Home > Artistas > Zang > Fosforito

Fosforito

Artiestennaam:	Fosforito
Eigenlijke naam:	Antonio Fernández Díaz
Geboren:	Op 3 augustus 1932 in Puente Genil (Córdoba)
Burgelijke staat:	Gehuwd met Maribel Barrientos Rojo; ze hebben 4 kinderen

Fosforito werd geboren op 3 augustus 1932 als vijfde kind van een gezin met – uiteindelijk – acht kinderen en is kind van een Sevillaanse moeder en een Cordobese vader.

Fosforito begeleid door Paco (de Lucía)

Hij begon na de oorlog en gedreven door honger op zijn 7^e jaar te zingen.
Fosforito werd flamencozanger en de vijfde en waarschijnlijk laatste aan wie in 2005 de “llave de oro del cante” werd toegekend. De onderscheiding werd sinds 1862 toegekend en de vorige winnaars waren; Tomás "El Nitri" (1868), Manuel Vallejo (1925), Antonio Mairena (1962), en Camarón de la Isla (posthuum in het jaar 2000).

Hij ontving deze onderscheiding op 11 oktober 2005 in Málaga in het Cervantes Theater uit de handen van de President van de Andalusische Overheid, Manuel Chaves.

In zijn familie zit artistiek flamencobloed; zijn opa aan moeders kant, “Juanillo el Cantaor “, zong flamenco en aan diens broer, “El Niño Genil”, wordt het creëren van de Garrotín toegeschreven.

Hij ging 1954 in militaire dienst en volbracht die in Cádiz. Daar onderging hij ook 3 dagen voor zijn ontslag uit militaire dienst een maagoperatie die hem dwong een tijd te stoppen met zingen en optreden; hij had niet eens echt de tijd om te herstellen in militaire dienst. Het ging slecht met hem; hij kon een hele tijd niet zingen.
De gemeenteraad van Puente Genil stemde ermee in om hem een gitaar te kopen (van 2000 pesetas) en die aan hem te schenken onder de voorwaarde dat hij van een lokale gitarist lessen zou nemen.

Aldus wierp hij zich in die tijd op het leren gitaarspelen. Onder het gitaarspelen begon hij weer te neuriën en op die manier herwon hij weer langzaam de krachten om te gaan zingen.

Vervolgens werd er in Córdoba in 1956 de eerste zangwedstrijd uitgeschreven voor de cante jondo. Er waren méér dan 100 deelnemers en Fosforito won op 24 –jarige leeftijd alle, 16 (!), eerste prijzen tijdens dat eerste "Concurso de Cante Jondo" in Córdoba.

Fosforito

Hij ontving de eerste prijs in de categorie siguiriyas, martinetes, carceleras en saetas; de eerste prijs in soleares, caña, polo en serrana, de eerste prijs in malagueñas, rondeñas, verdiales en fandangos de Lucena en in tonás, livianas, debla en temporeras.

Fosforito laat zijn “llave de oro del cante” zien

Destijds werd hij nog “Niño de Puente Genil” genoemd. Vervolgens ging hij op tournée met artiesten als Pepe Pinto of Juan Valderrama en op een tournee door Amerika met Manuela Vargas en Juan Habichuela.
Eerst zong hij in alle tablaos in Sevilla en vervolgens trok hij ook naar Madrid.

In 1958 was hij een sterzanger in het Tablao “Corral de la Morería” en in die tijd waren er velen die hem liever hoorden zingen dan Antonio Mairena.
Hij nam zijn eerste plaat op en als deelnemer aan de voorstelling van Mariemma toerde hij via Azië door heel Europa en Afrika.

Hij ging naar de U.S.A. en andere Amerikaanse landen met het gezelschap van Manuela Vargas.

In 1964 trouwde hij met Maribel Barrientos Rojo.

Hij heeft een briljante carrière achter de rug waarin hij veel prijzen won. Bijvoorbeeld in 1968 ontving hij de belangrijke Premie Nacional de Cante van het Cátedra de Flamencología de Jerez.

Hij is in 1986 benoemd tot erelid van het bestuur van “la Cátedra de Flamencología” in Jerez de la Frontera.
Verder heeft hij bijna 30 albums opgenomen in al die jaren.
In de jaren 60 waren er twee zangers van wie iedereen wilde leren; Antonio Mairena en Fosforito.

Het was Fosforito die zich destijds ook inspande om de derde llave de oro” aan Antonio Mairena toegekend te krijgen in 1962. Hij was destijds een van de vernieuwers.

Zijn opnames met de danseres Manuela Vargas werden de standaard bij het zingen-voor-dans. M.n. zijn Cantiñas, Caña, Tientos, Peteneras en Taranros zijn dat nog steeds tot op de dag van vandaag.
Hij werd destijds ook steeds door de beste gitaristen van die tijd begeleid; Paco de Lucía, Juan Habichuela, Juan Serrano en Juan Maya “Marote”.

Fosforito begeleid door Manuel Silveria (deflamenco.com)

Er werd vaak over hem gezegd dat, hoewel geen zigeuner, hij zong als een zigeuner; en dat was een compliment.

Hij heeft ook een anthologie opgenomen en heeft diverse malen in de jury van de “Concurso Nacional de Arte Flamenco de Córdoba” gezeten.

In de straat waar hij geboren is, Calle Castillejos, werd een plaquette geplaatst ter ere van hem.

Momenteel treedt hij niet meer op; hij woont in Málaga en mocht je hem willen ontmoetten dan dien je naar Café Central te gaan waar hij dagelijks aan dezelfde tafel zit, altijd bereid om over flamencozang te praten.

Er zijn een aantal peñas flamencas opgericht die zijn naam dragen, zoals: de Peñas flamencas "Fosforito" in Málaga, Córdoba, Villa del Río (Córdoba), Luque (Córdoba), Puertollano (Ciudad Real), Navalvillar de Pelas (Badajoz), Puente Genil (Córdoba), Los Barrios (Cádiz), Madrid, Argamasilla de Alba (Ciudad Real), Cornellá (Barcelona), Valdepeñas (Ciudad Real) en Genève (Zwitserland).

CD:

1958: Lo que mi corazon siente

1958-Lo que mi corazon siente