Enrique Ponce

Enrique is een torero die er vroeg bij was; op zijn 8e jaar, gesteund door zijn grootvader die ook stierenvechter had willen worden en de liefde hiervoor doorgaf aan zijn kleinzoon, vocht hij zijn eerste gevecht uit.

Op zijn 9e jaar doodde hij zijn eerste kalf.

Op zijn 10e jaar trad hij voor het eerst publiekelijk op tijdens een festival voor een goed doel in Chiva.

Vervolgens nam hij deel aan een wedstrijd “Monte Picayo” waar hij opviel door zijn mooie stijl en kunstzinnigheid in zijn bewegingen. Hij won de wedstrijd en werd op de schouders door de hoofdpoort de arena uitgedragen. Naast het feit dat zijn opa een groot liefhebber was, was er ook nog een neef in de familie, de matador Rafael Ponce Rafaelillo, die in de jaren 1993 t/m 1995 de ranglijst aanvoerde van beste toreros.

Hij begon zijn torero-opleiding op zijn 10e jaar aan de Escuela Taurina de Valencia.

Op zijn 12e jaar besloot hij, nu hij weinig aan vechten in zijn eigen regio toekwam, om naar Jaén te reizen waar hij tijdens een festival in Castellar de Santistéban een corrida deed. Dáár ontmoette hij zijn huidige manager en op 10 augustus 1986 leverde hij zijn eerste officiële gevecht in Baeza af. 

Zijn vertrek naar Jaén is erg goed voor zijn carrière geweest: hij kon er vele gevechten leveren omdat er in die streek veel festivals georganiseerd werden. Hij leerde er veel en kon zodoende een volgende stap nemen in zijn beoogde loopbaan.

Zijn debuut als novillero mét picadores leverde hij slechts twee jaar later op 9 maart 1988 in de Plaza de Toros in Castellón de la Plana. Daar legt hij de basis om een goed novillero en vervolgens matador te worden.

Hij leverde gevechten in belangrijke Plazas de Toros, zoals die van Sevilla en Madrid, waar hij op 1 oktober het eerst verscheen. Dat seizoen wint hij een belangrijke onderscheiding; de gouden schoen van Arnedo, een zeer prestigieuze prijs.  Zijn laatste gevecht als novillero vond plaats op 28 februari 1990 in Las Navas de San Juan, een dorp in Jaén.

Zijn alternativa legde hij af op 16 maart 1990 in de Plaza de Toros van Valencia. Zijn beschermheer was destijds José Miguel Arroyo Joselito, en als getuige trad Miguel Báez Litri op.

Op 30 september van dat jaar bevestigde hij dat in Las Ventas, de arena in Madrid.

De naam van Enrique weerklonk vaak in het wereldje en hij leverde in zijn eerste jaar als novillero maar liefst 59 gevechten en stond bovenaan in de ranglijst van beste novilleros dat jaar.

Opeens in het volgende jaar werd zijn reeks aan gevechten onderbroken en kwam feitelijk tot stilstand. Hij vocht nog een keer in Valencia, maar nieuwe contracten bleven eigenlijk uit. Tot dat gevecht dus in Valencia. Onverwacht vielen de twee andere matadores uit en Enrique besloot vervolgens, ondanks zijn geringe ervaring, om dan maar alleen te vechten. Het leverde hem die avond 3 stierenoren op en hij sloot 20 nieuwe contracten voor gevechten af incl. de bevestiging van zijn alternativa in de Plaza de Toros in Madrid.

Vervolgens debuteerde hij in de USA en dat is een belangrijke stap in zijn loopbaan: hij vierde er grote successen. Hij bevestigde zijn alternativa in Mexico op 13 december 1992. Er begon een fase waarin zijn heerschappij onaantastbaar was en die zich kenmerkte door een lange periode van regelmatige overwinningen.

Vanaf 1992 brak een periode aan waarin hij steeds méér dan 100 corridas per jaar leverde; een record. Het oude record stond op naam van Joselito “el Gallo” die 3 achtereenvolgende jaren méér dan 100 gevechten leverde. Enrique Ponce verpulverde werkelijk dat record door dit 10 achtereenvolgende jaren te doen: tussen 1992 en 2001, met een top in 1995 waarin hij 120 maal een stier bestreed.

Het jaar 1993 typeerde zich door de competitie die hij aanging met Joselito om als beste stierenvechter het seizoen af te sluiten en leidde tot een hoogtepunt in Valencia waar hij 6 stieren bevocht waarvoor hij als erkenning 4 oren toebedeeld kreeg.

De jaren negentig werden volledig gedomineerd door Enrique.

In 2001 besloot hij om het anders te gaan doen: minder gevechten, maar wel onder handhaving van dezelfde hoge kwaliteit.

In 2002 levert hij dan ook “slechts” 56 corridas. In datzelfde jaar raakt hij ook tweemaal verwond, waarbij eenmaal ernstig aan zijn longen; in León en tijdens de Feria de abril de Sevilla. Het had hem bijna zijn leven gekost. Ook dat is natuurlijk een oorzaak van het mindere aantal gevechten.

In 2003 leverde hij 79 corridas en werd algemeen gesteld dat hij op de top van zijn kunnen presteerde. Het kwam – voor de zoveelste maal – ook weer voor dat in zijn gevechten een stier het leven geschonken kreeg. Een gebeurtenis die alleen voorkomt als er én een geweldig gevecht heeft plaatsgevonden én het ook daadwerkelijk een hele goede stier betreft die blijft aanvallen.

Tot en met 2010 gebeurde dat 39 maal bij een gevecht van hem.

Enrique Ponce heeft erg veel gevechten geleverd en hij is dan ook de eerste matador met méér dan 2000 corridas achter zijn naam staan.
Het 2000e gevecht leverde hij op 4 september 2010 in Ronda.