| |
Silverio Franconetti
| Artiestennaam: |
Silverio Franconetti |
| Eigenlijke naam: |
Silverio Franconetti Aguilar |
| Geboren: |
6 oktober 1823 in Sevilla |
| Overleden: |
30 mei 1889 in Sevilla |
Silverio Franconetti werd, als vierde van in totaal zes kinderen, geboren op 6 oktober 1823 in Sevilla (dit heeft men later ontdekt, in tegenstelling tot de eerder gehanteerde datum van 10 juni 1831) en overleed in dezelfde stad op 30 mei 1889.
Hij had een Italiaanse vader, een Italiaanse immigrant vanuit Rome, en een Spaanse moeder die uit Alcala de Guadaira kwam.
Hij bracht zijn jeugd door in Morón de la Frontera en werd, opgeleid door zijn oudere broer en zijn vader, kleermaker van beroep.
Silverio Franconetti was aanhanger van de zang van "El Fillo" en was als kind al bij optredens van hem aanwezig.
El Fillo spoorde hem ook aan om te zingen. Hij had een hechte- bijna familiaire band met "El Fillo".
Hij ging op enig moment naar Sevilla en leerde daar de verschillende palos te zingen. Vervolgens vertrok hij voor een korte periode naar Madrid.
Silverio Franconetti |
Daarna krijgt het verhaal een onverwachte wending; hij besloot in 1857 naar Amerika te vertrekken voor een periode van 8 jaar (Montevideo / Rio de la Plata - Uruguay). Hij heeft daar als officier in het leger van Uruguay in Zuid-Amerika gediend en in vredestijd gewerkt als matador, bandarillero maar vooral als picador bij het stierenvechten; in juni 1857 stond hij op afiches die een stierengevecht aankondigen.
Hij stond daar bekend als "el gordito de Sevilla".
De reden voor dit vertrek is in nevelen gehuld, maar er bestaat een versie die er vanuit gaat dat de reden wel eens gelegen zou kunnen zijn in dramatische familiaire en/of relationele problemen.
Hoewel nooit bewezen, werd hij ervan verdacht een broer van "El Fillo" met messteken om het leven te hebben gebracht. Wellicht dat hij om het vege lijf te redden toen de stap gezet heeft om te vertrekken. |
Hij keerde in 1864 op het Spaanse oorlogsschip, genaamd de "Gravina", terug en meerde in Cádiz aan. Zijn vrienden (de famlie Ortega) herkenden hem bijna niet meer toen ze hem opwachtten in de haven van Cádiz: dik, een baard en rijk gekleed, heel anders als toen hij vertrok.
Tijdens het welkomsfeest heeft hij gezongen wat velen tot tranen roerden, zo mooi vonden ze het. Ze riepen ook dat het nu onweerlegbaar was dat dit inderdaad de - uiterlijk veranderde - Silverio Franconetti was die ze kenden vanuit het verleden.
Vanaf dat moment nam hij zijn zangcarriere weer ter hand.
Samen met Manuel "el Burrero" opende hij een Café Cantante "El Burrero" in Sevilla. Erg lang ging dat niet goed want waar Manuel vooral commercieel ingesteld was, ging Silverio voor de kwaliteit van flamencozang in zijn puurste vorm en voor een esttetisch verantwoord optreden op de bühne; geen platvloers gedrag.
Na de breuk tussen de twee opende Silverio zijn eigen Café Cantante in de lente van 1881; "Café de Silverio" (calle del Rosario 14, Sevilla). Hier nodigde hij de meest bekende artiesten uit en trad hij zelf ook geregeld op.
Na dit succes werd deze formule al snel door heel Andalucía heen gekopieerd (hoewel dit café bepaald niet het eerste was van zijn soort) en vervolgens ook in de rest van Spanje.
Hij was erg beroemd in de tijd die we nu achteraf de "gouden eeuw van flamenco" noemen.
De periode waarin flamenco(artiesten) geprofessionaliseerd werd en de nadruk verschoof van de juergas en privéoptredens naar betaalde optredens in theaters en cafe cantantes.
In die periode werden ook de palos "vastgelegd" en verfijnd. Er was echter ook kritiek op het feit dat de traditionele zigeunerzang vervaagde: door de overgang van de juergas en privébijeenkomsten naar de Café Cantantes werd de zigeunerzang beïnvloed door de Andalusische gezangen en werd eigenlijk flamenco als een mix hiervan geboren. |
Silverio Franconetti |
Zoals gezegd werd hij erg beïnvloed door "El Fillo". Van hem leerde hij zowat alles. Hij nam de zang van hem over maar transformeerde die wel weer naar zijn eigen stijl.
Sommige subpalos die naar Silverio genoemd zijn, zijn volgens critici dan ook eigenlijk gewoon toe te schrijven aan "El Fillo". Opvallend is het wel dat er van een dergelijk "brede" zanger geen soleares overgebleven zijn die naar hem vernoemd zijn.
Silverio is overleden op 30 mei 1889 bij hem thuis in Sevilla, kort na de terugkeer van een reis naar Madrid. Het was Hemelvaartsdag en de feestdag van de patroonheilige van Sevilla. Om dat te vieren werd er een stierengevecht georganiseerd in la Maestranza.
Een mooie dag voor hem om te overlijden; in zijn eigen stad terwijl een stierengevecht aan de gang was..
|
|
