Manolo Caracol

Manuel Ortega Juárez, eerst bekend als Niño de Caracol en later als Manolo Caracol, werd op 9 juli 1909 geboren in Sevilla, la Alameda de Hércules, Calle Lumbreras 10 en overleed als gevolg van een auto-ongeluk in Madrid op 23 februari 1973.

Hij wordt gezien als een van de grootste flamencozangers ooit, naast het feit dat hij bekend stond als de wildste en zwaarst drinkende flamenco-artiest...

Als hij in de stemming was om te zingen kon hij zijn publiek tot tranen roeren.

Hij heeft historische familiebanden tot aan "El Planeta" en "Curro Dulce", twee van de belangrijkste zangers van de 19e eeuw.
Sowieso zijn er vele flamencozangers en stierenvechters in zijn familie geweest.
Zo zong ook zijn vader - die ook als "Caracol" bekend stond - flamenco. Die kwam overigens aan zijn naam toen hij als kind met voetballen een pan met caracoles die op het vuur stonden er vanaf schopte en een tante zei "ik wíst dat het zou gebeuren, caracoles!".

Op 12 jarige leeftijd nam Don Antonio Chacón hem onder zijn hoede en begeleidde hem naar het Concurso de Cante Jondo georganiseerd door Manuel de Falla in Granada in 1922. Hij won en kreeg de prijs van 1000 pesetas; een fortuin in die dagen en zeker voor een kind. Later zong hij o.a. in de companie van La Niña de los Peines. Zijn eerste platenopname dateert van 1930, op gitaar begeleid door Manolo de Badajoz. In dat jaar trouwde hij ook met Luisa Gòmez Junquera.

Manolo Caracol (r) en Terremoto (l) (www.deflamenco.com)

Manolo Caracol (Triste y azul)

Caracol viel terug op hetgeen hij het beste kon; pure, orthodoxe, traditionele flamenco. Hij maakte een plaat, Una historia del cante, die hem definitief een plek gaf als een van de grootste flamencozangers ooit. Zijn vele plaatopnames en filmrollen maakten hem tot een topartiest midden van de 20e eeuw. In 1963 opende hij in Madrid een tablao "Los Canasteros" dat later het meest belangrijke tablao van Spanje werd. Hij werd bekend als organisator van juergas waarvoor hij mensen van alle rangen en standen uitnodigde.