Rancapino is geboren in Chiclana.
Tijdens zijn jonge jeugdjaren rende hij vaak door de straten van Chiclana in zijn blootje. Als hij dan langs een bepaalde zigeuner kwam, “El Mono”, riep diehem altijd na: “waar ga je heen, je lijkt wel een verbrande pijnboom (pino)”, omdat hij zo donker gekleurd was. Op die manier kwam hij aan zijn artiestennaam.
Rancapino
Hij was erg goed bevriend vanaf 1962 tot aan diens overlijden met Camarón de la Isla. Ze wachtten vaak samen tot er in het wegrestaurant van Camaróns vader, Venta de Vargas in San Fernando, mensen bij elkaar kwamen en probeerden dan via een klein optreden geld te verdienen.
Vervolgens traden ze op in Tablaos en tijdens festivals.
In de daaropvolgende jaren trokken ze naar Madrid en traden daar op in tablaos en gingen mee op tournée, o.a. naar Japan.
Rancapino is een bescheiden mens en pas de laatste jaren wordt er meer acht geslagen op zijn zang en zijn afillá stem.
Hij wordt vaak vergeleken met Aurelio de Cádiz wat betreft zijn stem.
In 1977 won hij de prijs “Enrique El Mellizo” tijdens de wedstrijd “el Concurso Nacional de Arte Flamenco de Córdoba”.
Met zijn gezondheid heeft hij (niet) altijd geluk gehad; in 2000 leed hij aan een gezichtsverlam-ming en in 2009 een trombose in de hersenen.
Rancapino begeleid door Fernando Romero
CD:
1995: Rancapino
2000: Rancapino
2012: Ronco de andar descalzo
DVD:
2002: Puro y jondo
Boek:
2012: Ronco de andar descalzo
Overzicht van de optredens die ik live meegemaakt heb van Rancapino: