Vaste columniste Yaque
 Home
Home > Noticias > Column > El Rincón de Jacky westerhof
 

El rincón de Jacky Westerhof

Onze vaste columniste schrijft iedere 5 weken een column. De onderwerpkeuze is vrij, maar is uiteraard wel flamenco-gerelateerd.

Een korte flamencobiografie van Jacky Westerhof:

Jacky Westerhof is de eigenaresse van Academia Estrella, haar eigen flamencodanschool die ze in 1995 startte in Arnhem.

Zij geeft workshops in binnen- en buitenland en treedt op met haar eigen flamencogroep Alabanza. Daarnaast verzorgt ze op verzoek ook lezingen (in Nederlands of Spaans). Ze is afgestudeerd tolk Spaans - Nederlands v.v.

Verder is ze werkzaam als docente bij de Stichting ArtEZ (HBO-dansacademie) in Arnhem, afdeling docentenopleiding, (voorheen-) specialisatie Flamencodans. Daarbinnen heeft ze, gedurende ruim 25 jaar, toekomstige flamencodansdocenten opgeleid.

Jacky Westerhof

Na haar afstuderen in 1984 aan de dansacademie te Arnhem vertrok zij als 22-jarige met een beurs van het ministerie van WVC naar Spanje.
Ze heeft in Cádiz en Madrid langere tijd gewoond en flamencodanslessen genomen; zowel groepslessen als privélessen.

Ze is als danseres en adviseuse betrokken geweest bij de opera producties van Carmen in Ahoy in Rotterdam, het Sportpaleis te Antwerpen en het Gelredome te Arnhem.

Ook heeft ze als freelance danseres gewerkt met verschillende groepen, onder andere voor de Nederlandse televisie (Geef nooit op van Peter-Jan Rens, Tineke, Toen was geluk nog heel gewoon, Tros Triviant, Lieve Martine, en de Show van je leven), Duitse televisie (Linda de Mol) en de Spaanse televisie (Canal Sur).

In samenwerking met de zigeunerformatie het Rosenberg Trio trok ze gedurende het seizoen 2004 - 2005 door het land met een theatertour. In latere jaren bestond er een samenwerking met Roma Mirando, het Koninklijk Zigeunerorkest.

In juli / augustus 2011 danste zij (en ook haar demogroep) in de voorstelling Wat(er) beweegt als onderdeel van de kunstroute Verdronken dorpen van de Spaanse choreografe Libertad Pozo Rodríguez. In deze open lucht voorstelling (Oud Zevenaar) werd zowel flamenco als moderne dans gedanst.

 

~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~

Column nr. 5
Geplaatst: 8 juni 2013

Amor de Dios (deel 2)

door Jacky Westerhof

In de vorige column heb ik het al over een aantal docenten gehad die lesgaven in de bekende studio’s van Amor de Dios: María Magdalena, Ciro en Paco Romero. Dat waren de eerste Spaanse docenten waarvan ik les kreeg tijdens de studiereizen die mijn vroegere docent Juan Antonio organiseerde vanuit de dansacademie te Arnhem.
Grecos
José en Carmela Greco
Later kwam ik in mijn eentje vaak terug en nam ik ook lessen van andere docenten die beslist niet in dit rijtje mogen ontbreken.

Een van die docenten was Carmela Greco. Zij danst heel vrouwelijk en van haar heb ik heel veel geleerd over het rokgebruik bij flamenco. Pas later kwam ik erachter dat haar zus ook danst Lola Greco, zo ook haar broer José Greco jr en haar vader was José Greco sr. Hij is onder andere te zien in de film Een reis om de wereld in 80 dagen.

Een andere docent waar ik veel les van heb genomen en die helaas niet meer leeft is Pedro Azorín. Hij gaf maar één uur les per dag en van medestudenten had ik begrepen dat hij dat in zijn pauze deed, omdat hij bij een bank werkte.
Hij was een specialist op het gebied van jota en als een bekende professionele dansgroep een jota op het podium deed dan kon je er bijna blindelings vanuit gaan dat hij de choreografie voor zijn rekening had genomen.
Wat mij het meest verraste was dat ik na een paar lessen er pas achter kwam dat hij helemaal geen muziek bij zijn les gebruikte en dat ik dat absoluut niet had gemist, omdat hij tijdens de les zong. Zo vulde hij de hele ruimte. Het was een charismatische man, maar wel een van de oude stempel, pro Franco. De lessen waren Spartaans en hij kon behoorlijk schreeuwen. Iedereen kreeg steeds opnieuw een plek toegewezen en vaak stonden we in verspringende rijen. Ik kan zijn stem nog steeds horen hueco, als je bevolen werd om in het gat te gaan staan tussen de twee dansers voor je.

Pedro Azorin
Pedro Azorín

Op een gegeven moment ging er iets niet naar zijn zin en riep hij iets dat op foetsjie leek, dus ik dacht nou moet ik maken dat ik weg kom, dus rende ik zo snel als ik kon naar de uitgang, waarop mijn Spaanse medestudenten me stomverbaasd aankeken en hij in lachen uitbarstte. Wat bleek?
In het dorp waar hij vandaan kwam betekende dit inderdaad maak dat je wegkomt. Hij vond het ontzettend grappig dat de enige buitenlandse daarop reageerde en de rest gewoon bleef staan alsof er niets aan de hand was. Ik heb het maar zo gelaten en niet gezegd dat het in het Nederlands precies hetzelfde betekende.

Zijn les was rond 15.00 uur en de eerste keer dat ik van hem les nam wist ik nog niet wat mij te wachten stond. Zijn lessen waren heel heftig qua conditie. Alleen al na de opwarming was je al helemaal kapot. Je moest veel springen en de basis is op de bal van de voet, dus het is ook nog eens heel zwaar voor de kuitspieren en dan hebben we het nog niet over de bovenbenen gehad. Afijn, de eerste keer had ik nog gauw even van te voren iets gegeten. Dat iets bestond uit een bord lentejas (linzen). In Spanje eet je 2 keer per dag warm en alleen ’s middags staan de peulgerechten op het menu. Aangezien ik vegetariër ben, dacht ik: lekker, laat ik dat maar nemen want vanavond hebben ze dat niet meer.
Dat heb ik geweten, al halverwege de opwarming werd ik spierwit en daarna rood, de rest van de les heb ik langs de kant toegekeken. Al doende, leert men.

Nog een docent waar ik regelmatig les van heb genomen was La Tati, van haar heb ik veel geleerd over hoe de verschillende choreografieën worden opgebouwd. Ik voelde me erg prettig in haar lessen. Ze was klein van stuk, lage stem, heel flamenco en als er iets fout ging gaf ze altijd de schuld aan de gitarist. Zijn naam was Leo en Leo had het niet makkelijk. Soms als ik zelf les geef maak ik wel eens een grapje met hem in het achterhoofd: We doen het eerst even zonder muziek, daarna met muziek en als het dan fout gaat, geven we de gitarist de schuld. Dat deed mijn lerares in Madrid ook altijd.

In de les van La Tati gebeurde een keer iets wat wel leuk is om te vertellen, al voelde ik me op het moment zelf doodongelukkig.
La Tati
La Tati in Los Canasteros
In het hostal waar ik altijd sliep woonde ook een flamencozanger die net als ik iedere dag buiten de deur ging eten. Op een gegeven moment kwamen we elkaar op weg naar buiten op de trap tegen (achteraf bleek dit geen toeval te zijn) en besloten we samen te gaan eten. Niets mis mee, zou je zo zeggen, was het niet dat ik de Spaanse cultuur nog niet zo goed kende en ook niet meer aan de woorden van mijn vroegere docent had gedacht: Zeg nooit waar en van wie je les neemt.
La Tati
La Tati in Los Canasteros
Onder het eten hadden we het over van alles en nog wat. Hij vertelde dat hij in het tablao Corral de la Morería zong voor Blanca del Rey en dat hij eigenlijk uit Cádiz kwam net als zijn broer el Chaquetón. Zelf heette hij El Flecha. Waarop ik natuurlijk niet achter kon blijven en vertelde dat ik naar Madrid was gekomen om flamencoles te nemen van La Tati. Ja, die kende hij wel…
De volgende dag kwam Tati binnen met de mededeling dat ze een verrassing voor ons had.
Er kwam een zanger bij de les en ja hoor daar kwam ie binnen, terwijl hij mij vriendelijk begroette alsof hij mij al heel lang kende en al heel lang niet meer gezien had. Tati keek mij vragend aan en ik kon wel door de grond zakken. Tja, hoe was het ook al weer? Al doende leert men… Ik heb nooit meer iemand verteld van wie ik les nam.

Overigens nam hij mij wel een keer mee naar een repetitie in een studio in een ander deel van Madrid. Dat was de studio van Sara Lezana. Zij danst in de film Los Tarantos. De choreograaf in de repetitie leek verdacht veel op Robin Hood, hij was helemaal in het groen met een soort hoedje op. Later kwam ik erachter dat hij Martín Vargas heette. Hij studeerde op dat moment een choreografie in bij Het Nationale Ballet van Spanje.

Duo
Blanca del Rey danst, El Flecha zingt - We zitten met Juan Antonio in Los Canasteros

Tijdens de studiereizen naar Madrid hebben we ook vaak de verschillende tablaos bezocht.
In Corral de la Morería heb ik onder andere Blanca del Rey zien optreden met natuurlijk El Flecha als zanger. Dit tablao bestaat nog steeds. Carmela Greco heb ik samen met haar broer in Los Canasteros gezien. Helaas bestaat dit tablao niet meer. Het is ooit opgezet door de bekende zanger Manolo Caracol en daar traden altijd goede artiesten op. Ook La Tati heb ik daar zien dansen.

Canasteros

Jacky Westerhof

REAGEER OP DE COLUMN!

~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~|~

De volgende column verschijnt op 14 juli 2013

 
neem contact op
Communicatie
Flamenco
Nieuwsberichten
Artistas
Agenda optredens
Winkelen (op een andere site)
Andere cultuuruitingen
flamencoschoenen
Danslessen nemen
Gitaarles nemen
Flamenco canon bekijken
Column lezen!
Pijsvraag winnen!
Dansschoenen kopen
Dansrok kopen
Flamenconieuws lezen!
Nieuwsbrieven lezen of op abonneren
Mail ons via:
Link naar pagina waarop je feedback kunt geven
Link nar pagina waarop je je kunt aanmelden om de nieuwsbrief te ontvangen
Link naar pagina waarop de nieuwste prijsvraag staat en waar vanaf je de oplossing kunt insturen
Link naar pagina waarop je tweedehands zaken te koop kunt vragen of aanbieden middels een advertentie
Link naar pagina waarop je een verzoek tot linkuitruil kunt indienen

 

 

 

Graag ontvang ik je kritiek, verbetervoorstellen of aanvullingen
Copyright                  Sitemap                 Links                  Privacy
Zonnebloemveld in Andalucía