"El Quejío"
Eric Vaarzon Morel

Ik vraag periodiek iemand uit de flamencowereld om in de rubriek "El Quejío" een column te schrijven. De onderwerpkeuze is vrij, maar moet uiteraard wel flamenco-gerelateerd zijn. Maar daarbinnen is de inhoud dus vrij.

Deze tweede column is geschreven door flamencogitarist Eric Vaarzon Morel.

Een korte Flamencobiografie van Eric Vaarzon Morel:

Hij bleef er twee jaar. In die tijd nam hij les bij Serranito en speelde dansbegeleiding in de lessen van La Tati, Ciro, etc. in de flamencodanscentrum Amor de Dios in Madrid. Hij eindigde in het tablao “la Carbonería” in Sevilla waar hij woonde en speelde. Na terugkomst in Nederland werd hij in 1985 uitgeroepen tot gitaarkampioen van Nederland tijdens een kampioenschap in Amsterdam.

Hij speelde vervolgens een aantal jaren o.a. in het Cuadro Flamenco; de flamencogroep van de danseres Cora Weggeman. Hij vormde zijn eigen groep “Chanela” en vestigde daar zijn naam als flamencogitarist mee. Hij speelde met veel goede muzikanten samen en trad o.a. tweemaal op het North Sea Jazzfestival op. Hij toerde door heel Europa met het Zwitserse flamencogezelschap “Flamencos en Route” en speelde ook de flamencomuziek voor de films “Leef!” en “Het Schnitzelparadijs”.

Eind jaren negentig trad hij als gastartiest op met de groep Flairck en deed dat een aantal jaren.
Hij trad meerdere malen op in het programma “De Wereld Draait Door” waar hij o.a. met Stochelo Rosenberg (sologitarist van het Rosenberg Trio) een “snelheids”wedstrijdje  speelde, dat in een gelijkspel eindigde.

 In 2010 toerde hij met zijn Flamenco opera “El Greco de Toledo”. Dit leidde uiteindelijk tot een CD die in 2012 verscheen. O.a. Ginesa Ortega trad in die voorstelling op, naast flamencodanseres La Truco.
Hij is werkzaam als docent aan het Conservatorium van Amsterdam.

Zeer binnenkort start hij zijn nieuwe tournee “Inspiración” door Nederland, waarin hij samen met de zanger Carlos Denia een muzikaal eerbetoon aan Paco de Lucía brengt.
Zijn eerste optreden is op Valentijnsdag, donderdag 14 februari, in de Junushoff in Wageningen. Zie verder de agenda op Erics site waarop je kunt zien welke voorstelling, van de in totaal 24 in 4,5 week die Eric geeft, je kunt bezoeken.

CD's van Eric Vaarzon Morel:
1992 - Flamenco de hoy
2002 - Sol y Sombra
2007 - Marea
2012 - El Greco

~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~

Niñez, belleza y pureza

door Eric Vaarzon Morel

Mijn vader is kunstschilder; buiten dat hij tijdens de vakanties altijd aan het werk was bezochten mijn ouders menig museum of andere culturele plek. Ik had daar als puber wel eens schoon genoeg van en omdat mijn ouders zich daardoor niet van de wijs lieten brengen belandde ik nogal eens in mijn eentje op de achterbank van de bus, wachtend op de terugkomst van de rest van het gezin.

Mijn ouders hebben mij jarenlang geleerd om schoonheid te appreciëren, de schoonheid van de kunst, de schoonheid van de natuur, van de mensen. Om schoonheid te zien en te horen moet je eerst leren kijken en leren luisteren. Mijn eenzame uren op de achterbank getuigen ervan dat dat een proces is dat niet altijd vlekkeloos verloopt, maar de moeite die mijn ouders hebben genomen om mij te leren kijken en te leren luisteren, heeft mij uiteindelijk gebracht dat ik de schoonheid van de mensen en de dingen op eigen kracht heb kunnen ontdekken.

Toen ik kort daarna, op mijn negentiende naar Spanje vertrok, heb ik veel aan die vooropleiding in schoonheid gehad. Spanje en zijn cultuur geven zich niet zomaar bloot, laten zich niet zomaar kennen. Spanje is een gelaagd land: je moet het als een ui laag voor laag pellen voor je de schoonheid ervan in al zijn pracht kan zien, ruiken, proeven, horen en voelen. De elegantie van een flamencodanseres zag ik in een oogopslag, de virtuositeit van de gitarist hoorde ik meteen. Maar om de nobleza van de Spanjaard te ontdekken heb ik het land dieper in moeten trekken en lange middagen op de patios studerend moeten wachten.

Paco Lira

Ik ontmoette Paco Lira, eigenaar van de Carboneria in Sevilla, die mij meteen onderdak bood, en zich over de flamenco en diegenen die de flamenco beoefenden ontfermde. Van El Lebrijano tot de gebroeders Amador van Pata Negra en van El Chocolate tot Pedro Bacán. Vaak financieel, maar ook door grote betrokkenheid te tonen, door geconcentreerd te luisteren en te kijken en de moeite te nemen om zich te mengen in de meningsvorming over de stand van de flamenco op dat moment.

Jaren heeft het me gekost voordat ik schoonheid voelde van de stiltes tussen de virtuoze rasgueados van de gitarist, de achteloze handbeweging van de danser of in de concentratie van de flamencozangeres.

De schoonheid van de flamenco blijft een levend fenomeen dat altijd in verandering is en dat velen uitdaagt om haar te blijven zoeken. De tocht daarnaar toe is minstens zo mooi als dat ene moment waarop je haar gevonden denkt te hebben. Afgelopen zomer was ik op vakantie in Andalusië. De rondgang door het prachtige museum in Cádiz sloten we af met een ijsje op het plein. Mijn kinderen waren na enige tijd afgehaakt en waren wat eerder naar buiten gelopen. Onder de jasmijnbomen zaten ze op ons te wachten. Gloria y jasmines, zoekt en gij zult vinden!

Eric Vaarzon Morel

~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~

De volgende column verschijnt op 9 maart 2013 en wordt geschreven door Ivo Hermans
(schrijver van o.a. het boek "Duende")