laatste dagen had hij doorgebracht in het huis van zijn zus, Luisa.
Tot eind 2008 had hij nog vol energie gewerkt aan een nieuwe CD. Het verschijnen ervan werd na de constatering van zijn ziekte geblokkeerd tot betere tijden. Die kwamen helaas maar heel even. Enkele maanden na zijn overlijden is de CD alsnog uitgebracht.
Het jaar volgende op zijn overlijden werd in Jerez de la Frontera ter zijne ere een plein naar hem vernoemd. Het ligt in zijn wijk, La Asunción, tussen de straten Albadalejo en La Paquera de Jerez.
Zijn zus en de burgemeester van Jerez onthullen het naambord van het hernoemde plein
CD:
1989: La herencia de la sangre
1997: Cosa Natural
2010: Fernando Terremoto
DVD:
2002: Puro y jondo
Fernando zingt in 2009 in de peña Terremoto tijdens een van zijn laatste optredens.
Overzicht van de optredens die ik live meegemaakt heb van Fernando Terremoto:
